ΝΑΥΤΑΚΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ
Μὲ ὄρτσα ψυχὴ καὶ μὲ ἅρμη στὰ χείλια
Μὲ ναυτικὰ καὶ μὲ σαντάλια κόκκινα
Σκαλώνει μέσ' στὰ σύννεφα
Πατάει τὰ φύκια τ' οὐρανοῦ.
Ἡ αὐγὴ σφυρίζει στὴν κοχύλα της,
Μιὰ πλώρη ἔρχεται ἀφρίζοντας
Ἄγγελοι! Σία τὰ κουπιὰ
Ν' ἀράξει ἐδῶ ἡ Εὐαγγελίστρια!
Κάτω, στὴ γῆ, πῶς καμαρώνει τὸ ἀρχοντολόϊ τοῦ περβολιοῦ!
Ὅταν γυρίζει ὁ ἀλάδανος τὸ ἀχτένιστο κεφάλι του
Οἱ χαβοῦζες ξεχειλίζουνε
Κι' ἡ Εὐαγγελίστρα μπαίνει
Γυμνή, σταλάζοντας ἀφρούς, μὲ ἀστερία στὸ μέτωπο
Μὲ ἀγέρι μοσχοκάρφης στὰ λυτὰ μαλλιὰ
Κι' ἕνα καβούρι ποὺ τρικλίζει ἀκόμα στὸν ἡλιοκαμένον ὦμο της!
– Νοννὰ τῶν ἄσπρων μου πουλιῶν
Γοργόνα Εὐαγγελίστρα μου!
Τί μπάλλες θαλασσιὰ γαρούφαλλα ρίχνουν στὸ μῶλο τὰ κανόνια σου
Πόσες ἀρμάδες κοχυλιῶν βουλιάζουνε οἱ φωτιές σου
Καὶ πῶς λυγᾶς τὶς φοινικιὲς ὅταν τρελλαίνεται ὁ γαρμπῆς
Καὶ σούρνει ἄμμους καὶ βότσαλα!
Περνᾶν οἱ ἐλπίδες μέσ' τὰ μάτια της
Μὲ βάρκες ἀπὸ σουπιοκόκκαλο,
Στὰ τρία δελφίνια ποὺ χοροπηδοῦν
Πίσω της, φλοκωτὲς παντιέρες ἀνεμίζουνε!
– Ἂχ μὲ τί βιόλες, μὲ τί πασχαλιὲς
Θα κάρφωνα ἔλεος μιὰν εὐχὴ στὰ στήθια σου
Νὰ ὅριζες ἄλλο ριζικό μου ἐμένα!
Δὲν τὴν ἀντέχω τὴ στερηὰ
Δὲν μὲ βαστοῦνε οἱ νεραντζιὲς
Δῶσε νὰ πάω γιὰ τ' ἀνοιχτὰ μὲ μπαλωθιὲς καὶ σήμαντρα!
Γλήγορα Παναγιὰ μου γλήγορα
Κιόλας ἀκούω τραχειὰ φωνὴ ψηλὰ πάνω ἀπ' τὶς ντάπιες
Χτυπάει χτυπάει στὶς χάλκινες ἀμπάρες
Χτυπάει χτυπάει κι' ἀντρειεύεται
Στράφτουν σὰν ἥλιοι τὰ τσαπράζια της
Ἄχ καὶ προστάζει –δὲν ἀκοῦς;–
Ἂχ καὶ προστάζει: ἡ Μπουμπουλίνα!
Κι' ἡ Παναγία χαίρεται ἡ Παναγία χαμογελᾶ
Τὸ πέλαγο ἔτσι ποὺ κυλάει βαθειὰ πόσο τῆς μοιάζει!
– Ναὶ βρὲ κεφάλι ἀγύριστο
Ναὶ βρὲ ναυτάκι τοῦ περιβολιοῦ
Στὸν ὕπνο σου προσμένουν τρία τρικάταρτα!
Τώρα, μὲ ψάθα γυριστὴ καὶ μὲ σαντάλια κόκκινα
Μ' ἕνα σουγιὰ στὸ χέρι
Πάει τὸ ναυτάκι τοῦ περιβολιοῦ
Κόβει τὰ κίτρινα σκοινιὰ
Λασκάρει τ' ἄσπρα σύννεφα,
Ἡ αὐγὴ σφυρίζει στὴν κοχύλα της,
Μπαρούτι σκάει στὰ ὄνειρα
Λαμπρὴ στὰ φύκια τ' οὐρανοῦ!
Πηγή: ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ, ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ, ΙΚΑΡΟΣ
