Οι θεωρητικοί του ενδοτισμού
Μια προπαγανδιστική κατασκευή που κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες είναι η ακόλουθη: Οσοι συμμετείχαν στα συλλαλητήρια εναντίον του ξεπουλήματος της Μακεδονίας με τον φανατισμό και τα συνθήματά τους όπλισαν τα χέρια όσων επιτέθηκαν στον Μπουτάρη. Οι εθνικού περιεχομένου συγκεντρώσεις είναι κάτι κακό, που παράγει βία.
Γι’ αυτό πρέπει ο κόσμος να μην συμμετέχει σε πατριωτικά συλλαλητήρια, να κυριαρχείται από αισθήματα φόβου, να κάθεται στ’ αβγά του και να νιώθει ενοχές αν δεν συμφωνεί με τις πάσης φύσεως εθνοπροδοσίες. Τέλος, η Ελλάδα πρέπει να χαρίσει το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας στους σκοπιανούς επίδοξους σφετεριστές.
Φυσικά, τα παραπάνω δεν λέγονται τόσο ευθέως, αλλά αυτό είναι το περιεχόμενο των ατέλειωτων ωρών των τηλεοπτικών και των ραδιοφωνικών μεταδόσεων και των εκατομμυρίων λέξεων που γράφονται σε έντυπα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, με στόχο να κάμψουν το φρόνημα του ελληνικού λαού. Οι εκφράσεις είναι μεν σοβαροφανείς, αλλά ο στόχος, μια νέτη σκέτη προδοσία: η εξυπηρέτηση ξένων δυνάμεων σε βάρος των συμφερόντων του έθνους και του λαού.
Η πρόσφατη περιπέτεια με το κρατίδιο, που ζητεί, χωρίς να το δικαιούται, μερίδιο από τον ελληνικό πολιτισμό και την Ιστορία μας, έχει αποδείξει ότι όλοι όσοι επικαλούνται «σύνεση, διαλλακτικότητα, υπευθυνότητα και ανοιχτό πνεύμα» ουσιαστικά δουλεύουν για τους ξένους· άλλοι εν γνώσει τους και άλλοι δίχως να το αντιλαμβάνονται.
Στην ομάδα των χωρών που πιέζουν την κυβέρνηση να δώσει γη και ύδωρ στους Σκοπιανούς προστέθηκε η Γερμανία. Η Γερμανία εξαρχής επιδίωκε την ελληνική υποχώρηση στο Μακεδονικό, αλλά τώρα κάνει τις παρεμβάσεις της απροκάλυπτα. Δεν ενδιαφέρεται ούτε για την τήρηση των προσχημάτων.
Είναι προφανές ότι η πατρίδα μας δεν έχει κανένα συμφέρον να υποχωρήσει σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα για να γίνει... αρεστή σε μικρές και μεγάλες δυνάμεις. Οταν τα Σκόπια επί τόσα χρόνια, ευρισκόμενα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, κατορθώνουν να τηρούν άκαμπτη στάση, τότε πώς είναι δυνατόν η ελληνική πολιτική τάξη να θεωρεί αυτονόητο να κάνει τη μία υποχώρηση μετά την άλλη;
Πηγή: Εφημερίδα "Δημοκρατία"
