Μὴν πέσει ἡ σκυτάλη
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ἡ σκυταλοδρομία εἶναι τὸ μόνο ὁμαδικὸ ἀγώνισμα στὸν κλασσικὸ ἀθλητισμό. Ἡ βάση του εἶναι ὁ ἕνας ἀθλητὴς νὰ δίνει τὴ σκυτάλη του στὸν ἑπόμενο (τέσσερις τρέχουν ἴσες ἀποστάσεις) ἕως τὸν τερματισμό. Ἂν τοῦ ἀθλητῆ πέσει ἡ σκυτάλη, συνήθως χάνει τὸν ἀγώνα. Ἀκόμη χειρότερα, μπορεῖ νὰ ἀκυρωθεῖ ἢ νὰ ἐγκαταλείψει τὸν ἀγώνα.
Στὴ σκυταλοδρομία τὸ σημαντικὸ εἶναι νὰ μὴν πέσει ἡ σκυτάλη. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ κάθε Ἔθνος. Εἶναι ζωτικὸ γιὰ τὴν ὕπαρξή Του ἡ κάθε γενιὰ νὰ παραδίδει στὴν ἑπόμενη τὴ σκυτάλη τῶν βασικῶν στοιχείων τῆς ταυτότητάς της, ὅπως καὶ ἐκείνη πῆρε τὴ σκυτάλη ἀπὸ τὴν προηγούμενή της γενιά. Ἡ γενιὰ ποὺ κατέχει σήμερα τὴ σκυτάλη – ἐξουσία στὴν Ἑλλάδα δὲν θέλει νὰ παραλάβει τὴ σκυτάλη. Νομίζει ὅτι αὐτὴ μπορεῖ καταργήσει τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία καὶ αὐτὴ νὰ ξεκινήσει τὴ σκυταλοδρομία, μὲ τοὺς δικούς της κανόνες…
Ἡ γενιὰ ποὺ κατέχει σήμερα τὴν ἐξουσία στὴν Ἑλλάδα δὲν καταλαβαίνει, ἢ δὲν θέλει νὰ καταλάβει, ὅτι τὰ ἐξωτερικὰ στοιχεῖα μπορεῖ νὰ ἀλλάζουν, ἀλλὰ ἡ οὐσία στὴν παράδοση τῆς σκυτάλης πρέπει νὰ μένει ἡ ἴδια. Ἡ οὐσία αὐτὴ τῆς σκυτάλης εἶναι ἡ εἰδοποιὸς διαφορά, ποὺ κάνει τὸν Ἕλληνα νὰ διαφέρει ἀπὸ τὸν Τοῦρκο, τὸν Ἀλβανό, ἢ τὸν Γερμανό.
Ὅσοι μᾶς ἐξουσιάζουν κάνουν τὴ δουλειά τους. Ὅμως ἀπὸ μία σκυτάλη κρατάει ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς, ὁ κάθε Ἕλληνας. Ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νὰ μὴν πέσει ἡ δικιά μας ἡ σκυτάλη καὶ νὰ τὴν παραδώσουμε ἀσφαλῶς στὴν ἑπόμενη γενιά. Ἡ σημερινὴ κυβέρνηση ἐπιχειρεῖ νὰ μετατρέψει τοὺς Ἕλληνες σὲ ὑβριδικὰ ὄντα, προϊόντα τῶν ἰδεολογημάτων τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς πολυπολιτισμικότητας. Σήμερα, ποὺ ὅλοι οἱ θεσμοὶ βρίσκονται σὲ παρακμή, ὁ καθένας μας, ποὺ δὲν ὑποκύπτει στὸν Μεγάλο Ἀδελφό, διασώζει, στὸ μέτρο τῆς εὐθύνης του, τὴν ταυτότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Μένουμε λοιπὸν ἐμεῖς, τὰ πρόσωπα ποὺ ἀποτελοῦμε τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, ποὺ δὲν ἔχουμε ὑποστεῖ σύγχυση ὡς πρὸς τὴν ταυτότητά μας, καὶ ποὺ δὲν αἰσθανόμαστε «θύματα μύθων, δοξασιῶν, ἰδεοληψιῶν…», ὅπως πιστεύει γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος ὁ Ὑπουργὸς κ. Ἄρ. Μπαλτᾶς. Μένουμε ἐμεῖς νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ νὰ μὴν πέσει ἡ σκυτάλη καὶ νὰ μὴ σταματήσει στὴ γενιά μας ἡ συνέχεια τοῦ Ἔθνους μας. Ὅσο κουρασμένοι καὶ ἀπογοητευμένοι κι ἂν εἴμαστε ὀφείλουμε νὰ ὑπερβοῦμε τοὺς ἑαυτούς μας. Τὸ ὀφείλουμε στοὺς κεκοιμημένους μας, ποὺ μᾶς ἔδωσαν τὴ σκυτάλη, καὶ στοὺς ἐρχόμενους, ποὺ τὴν περιμένουν.
Ἡ ἐθνική μας λογοτέχνιδα Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη, πεθαίνοντας πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες μᾶς παρέδωσε, μὲ τὸ ἔργο της, τὴ σκυτάλη τῆς Παράδοσής μας. Ἀντίθετα οἱ κ. κ. Ἀλ. Τσίπρας καὶ Νίκ. Φίλης τὴν πετοῦν κάτω, ὡς «ἐκσυγχρονιστές». Μένει σὲ ἐμᾶς νὰ διαλέξουμε τί θὰ κάνουμε μὲ τὴ σκυτάλη μας. Ἂν δηλαδὴ θέλουμε ὁ Ἑλληνισμὸς νὰ ἐπιζήσει μὲ ὀντότητα καὶ ταυτότητα, ἢ νὰ καταντήσει μία «ἐκσυγχρονισμένη» ἀσημαντότητα τῆς Δύσης.-
Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία
