ΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΣ ΝΙΚΟΣ ΣΙΑΛΜΑΣ: 18 Ιουνίου 1992

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΜΑ.18 ΙΟΥΝΙΟΥ 1992.Ο ΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΣ ΝΙΚΟΣ ΣΙΑΛΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ.

ΑΛΗΘΕΙΑ, θυμάστε τί κάνατε στις 9:17 π.μ. στις 18 Ιουνίου 1992;

Θα μου πείτε: ζητάς πολλά. Εξάλλου τί σημασία μπορεί να έχει; Μόνο συγκριτική, μια και ότι και να κάνατε εκείνο το πρωινό του Ιουνίου, αποκλείεται να ήταν σπουδαιότερο απ’ ότι έκανε ο υποσμηναγός Νικόλαος A. Σιαλμάς. Γιατί το πρωινό εκείνο, ο Νίκος Σιαλμάς έδωσε τη ζωή του σε έναν άνισο αγώνα, για να μπορούμε όλοι εμείς να θεωρούμε σημαντικά πολύ πιο πεζά ή και ευτελή πράγματα.

H ιδέα εκείνου για το σπουδαίο, ήταν η εκδίωξη με κάθε μέσο του Τούρκου εισβολέα από τον εθνικό εναέριο χώρο. Έκοψε το νήμα της ζωής του στα γαλανά νερά του Αιγαίου που τάχθηκε να υπερασπίζει με κάθε τρόπο.

O ακήρυκτος πόλεμος στο Αιγαίο συνεχίζεται χωρίς διακοπή εδώ και 24 χρόνια.

Οι χειριστές της αεροπορίας μας τον αντιμετωπίζουν σαν καθημερινή ρουτίνα. Καβαλάρηδες σε σιδερένια άλογα σε ένα συνεχή αγώνα που προκαλεί τα όρια. Αεροδρόμια διασποράς, ρέντινες, σκραμπλ, εμπλοκή. Μέρες μοναξιάς μακριά από την οικογένεια και κακές συνθήκες διαβίωσης.

Οι χειριστές μας ξέρουν το παιχνίδι καλά.

O εισβολέας αυτήν τη φορά αποχώρησε νικητής, εκμεταλλευόμενος την τεχνολογική του υπεροχή. H πίκρα των χειριστών της Αεροπορίας μας για το χαμένο συνάδελφό τους υπήρξε μεγάλη.

O πόνος γίνεται μεγαλύτερος όμως καθώς εμείς οι υπόλοιποι, οι βολεμένοι στην ασφάλεια και στις δουλίτσες μας, τους ανακαλύπτουμε μετά από κάθε ατύχημα. Και τότε με το θράσος που εξασφαλίζει η άγνοια, προχωρούμε σε κρίσεις και επικρίσεις. Έτσι έγινε και μετά το θάνατο του Νίκου Σιαλμά.

Οι πολιτικάντηδες πάντα εκεί για να εξαργυρώσουν και το τελευταίο ίχνος ντροπής σε ψήφους. Έτσι, η πρώτη αντίδραση αφορά το ερώτημά τους γιατί στάλθηκαν αεροσκάφη δεύτερης γενιάς για αναχαίτιση. Το ερώτημα τέθηκε από εκείνους που είναι κύρια υπεύθυνοι για το ότι δεν διαθέτουμε αρκετά αεροσκάφη τρίτης γενιάς!

Παράλληλα, πριν αλέκτωρ λαλήσει, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνει ότι »δεν υπάρχει κίνδυνος από Ανατολάς». Είναι λοιπόν μάταιη η θυσία του Νίκου Σιαλμά; Είναι οι τουρκικές παραβιάσεις μαγική εικόνα που βρίσκεται στο μυαλό των χειριστών της αεροπορίας μας;

Όχι βέβαια.

Οι κάτοικοι των ακριτικών μας νησιών τις βιώνουν καθημερινά και γνωρίζουν την αυταπάρνηση των χειριστών της Π.Α. Και εκείνοι, πάντα σεμνοί και χωρίς περιαυτολογίες, εξακολουθούν να κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο.

