ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ

Εἶναι ὡραῖοι, ἀγαπημένοι
ὅλ' οἱ ἄνθρωποι να ζοῦν,
Μὰ χωρὶς πατρίδα, ξένοι
Μέσ' στὸν κόσμο θὰ γυρνοῦν.

Ἡ χαρὰ ἀπ' τὴ γῆ θὰ λείψῃ
Κ' ἡ συμπόνια κ' ἡ στοργὴ,
Κ' ἡ ζωὴ θἆναι μιὰ θλίψη
Καὶ τὸ σπῆτι θὰ κλειστῇ.

Κ' ὕστερα, μὴ βάλη ἀνθρώπου
Νοῦς τὴ μαύρη συφορά.
- Μόνον ἦ Πατρίδα εἶν' ὃπου
Μᾶς χωρίζει ἀπ' τὰ θεριά...

Μ. ΜΑΛΑΚΑΣΗ



Πηγή: Συλλογή πατριωτικῶν ποιημάτων

Ἑλλήνων Φῶς

Σχετικά άρθρα...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *