Ο γίγαντας της «Ρωμιοσύνης» και οι «αριστερόστροφοι» νάνοι

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ο πανικός και ο φόβος της μεταλλαγμένης «Αριστεράς» δεν κρύβεται πίσω από τις προσβλητικές δηλώσεις και τους λεονταρισμούς των λιλουπούτειων εκπροσώπων της. Αντίθετα κάνουν τον φόβο τους ακόμα πιο εμφανή.

Ενοχλήθηκαν που τους είπε εθνομηδενιστές και τον καθυβρίζουν σαν μισαλλόδοξο. Έτσι. μετά από το Μέγαρο Μαξίμου που έκανε λόγο για «αρκετές χιλιάδες διαδηλωτών» και «ευσεβείς πόθους», τη σκυτάλη της επιχείρησης απαξίωσης του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, πήραν χθες και σήμερα βουλευτές και υπουργοί όπως οι Τζανακόπουλος, Κουρουμπλής, Βούτσης, Κυρίτσης, Πιτσιόρλας, Ζαχαριάδης, Καρακώστα, Δρίτσας, Πολάκης και άλλες ασήμαντες περσόνες του πολιτικού καιροσκοπισμού.

Όλες οι μαντάμ σουσούδες της Κουμουνδούρου, οι «αριστεροί» του χαβιαριού και της σαμπάνιας, επιτίθενται συντονισμένα εναντίον του με το θράσος κουνουπιών εναντίον ελέφαντα. Τόσο μεγάλη είναι η διαφορά του μεγέθους τους από εκείνο του Θεοδωράκη. Όμως ο Θεοδωράκης με το έργο του και με αυτό το κύκνειο άσμα του στο συλλαλητήριο, άφησε ανεξίτηλα την υποθήκη του στην ιστορία.

Ξεχνούν, ότι μόλις πριν από δυο χρόνια, την επομένη της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας ως νέος πρωθυπουργός επισκέφτηκε το μύθο της Αριστεράς Θεοδωράκη, για να του υποβάλλει τα σέβη του. Τότε ο Θεοδωράκης ήταν καλός, αφού υποστήριξε την εκλογή του Τσίπρα, επειδή πίστεψε στα λόγια και στις διακηρύξεις του πως θα σκίσει τα μνημόνια και ότι θα πει το μεγάλο ΟΧΙ ενάντια στους άρπαγες δανειστές. Το ΟΧΙ όμως έγινε ΝΑΙ, μόλις γεύτηκε και αυτός τη γλύκα της εξουσίας, διαψεύδοντας τις όποιες ελπίδες τις δικές του και του λαού. Δεν είναι ο Θεοδωράκης λοιπόν που άλλαξε, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε μια νόθα αριστερά των προσχημάτων. Τώρα του ζητούν με ιταμό ύφος τα ρέστα για τη δική τους κατάσταση, που ο Θεοδωράκης απλά επισήμανε την ασχήμια της. Υπάρχει καλύτερη απόδειξη για την αλήθεια των λόγων του περί «αριστερόστροφου φασισμού», από τις ύβρεις που δέχεται και από την ανάρμοστη συμπεριφορά σπιθαμιαίων νάνων απέναντι του;

Είναι δε τόσο μεγάλη η μανία τους, που επιχειρούν ασύγγνωστα την τρόπον τινά «πατροκτονία» του. Την αποκαθήλωση και την απαξίωση ενός συμβόλου της νεότερης ιστορίας, μιας παγκόσμιας προσωπικότητας και μάλιστα ενός εθνικού πολιτιστικού κεφαλαίου και μιας εμβληματικής μορφής του δικού τους αριστερού χώρου. Δεν έχουν όμως κανένα πρόβλημα να τον «δολοφονήσουν», προκειμένου να προστατέψουν τη μικρότητα και την δήθεν προσβεβλημένη ασημαντότητα τους, από την καταγγελία του περί αριστερόστροφου φασισμού και εθνομηδενισμού. Και επιχειρούν την δολοφονία της προσωπικότητας του, με τόση ευκολία, ακριβώς επειδή γνωρίζουν κατά βάθος ότι δεν είναι ιδεολογικοί του απόγονοι και συνέχεια της δικής του στόφας, της παλιάς αριστερής ψυχής, της λαϊκής και πατριωτικής. Είναι μια τσογλανοπαρέα κίβδηλων ψευτοαριστερών που στέκεται εμπόδιο τους. Πριν όμως του γυρίσουν αυτοί την πλάτη, τους την είχε γυρίσει πρώτα εκείνος. Η χθεσινή του απάντηση στις κατηγορίες τους, ήταν αποστομωτική.

