"ᾧ φίλοι οὐδείς φίλος"·
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ
ἀρετά, πολύμοχθε γένει βροτείῳ
θήραμα κάλλιστον βίῳ,
Ἀρετή, πού γιά σένα μοχθοῦν πάρα πολύ τά γένη τῶν ἀνθρώπων,
ἀποτελεῖς τό καλύτερο εἶδος κυνηγιοῦ πού θά μποροῦσε νά ἀπολαύσει κανείς σέ αὐτήν τή ζωή.
σᾶς πέρι, παρθένε, μορφᾶς
Εἶσαι πάναγνη καί περιτριγυρίζεσαι, ἀπό πολλές δικές σου διαφορετικές μορφές καί ἐκφράσεις,
καί θανεῖν ζαλωτός ἐν Ἑλλάδι πότμος
καί θά πρέπει αὐτός πού ἐπιθυμεῖ νά μυηθεῖ στά ἱερά καί τά ὁσια τῶν Ἑλλήνων, ἀκόμα καί τή ζωή του νά θυσιάσει γιά σένα,
καί πόνους τλῆναι μαλερούς ἀκάμαντας·
τοῖον ἐπί φρένα βάλλεις
καί νά ἔχει τό θάρρος νά ἀντέξει σέ ἀκατάπαυστες δοκιμασίες.
Οἱ ἰδιότητες τῆς Ἀρετῆς πού στοχεύεις νά πλήξουν τόν λογισμό ἕνός ἀνθρώπου,
καρπόν ἰσαθάνατον χρυσοῦ τέ κρεῖσσον
φέρνουν σέ αὐτόν, τόν καρπό τῆς ἀθανασίας, πού εἶναι πιό σπουδαῖος καί ἀπό χρυσάφι.
καί γονἐων μαλακαυγήτοιό θ΄ ὕπνου.
Λειτουργεῖς, μέ τόν πιό ἀπαλό καί ὄμορφο τρόπο, ὅπως οἱ γονείς πού ξυπνοῦν τό παιδί τους ἀπό τόν γλυκό ὕπνο, ὅταν ξημερώσει.
σεῦ δ΄ ἕνεχ΄ οὑκ Διός Ἡρακλέης Λήδας τέ κοῦροι
Ἄν δέν ὑπῆρχες ἐσύ, δέν θά μποροῦσαν ποτέ νά γεννηθοῦν ἀπό
τό Δία, οὔτε ὁ Ἡρακλῆς, οὔτε τά παιδιά τῆς Λῆδας οἱ Διόσκουροι,
πόλλ΄ ἀνέτλασαν ἔργοις
σάν ἀγρεύοντες δύναμιν
σοῖς δέ πόθοις Ἀχιλεύς Αἴας τ΄ Ἀίδαο δόμους ἧλθον·
οἱ ὁποῖοι κατόρθωσαν νά ἐπιτύχουν μεγαλειώδη ἔργα,
ἀντλῶντας ἀπό σένα τή δύναμη.
Ἐπειδή μάλιστα ἐσένα ποθοῦσαν καί ὁ Ἀχιλλέας καί ὁ Αἴας, κατέβηκαν γιά χάρη σου μέχρι τά δώματα τοῦ Ἄδη.
σᾶς δ΄ ἕνεκεν φιλίου μορφᾶς Ἀταρνέος
Καί ἡ πόλη τοῦ Ἀταρνέα, ἐφαρμόζοντας τίς δικές σου μορφές ἀρετῆς,
ἔντροφος ἀελίου χήρωσεν αὐγάς.
κατάφερε νά γίνει ὁ σύντροφος τοῦ Ἡλιου, ὁ ὁποῖος γιά χάρη σου
σταμάτησε πλέον τήν καθημερινή του συνήθεια, νά συνοδεὐει κάθε πρωί τίς αὐγές!
τοιγάρ ἀοίδιμος ἔργοις.