Όχι, ο Νίκος Σιαλμάς δεν ήταν ήρωας. Ήταν ένας άνθρωπος του καθήκοντος. Αυτό που θα μπορούσε να τον περιγράψει καλύτερα είναι τα λόγια του γλάρου Ιωνάθαν στο ομώνυμο ποιητικό έργο του Richard Bach, όταν αφήνει την εκπαίδευση του σμήνους στα φτερά του γλάρου Φλετς: ‘‘Μην τους αφήσεις να διαδίδουν κουτές φήμες για μένα ή να με κάνουν θεό. Σύμφωνοι Φλετς; Είμαι γλάρος. M’ αρέσει να πετάω. Ίσως…».

Το ασπρογυάλισμα σταμάτησε. O γλάρος Ιωνάθαν είχε εξαφανισθεί στον αέρα.

Εμείς θεωρούμε ότι δεν θα αργήσει η ώρα που το υπόλοιπο σμήνος θα πάρει εκδίκηση για το θάνατό του.

Γιώργος Χριστογιαννάκης
*περιοδικό ΠΤΗΣΗ Ιούλιος 1992

*Σημείωμα.Ο Υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς κλήθηκε εκείνο το πρωινό με το Mirage F-1CG »δεύτερης γενιάς» όπως έχει επικρατήσει να λέγεται,να αναχαιτίσει το ολοκαίνουργιο τότε απόκτημα »τρίτης γενιάς» της Τουρκικής αεροπορίας το F-16C. Η αερομαχία έγινε κοντά στην περιοχή του Αγίου Ευστρατίου.

Το Mirage F-1 είχε τη φήμη για όλη τη δεκαετία του 80 ότι δεν είχε χάσει αερομαχία στο Αιγαίο. Όμως η τεχνολογική διαφορά και η διαφορά σε ευελιξία των δύο αεροπλάνων ήταν χαώδης.
Ο Νίκος ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει τον Τούρκο να του »πάρει την ουρά».
Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα όμως δεν εγκατέλειψε. Κατέβηκε χαμηλά στη θάλασσα για να τον δυσκολέψει και τράβηξε απότομα.
Τράβηξε τόσο πολύ που υπερέβη τα όρια, το αεροσκάφος έχασε τη στήριξή του και καρφώθηκε στη θάλασσα.————————————————

Μερικά χρόνια αργότερα η Πολεμική Αεροπορία έφτιαξε στο ομώνυμο όπως ονομάστηκε »Ακρωτήρι Νίκος Σιαλμάς» στον Άγιο Ευστράτιο, κοντά στο σημείο που έπεσε ο Νίκος, ένα μνημείο.

Μια Σπαρτιάτικη ασπίδα με ένα δόρυ και από κάτω το »Μολών Λαβέ».

Το σήμα της Μοίρας του της 342 Μ.Π.Κ.

Το μέγεθος τέτοιο που να φαίνεται από ψηλά…

Ήταν μοιραίο να είναι το Mirage F-1CG »ΛΗΜΝΟΣ» το αεροσκάφος με το οποίο έφυγε για το πιο μεγάλο ταξίδι ο Νίκος. Το αεροσκάφος αυτό είχε πρωταγωνιστήσει την δεκαετία του ’80 σε πολλά σποτάκια της Π.Α.

“Θα με γράψουν με μεγάλα γράμματα!
Θα φτάσω ψηλά!”

Νικόλαος Σιαλμάς γεννήθηκε το έτος 1965 στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας, μια κωμόπολη που έχει παράδοση στο να βγάζει αεροπόρους και γενικά προσωπικό της Πολεμικής μας Αεροπορίας…

Εισήλθε το 1984 στη Σχολή Ικάρων και αποφοίτησε το 1988 με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Επιλέχθηκε για να γίνει φρουρός του Αιγαίου πετώντας με μαχητικό mirage F-1(334 Μοίρα). Ένα μαχητικό αεροσκάφος που είχε τη φήμη ότι δεν είχε χάσει αερομαχία στο Αιγαίο…

Σαν καβαλάρης πάνω σε σιδερένιο άλογο έσκιζε καθημερινά τους Ελληνικούς ουρανούς μέχρι που η μοίρα
έπαιξε το παιχνίδι της…

Ήταν 18 Ιουνίου του 1992. Ώρα 09:17…

Βρισκόταν σε αποστολή αναχαίτισης Τουρκικών αεροσκαφών που είχαν περάσει στον εθνικό εναέριο χώρο μας. Η αναγνώριση κατέληξε σε αερομαχία. Ο Τούρκος πιλότος εκμεταλευόμενος την τεχνολογική ανωτερότητα του αεροπλάνου του (F-16) έναντι του ελληνικού κατάφερε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση.

Όμως οι ελιγμοί του Σιαλμά ήταν τόσο δύσκολοι και απρόβλεπτοι που μόνο ένας πολύ έμπειρος πιλότος θα μπορούσε να τον εγκλωβίσει με την βοήθεια του ανώτερου F-16. Οι ελιγμοί του Ν.Σ. γινόντουσαν όλο και πιο παράτολμοι θυμίζοντας το γύρο του θανάτου παρά πτήση αεροπλάνου.

Ο Ν.Σιαλμάς δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει την «ουρά» του σε κανένα.

Η τελευταία του επιλογή για να εγκαταλείψει την προσπάθεια ο Τούρκος ήταν να πετάξει τόσο χαμηλά που ο
εχθρός δεν θα είχε φανταστεί ούτε στα όνειρά του. Με λίγα λόγια θα προσπαθούσε να κάνει τη θάλασσα να
γίνει ο εφιάλτης του Τούρκου πιλότου.
Όμως… ό,τι δεν μπόρεσε να καταφέρει ο Τούρκος το κατάφερε η τεχνολογία. Το F-1 ήρθε σε απώλεια
στήριξης και σε συνδυασμό με το χαμηλό ύψος πτήσης (λίγα πόδια) δεν του άφησε περιθώρια…

Έτσι….το Αιγαίο άνοιξε τα χέρια του και αγκάλιασε τον Ήρωα Σιαλμά.

Ο Τούρκος απέφυγε τη σύγκρουση την τελευταία στιγμή… Ο Νικόλαος Σιαλμάς έμεινε πιστός στην πατρίδα του και στα ιδανικά του μέχρι το τέλος… Έδειξε στην πράξη την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό. Έδωσε σάρκα και οστά στο ρητό των Αρχαίων Σπαρτιατών: Ή ταν ή επί τας…

Όπως επίσης στο εθνικό σύνθημα της Επανάστασης του 1821:
Ελευθερία ή Θάνατος…
Ο Σιαλμάς έπεσε υπερασπιζόμενος Θερμοπύλες.

Ήταν ένας μονάχα από τους χειριστές της πολεμικής μας Αεροπορίας που έπεσαν κατά τη διάρκεια αναχαίτισης στο Αιγαίο ή κατά τη διάρκεια προετοιμασίας για αυτές…Ένας από αυτούς που πρόσφεραν τη μέγιστη θυσία στην πατρίδα.
Την ίδια τους τη ζωή.
Την ίδια τους τη ζωή για αυτά που οι πολιτικοί και η κοινή γνώμη θεωρούν κεκτημένα και δεδομένα. Κατέπεσε στην θαλάσσια περιοχή του νησιού Αη Στράτης.

Στο νησί έχει ανεγερθεί μνημείο προς τιμήν.
Για να μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και κεκτημένο….
Η συνεχής και ακατάπαυστη επαγρύπνηση είναι το τίμημα της Ελευθερίας και αυτό είναι το τίμημα του να είσαιελεύθερος…Πρέπει να ποτίζεται κάθε λίγο ο μανδύας της Ελευθερίας με αίμα…

«…Θυμάμαι που από πιτσιρικάς μού έλεγε: “Θα με γράψουν με μεγάλα γράμματα! Θα φτάσω ψηλά!”
Όμως, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι εννοούσε. Πιστεύαμε ότι το έλεγε επειδή θα έμπαινε στη Σχολή Ικάρων. Πού να καταλάβουμε τι ήθελε να μας πει τότε, μιλώντας γι’ αυτά τα μεγάλα γράμματα…»
Πατέρας Ν. Σιαλμά

ΠΗΓΕΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΤΗΣΗ
drflight.blogspot
ΚΛΥΣΜΑ
emioannina.gr
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΙΚΑΡΟΣ

Αναδημοσίευση από: ΕΜΠΛΟΚΗ