Δεν είναι ο Θεοδωράκης που έπαψε να είναι αριστερός, αλλά εκείνοι. Δεν πρόδωσε εκείνος την ιστορία του, αλλά αυτοί τη δική τους. Συνεχίζουν το έργο της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, περικόπτουν συντάξεις, φτωχοποιούν τον λαό και παίρνουν συγχαρητήρια από τους δανειστές. Τώρα προχωρούν και ένα βήμα παραπέρα παραδίδοντας προδοτικά το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας. Πόση ειρωνεία! Στην γερμανική κατοχή ήταν ο Τσολάκογλου και τα τάγματα ασφαλείας των γερμανοτσολιάδων. Σήμερα στη νέα τραπεζική κατοχή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα τάγματα εφόδου των δικών τους παιδιών, του Ρουβίκωνα και των κουκουλοφόρων αριστεροφασιστών, που απειλούν ανοιχτά και τρομοκρατούν τον λαό. Αυτών που βανδάλισαν το σπίτι του παραμονή του συλλαλητηρίου προς εκφοβισμό, μια πρακτική καθαρά φασιστική. Ο Θεοδωράκης ξεσκέπασε το «αριστερό» προσωπείο ενός εκκολαπτόμενου αποκρουστικού καθεστώτος.

Δεν έχουν καταλάβει, φυσικά, ότι «σκοτώνοντας» τον Θεοδωράκη αυτοκτονούν και οι ίδιοι. Η απαξίωση μιας τέτοιας μεγέθους προσωπικότητας από την ίδια την αριστερά και το ΚΚΕ, αφαιρεί μεγάλο κεφάλαιο από την ιστορία τους και αποκλείει ως ξένα σώματα τους ίδιους από αυτήν. Τα αγωνιστικά τραγούδια του Μίκη είναι πια ασύμβατα με τις κομματικές συγκεντρώσεις των άκαπνων συμβιβασμένων και οι ίδιοι είναι αποκληρωμένοι από τον δημιουργό τους. Τώρα, όπως προχθές, τα τραγούδια του Θεοδωράκη έχουν γίνει κτήμα όλου του πατριωτικού ελληνικού λαού.

Τα λόγια και η στάση του Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο ήταν απόλυτα ενωτικά, όπως απαιτούν οι δύσκολες εθνικές περιστάσεις. Ο Θεοδωράκης έβαλε την ταφόπλακα στον εθνικό διχασμό. Όμως φαίνεται ότι κάποιοι επιθυμούν τη συνέχιση του εμφυλιακού πάθους, γιατί δίνει νόημα στην ύπαρξη τους και έχουν κέρδος από αυτό. Έπειτα από το ξεγύμνωμα που έκανε ο λόγος του, τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο στην Αριστερά, τουλάχιστον για ένα μεγάλο μέρος του λαού. Διότι η αλήθεια που κανείς δεν τολμά να ομολογήσει είναι, ότι δεν υπάρχει πια Αριστερά στην Ελλάδα, όπως και δεν υπάρχει Δεξιά. Οι διαχωρισμοί είναι πλέον προσχηματικοί και παραπλανητικοί. Την ίδια απογοήτευση που νιώθει ο ιδεολόγος αριστερός που πίστεψε σε μια αγωνιστική Αριστερά, την ένιωσε και ο δεξιός που πίστεψε ότι υπήρχε ακόμα η πατριωτική Δεξιά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τα δύο εξαρτήματα του ίδιου εξουσιαστικού εργαλείου με σκοπό το «διαίρει και βασίλευε». Η απομυθοποίηση της δήθεν πατριωτικής Δεξιάς, προηγήθηκε αυτής της γιαλατζί Αριστεράς που βιώνουμε οδυνηρά σήμερα.

Όταν λοιπόν, η πληρωμένη δημοσιογράφος των κατοχικών ΜΜΕ δηλώνει, ότι στο συλλαλητήριο αποενοχοποιήθηκε η Δεξιά, επιλέγει να βλέπει εκείνο που θέλει και όχι αυτό που πραγματικά συνέβη. Ότι δηλαδή, στο συλλαλητήριο δεν αποενοχοποιήθηκε η Δεξιά, αλλά αντίθετα από-αγιοποιήθηκε η Αριστερά που έχασε το λαϊκό φωτοστέφανο της με την αρνητική στάση που κράτησε εναντίον του εθνικού σκοπού. Ο γίγαντας της «Ρωμιοσύνης» πρόβαλλε φωτεινός στο γέρμα της ζωής του στα μάτια του λαού. Καμία ύβρις δεν μπορεί να τον αγγίξει, τα δηλητηριώδη βέλη των ασήμαντων, αριστερόστροφων νάνων δεν τον πληγώνουν. Η ιστορία του άπλωσε το χέρι. Και όταν έπειτα από 200 χρόνια οι Έλληνες θα τον θυμούνται ακόμα, όλοι θα έχουν ξεχάσει τους εφήμερους υβριστές του.

Και είναι όντως ιστορικά ενδιαφέρον, ότι ο ελληνικός λαός στις δύσκολες αυτές στιγμές του ενώνεται, όχι κάτω από έναν πολιτικό, ή από κάποιο κόμμα, αλλά υπό την έμπνευση και την φιλοπατρία ενός γηραλέου εθνικού βάρδου, ενός μουσικοσυνθέτη. Όπως και στη γερμανική κατοχή, όπου ο λαός μαζεύτηκε γύρω από το φέρετρο του ποιητή Κ. Παλαμά για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του. Με ένα συμβολικό, αλλά σαφές μήνυμα από το υπερπέραν, ότι μόνο ο Πολιτισμός μας θα μπορέσει να μας σώσει. Θεωρώντας ως πολιτισμό, οτιδήποτε προάγει την ελληνικότητα μας στην αέναη εξέλιξη της...

Πηγή: ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