Οἱ δέκα πληγὲς-μαγαρισιὲς

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

Θυμᾶμαι, πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια, ὑπηρετοῦσα σὲ σχολεῖο χωριοῦ τοῦ νομοῦ Κιλκίς, ποὺ βρίσκεται στὶς ὑπώρειες τοῦ ὄρους Μπέλες, στὰ σύνορα μὲ τὸ ὑπερφίαλο ἀνθυποκρατίδιο τῶν Σκοπίων. Τὸ σχολεῖο παλιό, μὲ θέα ἐξαιρετικὴ στὸ κατάφυτο βουνό, χρησιμοποιούσαμε ἀκόμη τὶς ξυλόσομπες. Κάποια μέρα μὲ ἐπισκέφτηκε ὁ σχολικὸς σύμβουλος.

Μικρὴ παρένθεση. Τὸ ΠΑΣΟΚ τὸ σκοτεινὸ 81, κατὰ τὸ συνήθειό του, κατήργησε τοὺς ἐπιθεωρητὲς καὶ τοὺς μετωνόμασε σὲ σχολικοὺς συμβούλους. Συνοδεύτηκε ἡ κατάργηση καὶ μὲ ἀρκετὲς δόσεις συκοφαντίας καὶ ἀπαξίωσης γιὰ τὸ ἔργο τῶν ἐπιθεωρητῶν. Καὶ ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, στὴν πλειονότητά τους, ἐπιτελοῦσαν σπουδαῖο ἔργο, τοὺς διέκρινε συνέπεια καὶ ἐπιστημοσύνη. Οἱ δάσκαλοι εἴτε ἀπὸ σεβασμό, οἱ ἐργατικοί, εἴτε ἀπὸ φόβο, οἱ …«ἀργόσυρτοι» καὶ ράθυμοι, ἐργάζονταν μὲ ζῆλο στὴν τάξη, γιατί ὑπῆρχε ἔλεγχος καὶ δοκιμασία τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ τους ἔργου. Ἡ ἐπὶ τὸ προοδευτικότερον ἐξέλιξη τοῦ θεσμοῦ ὁδήγησε στὴ σημερινή, οὐσιαστικὰ ἀνύπαρκτη, ἐπίβλεψη τῆς δημόσιας παιδείας.

Ἐξ ἄλλου ὁ ἀείχλωρος λόγος τοῦ Πλούταρχου στὴν «περὶ παίδων ἀγωγῆς» πραγματεία του, οὐδέποτε ξεπεράστηκε σὲ τοῦτον ἐδῶ τὸν τόπο: «Οὐδὲν οὕτω πιαίνει τὸν ἵππον ὡς βασιλέως ὀφθαλμός», τίποτα δὲν παχαίνει τὸ ἄλογο περισσότερο ὅσο τὸ μάτι τοῦ βασιλιᾶ.

Ἐπανέρχομαι στὴν προλογικὴ ἀφήγηση. Μὲς στὴν τάξη ποὺ δίδασκα, ἦταν ἀναρτημένες εἰκόνες, ζωγραφιὲς ἡρώων τῆς Ἐπανάστασης τοῦ ’21. Σύμφωνα μὲ τὸ χαζοχαρούμενο πνεῦμα τῆς (νέας) ἐποχῆς, μοῦ σύστησε ὁ σύμβουλος νὰ ἀποκαθηλώσω (κυριολεκτικά) τοὺς ἥρωες καὶ νὰ καθηλώσω (πάλι κυριολεκτικῶς) κάδρα μὲ τοπία, γατάκια, σκυλάκια, αὐτά, τέλος πάντων, ποὺ βρίσκουμε σὲ παιδικὰ δωμάτια. Τὰ βλοσυρὰ καὶ στιβαρὰ πρόσωπα τῶν ἐνδόξων πολεμαρχῶν δὲν δημιουργοῦν «κατάλληλη παιδαγωγικὴ ἀτμόσφαιρα». Ἀρνήθηκα. Συνεχίζω καὶ σήμερα νὰ ἀναρτῶ στὴν αἴθουσα, ποὺ κάθε φορὰ διδάσκω, εἰκόνες ἡρώων. Καὶ πόσες φορές, ὅταν οἱ μαθητὲς κουράζονται, ξεστρατίζει ὁ λόγος στὰ χρόνια τὰ δοξασμένα… τότε, παιδιά, ποὺ ἕνα δεκαοχτάχρονο ναυτάκι ἀπὸ τὰ Ψαρά, ἔκανε τὸν σταυρό του, κι ἀνατίναζε αἱματοβαμμένες ναυαρχίδες ἢ ὁ ἄλλος, δίπλα του, ποὺ ἔσκιζε χάρτινα διπλώματα ἀρχιστρατηγίας καὶ κέρδιζε, στὸ πεδίο τῆς μάχης, παράσημα ἀθανασίας. Καὶ οἱ μαθητὲς ἀντικρίζουν τὰ πρόσωπα τοῦ Κανάρη, τοῦ Μπότσαρη, τοῦ Διάκου, τοῦ Παπαφλέσσα, μπρὸς στὰ μάτια τους ξανοίγεται τὸ Εἰκονοστάσι τοῦ Γένους. Ξεκλειδώνει ἡ ἄγουρη μνήμη καὶ πλαγιάζουν στὰ φυλλώματά της οἱ ἁγιασμένες μορφὲς τῶν ἡρώων. Γιὰ πάντα, «κτῆμα ἐς ἀεί». Γαληνεύουν τὰ παιδιά, συγκινοῦνται, καμαρώνουν. Καὶ πῶς ἀλλιῶς; Μιλᾶς γιὰ πρόσωπα, ὄχι γιὰ μικρά, ξέψυχα, μίζερα πράγματα, συνταγὲς μαγειρικῆς καὶ ὁδηγίες χρήσης καφετιέρας (βιβλία Γλώσσας ϛ´ δημοτικοῦ). Ὑποσιτίζουμε πνευματικὰ τὰ παιδιὰ καὶ μετὰ ἀποροῦμε, γιατί νιώθουν ναυτία καὶ σιχασιὰ γιὰ τὸν «ὡραῖο» κόσμο μας.

