Νέρωνες καὶ Διοκλητιανοὶ στὰ σχολεῖα

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος-Κιλκίς

«Καὶ οἱ ἀπεργίες, Γέροντα, τί κακὸ κάνουν! Ὁλόκληρο μήνα χωρὶς μαθήματα τὰ παιδιά, νὰ γυρίζουν στοὺς δρόμους!
-Ἐγὼ λέω τοὺς δασκάλους ποτὲ νὰ μὴν κάνουν ἀπεργία, ἐκτὸς ἂν πᾶνε νὰ καταργήσουν τὰ θρησκευτικά, τὴν προσευχὴ ἢ νὰ κατεβάσουν τὸν σταυρὸ ἀπὸ τὴν σημαία. Τότε πρέπει νὰ διαμαρτυρηθοῦν….». (Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´- «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», ἔκδ. «Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου», σελ. 297).

Αὐτὰ εἰπώθηκαν πρὶν ἀπὸ 40-50 χρόνια ἀπὸ τὸν Ἅγιο. Σὰν τοὺς παλαιοὺς προφῆτες μᾶς προειδοποίησε γιὰ τὴν ἐπερχόμενη λαίλαπα τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς ἐκκλησιομαχίας, ποὺ ξεβράζεται στὸν χῶρο τῆς παιδείας. Μὲ τὰ νέα βιβλία τῶν θρησκευτικῶν ὁλοκληρώνεται ὁ κύκλος τῆς λυσσαλέας ἐπίθεσης, τῶν ποικιλώνυμων ἐθνομηδενιστῶν, κατὰ τῶν τριῶν μαθημάτων ποὺ προσφέρουν στοὺς μικροὺς μαθητὲς ταυτότητα καὶ ἰθαγένεια.

Ἡ ἀρχὴ ἔγινε μὲ τὸ βιβλίο ἱστορίας τῆς ϛ´Δημοτικοῦ, τοὺς “συνωστισμοὺς” στὸ λιμάνι τῆς Σμύρνης καὶ τοὺς ἐξωραϊσμοὺς τῆς φρικτῆς τουρκοκρατίας. Δὲν πέρασε. Ὁ λαὸς ἔφτυσε τό… κατάπτυστο βιβλίο καὶ τοὺς συγγραφεῖς του.

Στὰ βιβλία ὅμως ἱστορίας Γυμνασίου καὶ Λυκείου οἱ μαθητὲς εἰσπνέουν τὶς ἀναθυμιάσεις τῶν προσκυνημένων ἱστοριογράφων τύπου Ρεπούση.

Τὰ βιβλία τῆς Γλώσσας μένουν στὸ ἀπυρόβλητο καὶ συνεχίζονται οἱ ἀνοησίες μὲ «συνταγὲς μαγειρικῆς», οἱ κρανιοκενεῖς ἐμπνεύσεις γιὰ τὸν «Μέγα Ἀλέξανδρο καὶ τὴν Κοκκινοσκουφίτσα» ἢ τὰ βδελύγματα γιὰ ἔρωτες 25 χρόνων μὲ μαθήτριες Γυμνασίου.

Στὸ μεσοδιάστημα, μέχρι νὰ φτάσουμε στὴν ἀπροκάλυπτη ἐπίθεση κατὰ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἤ, καλύτερα, κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔχουν καταργηθεῖ μὲ ὕπουλες μεθοδεύσεις καὶ μὲ καρυκεύματα περὶ δημοκρατικότητας, σεβασμοῦ τῆς διαφορετικότητας, συνοδοιπορίας μὲ τὴν σάπια Εὐρώπη καὶ λοιπὰ ἠχηρὰ πονηρεύματα, τὰ ἑξῆς:

Πρῶτον: Ἡ γιορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν μὲ τὴν παρουσία τῶν σχολείων στοὺς ἐνοριακοὺς ναούς. (Μεγάλη εὐθύνη φέρουν καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ πολλοὶ ξεχύνονταν τὴν μέρα αὐτὴ στὰ φραπεδοπωλεῖα τῶν πόλεων, προκαλώντας τὴν χλεύη καὶ τὸν θυμὸ τοῦ κόσμου).