Καί ὡς ἀποτέλεσμα τῶν ἔργων τῆς ἀρετῆς, ἡ πόλη τοῦ Ἀταρνέα ἔχει ἐξυμνηθεῖ,
ἀθάνατόν τε μιν αὐξήσουσι Μοῦσαι,
ὥστε χάρη στήν ἐφαρμογή τῶν ἰδιοτήτων τῶν Μουσῶν, ὄχι μόνο
νά καταστεῖ ἀθάνατη, ἀλλά ἐπιπλέον νά αὐξηθεῖ καί περισσότερο
καί ἡ φήμη της.
Μναμοσύνας θύγατρες, Διός ξενίου σέβας αὔξουσαι
Διότι οἱ Μοῦσες πού εἶναι θυγατέρες τῆς Μνημοσύνης καί τοῦ
Διός, αὐξάνουν τό σεβασμό τῶν ἀνθρώπων πρός τόν ξένιο Δία,
φιλίας τε γέρας βεβαίου.
καθότι μέ τά δῶρα τους, καλλιεργοῦν τήν φιλοξενία καί ἐπιβραβεύουν τίς φιλικές σχέσεις.
Μέ μεγάλη χαρά βρεθήκαμε στήν ὁμιλία τοῦ συγγραφέα καί ἐρευνητή τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς σκέψης, Γιώργου Χαραλαμπίδη, στά πλαίσια τῶν ἐκδηλώσεων τοῦ ἐπετειακοῦ ἔτους τοῦ Ἀριστοτέλη 2016, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Ὁμἰλου γιά τήν UNESCO Πειραιῶς καί Νήσων.
Ἡ ὁμἰλια τοῦ κου Χαραλαμπίδη δέν περιορίστηκε στό βασικό θέμα τῆς ἐκδήλωσης πού ἧταν "Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ" ἀλλά ὅπως μᾶς ἔχει συνηθίσει, μᾶς ταξείδεψε στά φιλοσοφικά μονοπάτια τοῦ μοναδικοῦ καί ἀνεπανάληπτου Φιλοσόφου μας! Γίναμε κοινωνοί ἀρχαίων κειμένων τοῦ Διογένη Λαερτίου καί τῆς ἀνάλυσης αὐτῶν ἀπό τό συγγραφέα πού μέ ἀγάπη, βαθύτατη γνώση καί σεβασμό στήν πολιτιστική μας κληρονομιά, μέ ἕναν μοναδικό τρόπο ἀπλότητας, ἔκανε τά βαθυστόχαστα αὐτά νοήματα κατανοητά σέ ὅλους!
Ἀπό αὐτή τήν πνευματική συνάντηση διαλέξαμε ν΄ ἀναφερθοῦμε στή Φιλία.
Ἔχοντας στά χέρια του τ΄ ἀρχαῖο κείμενο, ὁ κος Χαραλαμπίδης διαβάζει: "Κάποτε ρώτησαν τόν Ἀριστοτέλη τί σημαίνει Φιλία. Ἐκεῖνος ἀπάντησε: Μιά ψυχή πού κατοικεῖ σέ δύο σώματα".
Συνεχίζει ὁ συγγραφέας λέγοντας ὅτι ἡ Φιλία εἶναι μιά τεράστια ἔννοια! Ἱερή, ἱερότατη! Ἀμέσως ἐρμηνεύει καί τόν χαιρετισμό τοῦ Ἀριστοτέλη "ᾧ φίλοι οὐδείς φίλος", τονίζοντας τή σημαντικότητα τῆς ἔννοιας τῆς Φιλίας καί πόσο ρηχή φαντάζει ἡ εὐκολία μας νά προσφωνοῦμε τόν ὁποιονδήποτε φίλο!
Μᾶς παραπέμπει στήν ἄγνωστη, στόν πολύ κόσμο, ποιητική ἰδιότητα τοῦ Ἀριστοτέλη καί στόν ὕμνο πού ἔγραψε γιά τήν Ἀρετή, ἐπαινῶντας καί τόν φίλο του Ἑρμεῖα. Μιά ἀπόδειξη γιά τό πόσο σημαντική γιά τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐξελικτική του πορεία, εἶναι ἡ ἀληθινή Φιλία.
Πηγή: Αριστοτέλης, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, ἐκδόσεις οσελότος
Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς
