ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ (Κωστῆς Παλαμᾶς) - Καλό μῆνα!
Ὅσο περνᾶν τὰ χρόνια μου
κι ὅσο περνῶ μὲ κεῖνα,
τόσο γλυκὰ τριγύρω μου
μοσκοβολᾶν τὰ κρίνα
τῶν πρωτινῶν ἀπρίληδων....
Τὰ παιδιακίσια χρόνια
μοῦ κελαϊδᾶν, ἀηδόνια
σὲ νύχτες καὶ σ' ἐρμιές.
Καλόστα τὰ χριστόψωμα,
καλὸ στὸν Ἅη Βασίλη!
Παιδάκια μὲ τὰ κάλαντα
στὰ λυγερόηχα χείλη·
σὰ μυστικὸ ξημέρωμα
τοῦ λιβανιοῦ οἱ ἀχνάδες.
Ἄναψαν οἱ λαμπάδες
κι ἀστράψαν οἱ ἐκκλησιές.
Καλόστα τὰ σπιτιάτικα
μεθυστικὰ γιορτάσια!
Στὰ μάτια τοῦ μισόκοπου
μαγιάτικα κεράσια
ροδίζουν καὶ σταλάζουνε
δροσιὰ καὶ γλύκα· ὤ! πόσο!
Πεινῶ καὶ πάω ν' ἁπλώσω
τὰ χέρια πρὸς αὐτά.
Κι ἀπάνου ἀπ' ὅλα -ὤ θύμηση!-
Καλόσμου την, τρεμούλα
γιὰ τὴν παιδούλα, τοῦ εἶναι μου
τὴν πρώτη ρηγοπούλα.
Καλὸ στὸ πρὸς τὸ βράδιασμα,
τὸ γαληνὸ ἀκρογιάλι.
Ἐγὼ εἴμουν ἡ μεγάλη
τοῦ πάθους τρικυμία.
1909.
Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος Ε΄. Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
Φωτογραφία: https://gr.pinterest.com
Ἑλλήνων Φῶς