Δεύτερον: Ὁ ἐκκλησιασμὸς ὅλου τοῦ σχολείου, ὡς ἔμπρακτη φανέρωση τῆς παιδαγωγίας «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Τρίτον: Ἡ ἔπαρση τῆς σημαίας μας, ἅπαξ τοῦ μηνός, μὲ τὴν συνοδεία τῶν παιδικῶν φωνῶν ποὺ ψάλλουν τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο.

Τέταρτον: Ἡ ἀριστεία, δηλαδὴ ἡ συνέπεια, ἡ ἐπιμέλεια καὶ ὁ εὐεργετικὸς ἔπαινος ποὺ τροφοδοτεῖ τὴν καθ᾽ ὅλα ἀξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιῶν νὰ ὑπερέχουν. Ἀπογυμνώνεται τὸ σχολεῖο ἀπὸ τὶς δύο ἱδρυτικές, θὰ λέγαμε, προϋποθέσεις του: τὴν τιμωρία καὶ τὴν ἐπιβράβευση. Καταντᾶ ἡ σχολικὴ αἴθουσα προέκταση τοῦ παιδικοῦ δωματίου. (Μὲ τὴν ἀτιμωρησία -ἡ καταστροφικὴ ἀρχὴ τοῦ ὅλα ἐπιτρέπονται, γιατί εἶναι παιδιὰ- ἐπιβραβεύονται οἱ ἀσυνεπεῖς καὶ ἀπείθαρχοι, μὲ τὴν καταδίκη τῆς ἀριστείας τιμωροῦνται οἱ φιλόπονοι καὶ φιλομαθεῖς).

Καὶ βέβαια ἡ παραπάνω κατάργηση ὑπονομεύει τὸν θεσμὸ τῶν ἐθνικῶν παρελάσεων. Αὐτὸ θὰ τὸ καταλάβουμε, ὅταν γίνουν οἱ κληρώσεις καὶ ἀρχίσουν οἱ ἀδικίες. Τὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ τὶς «ἀριστερές», συριζαίικες παλαβομάρες δὲν τὶς καταλαβαίνουν…

Πέμπτον: Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, στὶς Ε΄καὶ ϛ΄Δημοτικοῦ, ἀπὸ πέρυσι, μειώθηκε κατὰ μία ὥρα, εἶναι μονόωρο. Ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ καὶ μ᾽αὐτὰ ποὺ γίνονται, θὰ καταργηθεῖ.

Ἕκτον: Μνεία μόνο θὰ γίνει τῆς λεγόμενης θεματικῆς ἑβδομάδας καὶ τῶν ἔμφυλων ταυτοτήτων, ἀποφάσεις ποὺ μαγαρίζουν τὴν οἰκογένεια, τὴν πάλαι ποτέ, «Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή».

Ἐρχόμαστε τώρα στὰ νέα βιβλία (φάκελλοι) τῶν θρησκευτικῶν, τὰ βλάσφημα βιβλία. Δὲν θὰ ἐπιμείνουμε στὴν περιγραφή, μίας καὶ οἱ εἰκόνες διαλαλοῦν τὰ μιάσματα. Ἀπὸ τοὺς δαιμονόπληκτους ἐκκλησιομάχους καὶ ὅλους τοὺς καντιποτένιους ποὺ ἐπικροτοῦν καὶ ζητωκραυγάζουν γιὰ τὰ νέα βιβλία δὲν περιμέναμε τίποτε καλύτερο. Ἀλλοῦ εἶναι τὸ πρόβλημα.

