Ο εκατοστός πεντηκοστός πρώτος (Εξαιρετικό!)

15 Ιανουαρίου, 2019 - 16:24

ΣΤΑΘΗΣ

• Ευτέλεια. Δηλαδή τώρα οι τύχες του λαού και του έθνους εξαρτώνται από τον εκατοστό πεντηκοστό πρώτον; Ήτοι τον κύριο Βασίλη Κόκκαλη; Έναν τύπο που έμεινε από κινητήρα στα ανοικτά των Πατρών και ως εκ τούτου διακτινίσθηκε στο Ντα Κάπο για καφέ; Ή μήπως αν ο εκατοστός πεντηκοστός πρώτος είναι ο κ. Δανέλλης υπάρχει κάποια διαφορά; Όχι μόνον εις ό,τι αφορά την ευτέλεια αλλά και εις ό,τι αφορά το «πρόσημο» του όποιου σούργελου; («Πρόσημο» στις ημέρες μας λέγεται η ιδεολογία!). Για παράδειγμα ο κ. Δανέλλης είχε υπερψηφίσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης στην οποία τώρα δίνει ψήφο εμπιστοσύνης! (Σούργελο είναι η διαφορά μεταξύ πολιτικού και πολιτικάντη).

Εν τέλει, και για να μην προβληματιζόμαστε για το «πρόσημο» της ευτέλειας, εκατοστός πεντηκοστός πρώτος είναι ο Τσίπρας.

• Ευτέλεια. Και όποιος νομίζει ότι η ευτέλεια είναι ήσσονος σημασίας πρόβλημα για τις τύχες μας πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν γνωρίζω αν το διαζύγιο Τσίπρα - Καμμένου είναι βελούδινο ή πέτσινο, αλλά στο εξής διάφορα σούργελα με διάφορα «πρόσημα» θα ζητούν φόρα παρτίδα ανταλλάγματα για να «κελαηδάει» κάθε φορά η συνείδησή τους έτσι ή αλλιώς! Άλλωστε στην ελληνική πολιτική σκηνή οι καρέκλες έχουν γίνει κάτι σαν θρόνοι. Τίγκα στους γυμνούς βασιλιάδες.

• Ευτέλεια. Η πρώτη (πρώτη!) φράση που εκστόμισε ο κ. Καμμένος εξερχόμενος του Μαξίμου δεν αφορούσε στην παραίτησή του, αλλά στην ανάγκη να «θυσιάσει την καρέκλα του»! Όχι δεν πρόκειται για γλώττα λανθάνουσα, αλλά για την τρέχουσα γλώσσα, τη γλώσσα της νέας κανονικότητας: Ο κ. Καμμένος δεν «παραιτήθηκε», «θυσίασε την καρέκλα του».

• Ευτέλεια: Αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων ο κ. Καμμένος (χωρίς να τον κάψει ο Άγγελος Υπηρεσίας) κι αφού χαιρέτησε τους πλάτανους και τις βελανιδιές που φύονται στον Γράμμο, πέταξε στη ζούλα και στα κλεφτά ώς τα Ίμια, για να ρίξει ένα στεφάνι στα νερά και όπου φύγει - φύγει. Επιβεβαιώνοντας για μιαν ακόμα φορά την γκρίζα ζώνη.

Ευτέλεια και προπαγάνδα: Μιλώντας για τις εξελίξεις των ημερών ο Τσίπρας μετέρχεται (σε επίπεδο λέγε-λέγε κάτι θα μείνει) τρία ψέματα: 1) σας έβγαλα απ’ το Μνημόνιο, 2) η οικονομία ανακάμπτει και σύντομα η πολιτική μας θα αποδώσει καρπούς, 3) η Συμφωνία των Πρεσπών ενδυναμώνει την ηγέτιδα θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Η αλήθεια είναι ότι παραμένουμε υπό εποπτεία και δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές, ότι η υπάρχουσα κρίση βαθαίνει (μάλιστα εν αναμονή της επόμενης) και ότι η Συμφωνία των Πρεσπών υποβαθμίζει τη θέση της χώρας μας όχι μόνον στα Βαλκάνια αλλά παντού, εκθέτοντας ταυτοχρόνως τις τύχες μας σε μελλοντικούς ήδη ορατούς κινδύνους. Δεν πρόκειται για έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά για μια άτιμη εκτέλεση διαταγών.

Το ίδιο άτιμη ήταν και η «έντιμη συμφωνία» Τσίπρα - Καμμένου όπως τη δοξολογούν οι ίδιοι. Δεν ήταν μια «έντιμη συμφωνία» τεσσάρων ετών, αλλά μια άτιμη συμφωνία που φτώχυνε τον λαό, δίχασε την κοινωνία, παρεχώρησε εθνική ισχύ, αποδέχθηκε εποπτεία, κολόβωσε το πολίτευμα και υποθήκευσε τους Έλληνες και τα παιδιά τους στον αιώνα. Αν αυτό λέγεται «έντιμη συνεργασία», τότε ο κανιβαλισμός ενός λαού λέγεται Ύμνος στη Χαρά.

• Ευτέλεια, Προπαγάνδα και Κίνδυνοι. Πριν αλέκτορα φωνήσαι στα Σκόπια και πριν οι εκεί Δανέληδες και Βασιλοκοκκαλαίοι δώσουν στον κ. Ζάεφ τα κατά συνείδησιν κουκιά τους, ένας ακόμα Ήρωας της Ειρήνης (να τον προτείνουμε κι αυτόν για Νόμπελ), ο αρχιφονιάς του UCK και τώρα «Πρόεδρος» του Κοσσυφοπεδίου, κ. Θάτσι, διετράνωσε προς την Οικουμένη ότι η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί ένα «καλό προηγούμενο για λύσεις» (αυτό το υποστήριξαν και οι Μέρκελ - Τσίπρας) που αφορούν σε περιπτώσεις όπως και το Κόσοβο.

Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν αποτελεί το τέλος ενός οδικού χάρτη, προς την ειρήνευση, αλλά την ανασύνθεση της περιοχής κατά τις θελήσεις των Δυνάμεων που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία. Ο Τσίπρας άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου, εντάσσοντας την Ελλάδα στο Βαλκανικό τοπίο, ως ένα Προτεκτοράτο της Δύσης και ταυτοχρόνως προγεφύρωμα (στρατιωτικοποιημένο περισσότερο από κάθε άλλη φορά). Και εν τω άμα πιο πειθήνιο, όσον ο Τσίπρας και ο κάθε Τσίπρας νομίζει ότι η Δύση δεν απολαμβάνει η ίδια την έκθεσή μας στους κινδύνους απ’ την Ανατολή.

Απόκοντα στην Ευτέλεια, την Προπαγάνδα και τους Κινδύνους προσθέστε και την τρέλα: Ο κ. Ζουράρις λόγου χάριν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση της Συμφωνίας των Πρεσπών που θα καταψηφίσει! Ο γίγαντας αυτός της σκέψης και της Αριστεράς θα μπορούσε επίσης να είναι ο εκατοστός πεντηκοστός πρώτος. Όπως το ίδιο θα μπορούσε να είναι και ο αδιάγραφτος, όπως η άκαυστη βάτος, κ. Θανάσης Παπαχριστόπουλος, δίνοντας μάλιστα μιαν οικουμενική διάσταση σ’ αυτήν την κυβερνώσα κουρελού, καθ’ ότι το τσουλούφι του (με την καλή έννοια της βάτου) έχει περάσει απ’ όλα σχεδόν τα κόμματα, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΔΗΚΚΙ, ΑΝΕΛ και τώρα πάει για συριζάκιας (να συναντηθεί με τον κυρ-Μπίστη, την κυρία Ρεπούση και τ’ άλλα τα παιδιά) – εθνικιστές, εθνομηδενιστές στην ίδια βάρκα, τη βάρκα με τις πολλές καρέκλες και τα ελάχιστα κουπιά.