Οι Σκοπιανοί παραμένουν στις κόκκινες γραμμές τους. Εμείς;

Πώς μπορεί να περάσει στην Ελλάδα μια συμφωνία για το θέμα των Σκοπίων, όταν η άλλη πλευρά ουσιαστικώς δεν κάνουν καμιά υποχώρηση;

Δεν υπήρξε κάποια κατάληξη στη δίωρη συνάντηση του Κοτζιά με τον Ντιμιτρόφ. Καμία έκπληξη, από την στιγμή που -όπως συνεχώς γράφω- οι Σκοπιανοί έχουν δημοσιοποιήσει τις προθέσεις τους στα διεθνή φόρα, ακριβώς για να υπάρξει δέσμευση, να θεωρήσει το διεθνές κοινό ότι αυτό είναι το σωστό, αφού επί ένα χρόνο δεν τους καταγγείλαμε για υποκρισία, και στο τέλος να βγούμε και απολογούμενοι ως οι κακοί της υπόθεσης.

«Πιστεύουμε σε έναν έντιμο συμβιβασμό, και σε έναν έντιμο συμβιβασμό δεν μπορείς να πάρεις όλα όσα θέλεις», τόνισε ο Νίκος Κοτζιάς κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον ομόλογό του των Σκοπίων Νικόλα Ντιμιτρόφ.

Σωστό είναι αυτό, σε γενικές γραμμές. Στην ειδική όμως περίπτωση που βιώνουμε, είναι σα να μας λέγει ο Ν. Κοτζιάς, ότι δεν πρέπει να αναμένουμε να πάρουμε αυτά που θέλουμε και αυτά που δόθηκαν στους Σκοπιανούς ως προτάσεις μας.

Ίσως, γι’ αυτό δεν έθεσε κόκκινες γραμμές η ελληνική κυβέρνηση, όπως είχα υπονοήσει. Για να μπορεί να υποχωρήσει και άλλο και να μη θεωρηθεί υποχώρηση. Με δεδομένο όμως, μέχρι στιγμής, ότι οι Σκοπιανοί δεν αλλάζουν το Σύνταγμά τους, δεν θέλουν ενιαία αμετάφραστη ονομασία, είναι ανυποχώρητοι στην αλλαγή της εθνότητας ως Μακεδόνες, ποιος θα υποχωρήσει; Ελπίζω να παραμείνει σταθερός ο Ν. Κοτζιάς, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν πρόκειται για προτάσεις απολύτως συμβατές, όχι τόσο με το διεθνές δίκαιο, αλλά με την πραγματικότητα. Πώς μπορεί να περάσει στην Ελλάδα μια συμφωνία, όπου οι Σκοπιανοί ουσιαστικώς δεν κάνουν καμιά υποχώρηση;

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου διεφάνη ότι δεν υπήρξε προσέγγιση. Και είναι άγνωστο οι πιέσεις της Δύσης προς ποία χώρα θα κατευθυνθούν, όταν μάλιστα υπάρχουν και οι αντίθετες πιέσεις -από Ρωσία και Τουρκία- προς τα Σκόπια, να μη ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η μη ένταξή τους όμως, σημαίνει πως δεν έχουν κανένα λόγο να αλλάξουν κάτι από τον υπάρχοντα αλυτρωτισμό.

Ερωτηματικό είναι, γιατί και οι δύο υπουργοί, δηλώνουν αισιόδοξοι ότι οδεύουμε προς επίλυση του προβλήματος. Βεβαίως, τα ίδια έλεγαν Κοτζιάς και Τσαβούσογλου στην Ελβετία για το Κυπριακό, ενώ και οι δύο, αλλά και όλοι εμείς, γνωρίζαμε ότι πρόκειται περί ναυαγίου. Υπάρχει πάντως, όπως είπαν, πραγματική επιθυμία για την επίλυση του ζητήματος με τρόπο που δεν θα υποτιμήσει κανέναν. Θα φανεί.

Ως καταγραφή των διαφωνιών, σημειώνω πώς η ελληνική πλευρά θέλει την ονομασία στη σλαβική εκδοχή του και αμετάφραστη (Γκορναμακεντόνιγια), όπως αποκάλυψε ο Α. Τσίπρας ως να ήταν ήδη συμφωνημένο, αλλά προσκρούει στην άρνηση των Σκοπίων. Αλλά και ως προς το εύρος της χρήσης της ονομασίας υπάρχει διαφορά, επειδή οι Σκοπιανοί επιμένουν στον παραλογισμό να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες.

‘Ομως, οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι το κράτος τους δεν είναι όλη η Μακεδονία, πλην του ότι υπάρχουν πολλές εθνότητες στο κράτος τους, γι’ αυτό και αποδέχονται την ονομασία Άνω ή Βόρεια Μακεδονία. Η οικειοποίηση όλης της Μακεδονίας, είναι προφανής αλυτρωτισμός. Αυτός είναι και ο λόγος που η ελληνική πλευρά δεν δέχεται τον όρο Νέα Μακεδονία, παρά το ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν τον απέκλεισε περιέργως. Μιλώντας και για χρονικό προσδιορισμό, επειδή το Νέα, σημαίνει συνέχεια της Παλαιάς.

Τέλος, ο Ζόραν Ζάεφ προσπαθεί να αποφύγει και την αμετάφραστη ονομασία ισχυριζόμενος ότι αυτό δεν ισχύει για καμία άλλη χώρα. Έχω γράψει όμως παλαιότερα, ότι τουλάχιστον 80 χώρες του ΟΗΕ μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Σρι Λάνκα, η Μπουρκίνα Φάσο και το Μαυροβούνιο (Μοντενέγκρο, το λένε διεθνώς), κ.ο.κ., έχουν αμετάφραστες ονομασίες.

Δεν θα προχωρήσω, αναμένοντας τις επίσημες ανακοινώσεις.

Μακεδών


Πηγή: voria.gr