ΠΑΛΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
C' est deja trop mourir
On ne meurt pas toujours
Πάλι ὁ θάνατος πεθαίνει
Σὰν ἐκεῖνος ὁ διαβάτης
Ποὺ μᾶς ἔβρισε καὶ φεύγει
Σὰν τὸ φυτὸ ποὺ δὲν βλασταίνει πιὰ
Σὰν τὰ σκουλήκια
Ποὺ ἐξαφανίστηκαν
Καὶ ποὺ νὰ θέλαμε
Δὲν μᾶς εἶναι βολετὸ
Ν' ἀνακαλύψουμε
Σὰν τὸ τραγούδι
Ποὺ δὲν εἶναι πιὰ τραγούδι
Δὲν τὸ μαθαίνουμε ἀπ' τὰ πουλιὰ
Ἀλλὰ ἔγινε φωνὴ ὁλάκερα δική μας
Ὢ τὸ τραγούδι τῆς ζωῆς
Ποὺ μᾶς σηκώνει ὄρθιους.
Πηγή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ, Ἐκδόσεις Ἰωλκὸς
Ἑλλήνων Φῶς