Ὑπάρχει κάποια ἀντίδραση ἀπὸ τὰ λεγόμενα συντηρητικὰ κόμματα;

Οἱ Ἀνεξάρτητοι Ἕλληνες (ΑΝΕΛ), μεταβλήθηκαν σὲ ἐξαρτημένους γραικύλους (ΕΞΑΓΡ) καὶ ὑπογράφουν μὲ χέρια καὶ ποδάρια τὶς αἰσχρουργίες. Ἡ ΝΔ, ἡ χαριτόβρυτος Κεντροδεξιά, σιωπᾶ ἰχθυοπρεπῶς καὶ στηρίζει τὰ «παρδαλὰ» νομοσχέδια, διότι εἶναι κόμμα, βεβαίως, εὐρωπαϊκὸ καὶ ὄχι ἑλληνικό. Κόμμα τὸ ὁποῖο ἐπιδίδεται σὲ κάποια τσιμπολογήματα πατρίδας, θρησκείας, οἰκογένειας γιὰ νὰ παραπλανᾶ τοὺς ἀφελεῖς.

Ἄφετε τοὺς νεκρούς… τὶς κομματικὲς κουρελοῦδες.

Δυστυχῶς ὅμως τὸ ἰσχυρότερο ἔρεισμα οἱ πολέμιοι τοῦ Γένους, τὸ βρῆκαν στὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Στὴν τελευταία του εἰσήγηση στὴν Σύνοδο ὁ Μητροπολίτης Ὕδρας ἔλεγε: «Κρίνεται ἀναγκαία ἡ ἀναφορὰ σὲ σύγχρονα μεγάλα θρησκεύματα, ὄχι ὅμως νὰ ἀξιοποιήσει τὴν διδασκαλία τους ὡς ἑρμηνευτικὸ πλαίσιο, ἀλλὰ γιὰ νὰ δώσει στὸν μαθητὴ (σ.σ. στὸν ὀκτάχρονο;) τὴν εὐκαιρία νὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι τὸ θρησκευτικὸ φαινόμενο βιώνεται ποικιλοτρόπως καὶ ὅτι τὸ νόημα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς μπορεῖ νὰ ἑρμηνεύεται μέσα ἀπὸ πολλὲς διαφορετικὲς καὶ ἀντικρουόμενες ὀπτικὲς γωνίες. Ἔτσι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καθίσταται μάθημα ποὺ καταφάσκει στὸν διάλογο καὶ στὴν ἀνάγνωση τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας». «Κούφια καρύδια καὶ ἀσκιὰ γιομάτ᾽ ἀγέρα», ποὺ θά ᾽λεγε καὶ ὁ Μακρυγιάννης.

«Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον» λέει ἡ Γραφή. Τὰ μικρὰ παιδιὰ ἤδη δυσφοροῦν ἀπὸ τὴν «ποικιλότροπη βίωση τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου» καὶ κραυγάζουν: δὲν θέλουμε θρησκεῖες, θέλουμε τὸν Χριστό!!!

Λοιπόν. Τώρα ποὺ «οἱ ἀνθρωποκάμπιες μαραζώνουν τὸ πνευματικὸ ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας», (Κόντογλου), οἱ ὕπουλοι Διοκλητιανοὶ καὶ Νέρωνες, ὅσοι δάσκαλοι, ὅσοι πιστοὶ πετᾶμε τὰ βιβλία καὶ διδάσκουμε Εὐαγγελικὲς Περικοπὲς καὶ Βίους Ἁγίων. Εἶναι ἀντίσταση κολοκοτρωναίικη εἶναι ὁμολογία πίστεως.

Οἱ γονεῖς ὑπογράφουν τὴν γνωστὴ δήλωση καὶ ἐπιστρέφουν τὰ κουρελουργήματα ὡς ἀπαράδεκτα καὶ ἐπικίνδυνα. Καὶ οἱ ἴδιοι θὰ κερδίσουν πνευματικὰ καὶ στὰ παιδιά τους θὰ δώσουν ἕνα λαμπρὸ μάθημα καὶ παράδειγμα ἀνδρείας καὶ φιλοπατρίας.

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία