Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
Ἀπό χαλκόν ἤ βράχο Πεντελίσιο,
Τό ἀθάνατο εἴδωλό σου δέ θά στήσω·
Μ' ἀπό κυπαρισσόξυλο κολώνα
Γιά νά εὐωδάει τό ἔργο μου στόν αἰώνα!
Καί στό λόφον, ὁπ' ὤχει ὀμια κορώνα
Τό κάστρο τό Βενέτικο, θά χτίσω
Βαριά ἐκκλησιά - καί μέσα θά σέ κλείσω,
Μέ ἀτάραγο, ἀπό σίδερο, πυλώνα!
Καμπάνες, ποῦ νά βόγγουνε ὡς ἀσπίδα
Πὤβρει σέ σπάθα ἤ κονταριοῦ κοπίδα,
Θά βάλω, κι' ἄλλες, πιό ψηλά, σά σεῖστρα.
Κι' ἀπ' τά παράθυρά της νά σέ ἰσκιάσω,
Βαθύχρωμα κρουστάλλια θά ταιριάσω
Καί τό καθένα, νἆνε πολεμίστρα!"
Ἄγγελος Σικελιανός
Πηγή: «Νέα Εστία», τχ. 611, 1952
Φωτογραφία: Ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας στή Μονεμβασιά, http://www.thetravelbook.gr/
