ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ ΑΥΓΑ

Κι ἐγὼ χάρηκα με τὸ ἐπίμαχο σύνθημα τοῦ ἀγήματος τῆς σχολῆς μονίμων ἀξιωματικῶν τοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ στὴν χθεσινὴ παρέλαση. Ὡστόσο, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, μὲ πορδὲς δὲν βάφονται αὐτά, ἤ διαφορετικά, ἄν δὲν σπάσεις αὐγὰ ὀμελέτα δὲν κάνεις.

Ὁπότε ὅσοι (ὀρθῶς) ἐπικρότησαν τὸ σύνθημα γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Κύπρου καὶ τήν... λύση ποὺ αὐτὸ προτείνει γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή τῶν Κατεχομένων ἀπὸ τὴν Τουρκία, καλὸ θὰ εἶναι νὰ ἀναλογισθοῦν προσωπικὰ τὸ τί συνεπάγεται αὐτὸ ἐπὶ τοῦ πρακτέου: εἶναι σὲ θέση νὰ πληρώσουν τὸ τίμημα ἑνὸς ἑλληνοτουρκικοῦ πολέμου γιὰ τὴν Κύπρο;

Ἡ ἀπάντηση δόθηκε πρὶν ἀπὸ 51 χρόνια. Τὸ 1974, μὲ τὴν διπλὴ εἰσβολὴ τοῦ Ἀττίλα στὴν Κύπρο, ἡγεσία καὶ λαὸς ἀποφάσισαν ὅτι δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ πολεμήσουν γιὰ τὴν Κύπρο. Οὔτε οἱ χουντικοὶ τοῦ Ἰωαννίδη, οὔτε ὁ πολιτικὸς κόσμος τῆς Μεταπολίτευσης ἤθελε νὰ πολεμήσει.

Καὶ ὁ λαός, μὲ τὴν σιωπηρὴ ἀποδοχή του, σύσσωμος ἀποφάσισε ὅτι προτιμᾶ τὴν ἡσυχία του καὶ τὴν καλοπέρασή του. Καὶ στοὺς δύο Ἀττίλες -καὶ εἰδικὰ στὸν δεύτερο ποὺ ἦταν ὁ ἀποφασιστικότερος καὶ ἔγινε ἐπὶ Καραμανλῆ- ἡ Ἑλλάδα ἄφησε τὴν Κύπρο μονάχη της νὰ τὰ βγάλει πέρα. Παρὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς μεγαλονήσου καὶ παρότι ἡ Ἑλλάδα ἦταν ἐγγυήτρια δύναμη. Καὶ τὰ περὶ μεραρχίας ποὺ ἀποσύρθηκε (λὲς καὶ θὰ μποροῦσε νὰ πολεμήσει χωρὶς ἀεροπορικὴ καὶ ναυτικὴ κάλυψη καὶ χωρὶς στρατιωτικὲς ἐνισχύσεις ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα) καὶ τὰ ράδιο ἀρβύλα γιὰ τὶς πέτρες πού -λέει- ἔβρισκαν ἀντὶ γιὰ ὅπλα μέσα στὰ κιβώτια εἶναι μ' ἄλλα λόγια ν' ἀγαπιόμαστε.

Μὴν μᾶς ζαλίζουν λοιπὸν οἱ ζητωπατριωτισμοὶ τῆς φακῆς. Ποὺ ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι τέτοιοι δίνουν τὴν δυνατότητα σὲ πολιτικάντηδες τύπου Πλεύρη νὰ ἐπικροτοῦν μὲ τὴν ἄνεσή τους τὸ σύνθημα πουλώντας σανὸ στοὺς ἠλίθιους ψηφοφόρους τους, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ κυβέρνηση ποὺ στηρίζει ὡς βουλευτὴς καὶ πρώην ὑπουργὸς τοῦ θανατᾶ ἔχει ὅλη τὴν καλὴ διάθεση νὰ ξεπουλήσει τὸ μισὸ Αἰγαῖο στὴν Τουρκία καὶ ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν Κύπρο.

Κι ἐπειδὴ ἀκόμη κι ἕνας ὀπαδὸς τοῦ Μητσοτάκη μπορεῖ νὰ καταλάβει ὅτι ὁ τουρκικὸς στρατὸς κατοχῆς εἶναι ἀδύνατον νὰ φύγει μὲ διπλωματικὰ μέσα παρὰ μονάχα μὲ πόλεμο, θὰ πρέπει νὰ ἀναρωτηθοῦν οἱ διάφοροι θερμοκέφαλοι τῶν συνθημάτων ποιές εἶναι οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν Τούρκων ἀπὸ τὴν Κύπρο.

Γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ ἕνας ἰσχυρὸς στρατὸς ποὺ μπορεῖ νὰ νικήσει τοὺς Τούρκους χρειάζεται μία ἰσχυρὴ ἑλλαδίτικη καὶ κυπριακὴ οἰκονομία. Καὶ οἱ ἰσχυρὲς οἰκονομίες δὲν δημιουργοῦνται μὲ τήν «βαριὰ βιομηχανία» τοῦ... τουρισμοῦ (διάβαζε: παρασιτισμὸς ποὺ στηρίζεται στὴν γαιοπρόσοδο).

Οἱ ἰσχυρὲς οἰκονομίες δημιουργοῦνται μὲ μεγάλες ἐπενδύσεις σὲ παραγωγικοὺς τομεῖς μὲ ζήτηση. Καὶ μὲ πολὺ σκληρὴ ἐργασιακὴ προσπάθεια, ἄτεγκτη δημοσιονομικὴ πειθαρχία καὶ δραστικὴ καταναλωτικὴ ὀλιγάρκεια ἀπὸ ὅλους. Σημαίνει, πολὺ ἁπλά, τὴν θυσία μιᾶς ὁλόκληρης γενιᾶς στὸν βωμὸ τῆς ἐθνικῆς παραγωγικῆς ἀνασυγκρότησης.

Ἐπιπλέον, ὁ ἰσχυρὸς στρατὸς ἀπαιτεῖ στρατιῶτες, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ λειψανδρία ταλανίζει τὸ στράτευμα ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἐξαιτίας τῆς ὀξείας δημογραφικῆς κρίσης ποὺ μαστίζει τὴν χώρα.

Καὶ τὸ τελευταῖο -ἀλλὰ καὶ τὸ πλέον σημαντικό- σημαίνει τὴν συγκρότηση μιᾶς ἐθνικῆς κοινωνίας καὶ ὄχι τοῦ σημερινοῦ πληθυσμιακοῦ πολτοῦ. Σημαίνει δηλαδὴ τὴν δημιουργία μίας ἐθνικῆς κοινότητας, ποὺ τὸ συλλογικὸ ἐθνικὸ ὄφελος ἐπικρατεῖ πάνω στὸ ἀτομικὸ συμφέρον.

Εἶναι αὐτὴ ἡ κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται ἡ νεοελληνικὴ πραγματικότητα;

Εἶναι σὲ θέση ἡ μεγάλη πλειονότητα νὰ σοβαρευτεῖ, νὰ ἀνασκουμπωθεῖ καὶ νὰ ὑποφέρει γιὰ τὸ ἐθνικὸ μέλλον;

Μήπως νὰ βάλουμε τὰ γέλια; Ἤ μήπως νὰ βάλουμε τὰ κλάματα;

Μιὰ χαρὰ τὰ εἶπε στὴν παρέλαση τὸ ἄγημα!

Ὁ κόσμος εἶναι διατεθειμένος ὅμως νὰ πληρώσει τὸ τίμημα;

Πηγή: Τὸ Ἔνζυμο