Πάει τὸ καλοκαίρι (Ἀριστομένης Προβελέγγιος) - Καλό μῆνα!
Πάει τὸ καλοκαίρι κι ἡ καλοκαιριά·
νέφη σηκῶθηκαν καὶ τὸν ἴσκιο των
στὰ πελάγη ρίχνουν, ρίχνουν στὴ στεριά.
Φθινοπώρου πνεῦμα θλιβερὸ περνᾷ,
μυστικὸ στὰ δένδρα πνέει ψιθύρισμα
καὶ τὰ φύλλ' ἀνάρια πέφτουν τὰ στερνά.
Στεναγμός, νομίζεις, χύνεται σιγὰ
μέσ' ἀπὸ τὴν πλάση καὶ τὰ πλάσματα
γιὰ τὸ καλοκαίρι, ποὔφυγε γοργά.
Μύρεται τὸ κῦμα στὴν ἀκρογιαλιὰ
καὶ πρὸς ἄλλο κλῖμα, γῆ θερμότερη,
βιαστικὰ μισεύουν τώρα τὰ πουλιά.
Μοναχὰ στὰ βράχη, στὸ γιαλὸ κοντά,
κελαηδεῖ τὸ λάλο πετροκότσυφο
κι εὔθυμο ἀπὸ πέτρα σὲ γκρεμνὸ πετᾷ.
Ἔρημο τὸ κῦμα κι ἔρμη ἡ λαγκαδιὰ
καὶ ψηλὰ συρμένες τώρα κοίτονται
οἱ γοργὲς βαρκοῦλες μὲς στὴν ἀμμουδιά.
Πάει τὸ καλοκαίρι κι ἡ καλοκαιριά·
μαῦρα νέφη τώρα σηκωθήκανε
καὶ ψυχρὸ τὰ διώχνει φύσημα βοριᾶ.
Ἀριστομένης Προβελέγγιος
Πηγὴ: Νεοελληνικά Ἀναγνώσματα ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΤΗΣ Α΄ ΤΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (1919 - ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΟΛΕΜΗ)
Ἀντιγραφὴ: Ἑλλήνων Φῶς