Βάζω πάνω ἀπὸ τοὺς ἥρωες τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, πάντοτε. Γιατί; Διότι «τὸν Χριστὸ φοβόμαστε καὶ αὐτείνη ἡ θρησκεία μᾶς λευτέρωσεν καὶ βγήκαμε εἰς τὴν κοινωνία τοῦ κόσμου», μᾶς κανοναρχεῖ ὁ Μακρυγιάννης. «Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται» προφήτευε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Τώρα κατανοοῦμε πλήρως τὴν προφητεία. Βγῆκε, ἐκδιώχτηκε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο ὁ Χριστός, ὁλοκληρώνεται ἡ «μετακένωσις» τῶν δυτικῶν «φώτων». Τὰ κόκαλα τοῦ Κοραῆ θὰ ἀναπαυτοῦν. Τὰ πνευματικά του ἔκγονα καὶ λοιπὰ ἀπολειφάδια τῆς Νέας Τάξης πανηγυρίζουν. Μὲ τὰ νέα βιβλία Θρησκευτικῶν -σάβανα τοῦ Γένους- τὸ σάπιο κυβερνολόι ἔδωσε τὶς τελικές του ἐξετάσεις καὶ βαθμολογήθηκε μὲ μηδέν. Πρὶν ὅμως ὁδηγηθεῖ στὴν σκουριὰ καὶ στὸ νεκροταφεῖο, φρόντισε νὰ μᾶς ἀφήσει τὶς δέκα μέχρι τώρα πληγὲς (καλύτερα μαγαρισιές), οἱ ὁποῖες προσβάλλουν τὰ τιμαλφῆ, τὰ τζιβαϊρικά μας τὰ πολυτίμητα: Πίστη, Πατρίδα, Οἰκογένεια.

Πρώτη: Κατήργησαν τὴν γιορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν μὲ τὴν παρουσία τῶν σχολείων στοὺς ἐνοριακοὺς ναούς.

Δεύτερη: Καταργήθηκε, μέσῳ τοῦ πονηρεύματος τῆς προαιρετικότητας, ὁ ἐκκλησιασμὸς ὅλου τοῦ σχολείου, ὡς ἔμπρακτη φανέρωση τῆς παιδαγωγίας «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Τρίτη: Ἡ ἔπαρση τῆς σημαίας μας, ἅπαξ τοῦ μηνός, μὲ τὴν συνοδεία τῶν παιδικῶν φωνῶν ποὺ ψάλλουν καὶ ἀπαγγέλλουν τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο.

Τέταρτη: Καταργήθηκε ἡ ἀριστεία, δηλαδὴ ἡ συνέπεια, ἡ ἐπιμέλεια καὶ ὁ εὐεργετικὸς ἔπαινος ποὺ τροφοδοτεῖ τὴν καθ᾽ ὅλα ἀξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιῶν νὰ ὑπερέχουν. Ἀπογυμνώνεται τὸ σχολεῖο ἀπὸ τὶς δύο ἰδρυτικές, θὰ λέγαμε, προϋποθέσεις του: τὴν τιμωρία καὶ τὴν ἐπιβράβευση. Καταντᾶ ἡ σχολικὴ αἴθουσα προέκταση τοῦ παιδικοῦ δωματίου. (Μὲ τὴν ἀτιμωρησία -ἡ καταστροφικὴ ἀρχὴ τοῦ ὅλα ἐπιτρέπονται, γιατί εἶναι παιδιὰ- ἐπιβραβεύονται οἱ ἀσυνεπεῖς καὶ ἀπείθαρχοι, μὲ τὴν καταδίκη τῆς ἀριστείας τιμωροῦνται οἱ φιλόπονοι καὶ φιλομαθεῖς). Καὶ βέβαια ἡ παραπάνω κατάργηση ὑπονομεύει τὸν θεσμὸ τῶν ἐθνικῶν παρελάσεων…

Πέμπτη: Ὑπονομεύτηκε τὸ μάθημα τῆς Γλώσσας-καὶ «ὅπου Γλώσσα πατρίς», κατὰ τὸν Ἐλύτη-μὲ τὰ ὑπάρχοντα βιβλία, «περιοδικὰ ποικίλης ὕλης» ἀποκόπτει τοὺς νέους ἀπὸ τὴν βρυσομάνα τοῦ Γένους, «ἀπὸ τὴν γλώσσα ποὺ διαβάζουνε οἱ ἀγράμματοι κι ἁγιάζουνε».

Ἕκτη: Καθιέρωσαν θεματικὴ ἑβδομάδα, στὴν ὁποία διαφημίζεται καὶ προωθεῖται στὶς πολὺ εὐαίσθητες ἡλικίες τοῦ Γυμνασίου ἡ ὁμοφυλοφιλία. Ἀποφάσεις ποὺ μαγαρίζουν τὴν οἰκογένεια, τὴν πάλαι ποτέ, «Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή».

Ἕβδομη: Ψήφισαν νόμο μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιτρέπεται ἡ ἀλλαγὴ φύλου ἀπὸ τὰ 15 χρόνια -αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν- νόμος ποὺ ξεφτιλίζει σύνολη τὴν Παράδοσή μας καὶ μᾶς ἐκθέτει σὲ γῆ καὶ οὐρανό.

Ὄγδοη: Στήνουν στὴν πάλαι ποτὲ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ἀποτεφρωτήρια-κρεματόρια. Τὰ σκυλιὰ θὰ τὰ θάβουν καὶ τοὺς ἀνθρώπους θὰ τοὺς ψήνουν. Μᾶς τὰ ἔλεγε ὁ Κόντογλου, ὁ ὁποῖος ζοῦσε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ μακαρίζεται σὲ σύγκριση μὲ τὴν δική μας. «Νὰ δοῦμε ἀκόμα ποῦ θὰ φτάξουμε! Δὲν ἀφήσαμε βρωμιά, δὲν ἀφήσαμε σιχαμένη πράξη, ποὺ νὰ μὴν τὴν κάνουμε, δὲν ἀφήσαμε πονηρὸ διαλογισμὸ ποὺ νὰ μὴν τὸν ποῦμε ἢ νὰ μὴν τὸν γράψουμε μὲ τὴ μεγαλύτερη ἀδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πιὰ ὁλότελα. Γινήκαμε ἕνα τρελλὸ κοπάδι, ποὺ μᾶς σαλαγᾶ ὁ διάβολος μὲ μία βουκέντρα, κι ἐμεῖς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Μεταμορφώθη­κε σὲ μία μάγισσα Κίρκη, καὶ μᾶς μεταμόρφωσε κι ἐμᾶς σὲ χοί­ρους, καὶ γρούζουμε εὐτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στὶς κο­πριὲς καὶ στὶς σάπιες ἀκαθαρσίες. Καταντήσαμε ἀκόμα νὰ τρῶμε τὶς δικές μας τὶς ἀκαθαρσίες καὶ τὰ ἐμπυασμένα κρέατά μας».

Ἔνατη: Ἐπίκειται ἡ καθιέρωση τῆς εὐθανασίας, σχεδὸν ἀπὸ τὶς 2-3 χῶρες τῆς πολύπλαγκτης… €ὐρώπης (δὲν εἶναι λάθος τὸ ἀρχικὸ γράμμα, τὸ σύμβολο τῆς καταστροφῆς μας -ὁ μαμωνᾶς εἶναι ὁ θεὸς τῶν Εὐρωπαίων τάχα ἑταίρων).

Δέκατη: Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μετατράπηκε σὲ θρησκειολογικὴ προπαγάνδα. Σκοπός τους νὰ ξεμυρώσουν καὶ νὰ ξεβαπτίσουν τὰ παιδιά μας, ὥστε νὰ καταντήσουν εὔκολη λεία κάθε νοητοῦ ἢ φανεροῦ θηρίου.

Πῶς συνέβησαν αὐτά; Μὰ μὲ τὴν συνενοχή μας ποὺ λέγεται ἀδιαφορία καὶ παραίτηση.

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία