Παραμύθι για Ζώα

Στο χωριό των φιλόζωων, η μέρα κυλούσε βαριεστημένα όπως συνήθως. Ξεχωριστοί για την αγάπη τους προς τα ζώα, οι φιλόζωοι είχαν πετύχει από χρόνια να έχουν μια ισορροπημένη ζωή, να μην αντιδικούν μεταξύ τους, να σέβονται αλλήλους και το κυριότερο, να αγαπούν, να προστατεύουν και να τιμούν τα ζώα.

Αυτά μέχρι τη βαριεστημένη μέρα που έφτασε το πολυτελές αυτοκίνητο με τους περίεργους ξένους στην πλατεία του χωριού, ακολουθούμενο από δύο γεμάτα πούλμαν με κλακαδόρους.

"Ομιλία για την ισότητα" ήταν το θέμα της πολιτιστικής ημερίδας, για την οποία ο Δήμαρχος καμάρωνε περήφανος, διατυμπανίζοντας παντού ότι χάρη στον ίδιον ο πολιτισμός του χωριού ενισχύεται και δυναμώνει διαρκώς.

Ο κοντός φαλακρός μεσήλικας καθάρισε το λαιμό του και στήθηκε μπροστά στο μικρόφωνο. Λαύρος αλλα ταυτόχρονα ατάραχος, άρχισε την ομιλία του εκτοξεύοντας κατηγορίες εναντίον του Ζωοχωριού και των κατοίκων του - καθώς κέρδισε μ' αυτό τον τρόπο την προσοχή του πλήθους και οι φιλόζωοι κοιτάζονταν με απορία, ξεφούρνισε τις ιδέες του, στήνοντας διάλογο με το κοινό:
«Αγαπάτε τα ζώα, σωστά; Τα σκυλιά σας… τα γατιά σας, τα άλογα… τα πρόβατα… είστε οι πρώτοι που φτιάξατε νόμο για την κακοποίηση ζώων… που διδάσκετε τα παιδιά σας να τα σέβονται και να τα προσέχουν… Για πείτε μου όμως, φιλοζωίτες: Τι έχετε κάνει για τις κατσαρίδες;

Αηδιασμένοι οι χωριανοί αρχίζουν να αναρωτιούνται αν είναι πρωταπριλιά. Κατσαρίδες;

- Μάλιστα, οι Κατσαρίδες, κυρίες και κύριοι. Δεν έχουν ψυχή; Δεν έχουν σώμα, ματάκια, ποδαράκια όπως κι εσείς; Που το ξέρετε ότι δεν πονούν, όταν τις λιώνετε στη γωνία; Που το ξέρετε ότι δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο όπως ακριβώς κι εσείς; Ψηφίσατε ισότητα και σεβασμό στα ζώα μα αυτά τα ζωάκια – και έδειξε προς την άκρη της πλατείας, όπου ήδη τα τσιράκια του άδειαζαν κουβάδες ολόκληρους με κατσαρίδες στη σχάρα του υπονόμου – τα μισείτε. Τα καταδιώκετε και τα εξοντώνετε. Ε, λοιπόν, θα σας μάθουμε εμείς ότι όλοι είμαστε ίσοι, ίδιοι, άνθρωποι, κατσαρίδες, ποντίκια και αρουραίοι. Και σας φέραμε από την πόλη μας δύο εκατομμύρια κατσαρίδες, να ζήσουν εδώ, στη θαλπωρή του χωριού σας, επειδή στην πόλη πλέον δε χωρούσαν και κάποιοι εγκληματίες τις ψέκαζαν για να τις σκοτώσουν.

- Μα, είναι σιχαμένες! Φώναξε μια κυρία.

- Αυτό λέγεται "ρατσισμός" κυρία μου και δεν επιτρέπεται! Αν τις γνωρίσετε από κοντά, τις πάρετε στα γόνατά σας και τις κανακέψετε, θα διαπιστώσετε ότι είναι καλύτερες και καθαρότερες από τη γάτα σας. Αλήθεια πότε πατήσατε σκατά κατσαρίδας τελευταία φορά ;

- …Ποτέ!

- Ακριβώς! Ποτέ δεν θα λερώσετε τα χαλιά σας. Χίλιες κατσαρίδες δεν ρυπαίνουν όσο ένα γατάκι δύο μηνών. Να μην πούμε για το θεόρατο σκυλί του κυρίου εκεί στο βάθος…

- Και γιατί μαζέψατε τις κατσαρίδες σας και μας τις κουβαλήσατε εδώ αφού τις αγαπάτε τόσο;

- Κι εσείς τις αγαπάτε… να σας θυμίσω το Σύνταγμα του Ζωοχωριού σας; "Αρθρο 6, παράγραφος 1: `Όλα τα ζώα είναι ίσα…"

- Μα δεν είναι ζώο η κατσαρίδα άνθρωπέ μου…

- Ποιος σας το’ πε; Σύμφωνα με το λεξικό… είναι ζώο. Και βγάζει το Μπαμπινιώτη από το χαρτοφύλακα του και διαβάζει τον ορισμό αργά και σταθερά: "...Τα ζώα διαιρούνται σε διάφορες υπο-ομάδες, που περιλαμβάνουν τα πτηνά, τα θηλαστικά, τα αμφίβια, τα ερπετά, τα ψάρια και τα έντομα."
Εκλεισε το βιβλίο και συνέχισε, δυνατότερα αυτή τη φορά:
" Επομένως κάθε κατσαρίδα έχει τα ίδια δικαιώματα με κάθε άνθρωπο, γάτα, σκύλο, ξιφία, βάτραχο είτε σας αρέσει είτε όχι."

- Μα δεν υπήρξαν ποτέ εδώ κατσαρίδες για να νομοθετήσουμε γι’ αυτές....

- Αδιάφορον. Όλα τα ζώα είναι ίσα, είστε ίσοι με τις κατσαρίδες λοιπόν και σας φέραμε και συντροφιά. Πράξτε το καθήκον σας, λοιπόν! Και τότε πατάει το κουμπί του προβολέα και στην οθόνη που είχε στηθεί μπροστά στην Αγία Λαύρα παίζουν, με μουσική υπόκρουση κάποια φανφάρα του Θεοδωράκη, μονταρισμένες σκηνές από τα ανθρώπινα εγκλήματα κατά των κατσαρίδων: Λιωμένες κατσαρίδες, κατσαρίδες – ΑΜΕΑ μετά από διέλευση σε περιοχή ψεκασμένη με εντομοκτόνο, κατσαρίδες σε στιγμές οικογενειακής αγάπης και σε στιγμές πόνου και θρήνου για τους χαμένους συντρόφους τους, μέχρι που κάποιες κυριούλες άρχισαν να δακρύζουν συγκινημένες. «Δίκιο έχει!» «Πόσο ζώα είμαστε αλήθεια!»
και οι κλακαδόροι στο βάθος άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά:
"ΕΙΜΑ-ΣΤΕ Ο-ΛΟΙ ΚΑ-ΤΣΑ-ΡΙΔΕΣ!"

Με αυτά τα έξυπνα και νομιμοφανέστατα τεχνάσματα, ο κατσαριδάνθρωπος από την πόλη κατάφερε να πείσει πρώτα τους ηλίθιους, ότι οι ξενόφερτες κατσαρίδες είχαν κάθε δικαίωμα να κυκλοφορούν ανενόχλητες παντού, να ψηφίζουν, να λαμβάνουν μερίδιο από κάθε δημόσια δραστηριότητα κι ας μην συμμετείχαν στην παραγωγή. Πέτυχε να ψηφιστεί ο Φιλοκατσαριδικός Νόμος που όριζε πως όποιος σκοτώνει κατσαρίδα θα δικάζεται σα να σκότωσε σκύλο. Πως οποιανού η γάτα κακοποιήσει κατσαρίδα, θα της κόβουν την ουρά και θα αποκλείεται από οποιοδήποτε χορό στο μέλλον. Πως όποιος αποστρέψει το βλέμμα και δε χαιδέψει το κεφαλάκι μιας κατσαρίδας, με το χαμόγελο στο στόμα, διαπράττει έγκλημα μίσους και θα πρέπει να πληρώνει πρόστιμο 300 ευρώ. Και σε υποτροπιασμό, 900 ευρώ.

Υστερα από τους παντελώς ηλίθιους, μάζεψε όλη την αληταρία του χωριού και τους χαρτζηλίκωνε για να οργανώνουν πορείες, παρέα με τις κατσαρίδες, διαδηλώνοντας για περισσότερη ισότητα και περισσότερα ακόμα δικαιώματα. Ολοι οι τοίχοι του χωριού καλύφθηκαν από συνθήματα και προπαγάνδα υπέρ της κατσαρίδας, και όχι μόνο: `Ηδη, είχαν πλακώσει ακρίδες, φίδια, σκορπιοί, σαρανταποδαρούσες, σκολοπέντρες και σαράκια, γεωσκώληκες και ακάρεα και κάθε δηλητηριώδες πλάσμα του πλανήτη κουβαλιόταν στο ζωοχωριό, ακριβώς επειδή έμαθαν όλα πως εκεί δεν πρόκειται να τα πειράξει κανείς. Πως η θανάτωση σκορπιού από άνθρωπο τιμωρείται από το νόμο μα όταν ο σκορπιός θανατώσει άνθρωπο, είναι στη φύση του και θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός ο μακαρίτης.
Επιπλέον τα σκουλήκια είχαν φτιάξει δικό τους κίνημα και απαιτούσαν να ορισθεί παντού τρίτο φύλο καθώς είναι ερμαφρόδιτα και έχουν πρόβλημα να νυμφευθούν την ουρά τους με την ισχύουσα νομοθεσία. Τα σκουλήκια μάλιστα βρήκαν ισχυρότατο σύμμαχο στο πρόσωπο του Δημάρχου που, οι κακές γλώσσες τον ήθελαν κάθε βράδι τύφλα στο μεθύσι να κάνει πάρτυ μαζί τους, τρώγοντας και αφοδεύοντας χώμα όλη νύχτα σε ένα λασπότοπο που τα γουρούνια πλέον είχαν εγκαταλείψει, αηδιασμένα από τη δυσωδία και τη διαπλοκή των ανθρωποσκωλήκων.

¨Ένα χρόνο αργότερα, ο κατσαριδάνθρωπος είχε στήσει πια στρατό, με τάγματα εφόδου κατσαριδοφρουρών που περιπολούσαν τις νύχτες φωτογραφίζοντας όποιον φέρεται άσχημα σε κατσαρίδα. Οι κατσαρίδες είχαν ήδη χιλιαπλασιαστεί και πλέον έτρωγαν έως και μικρά ζωάκια, ορμώντας κατά χιλιάδες σε ό,τι ξεμονάχιαζαν. Και συνέχιζε να φέρνει κατσαρίδες απ’ την πόλη, σκορπιούς από την Κίνα, φίδια από τον Αμαζόνιο και το ζωοχωριό διχασμένο πλέον σε κατσαριδολάγνους και κατσαριδομάχους, όχι μόνο είχε χάσει τη γαλήνη και την ισορροπία του αλλά έχανε πλέον και τον πληθυσμό του καθώς πολλοί έκριναν καλύτερο να ζήσουν στην πόλη που δεν έχει πια τόσο πολλές κατσαρίδες, φίδια, σκορπιούς και που όσο να’ ναι στους ψηλότερους ορόφους φτάνουν πιο δύσκολα απ’ ότι στα ισόγεια σπιτάκια τους.
Επεισόδια μεταξύ των ζώων δε λείπουν – σε μια μάχη μεταξύ σκουληκιών, ο δημιουργός του δημοφιλούς άσματος «Ένα σκουλήκι ψό-φιο, να το πατή- να το πατη-σω δεν μπορώ, να φύγω δεν – να φύγω δεν μ’ αφή – η νειειει» πέφτει νεκρός και ο κεντρικός δρόμος του χωριού μετονομάζεται σε «λεωφόρο Φσσσσσς» (τα σκουλήκια δεν χρησιμοποιουν φωνήεντα).

Κι ο κατσαριδάνθρωπος, μισός άνθρωπος- μισός κατσαρίδα λόγω δαγκώματος από μεταλλαγμένο έντομο, ξάδερφος του Μπάτμαν, όπου να’ ναι θα επανέλθει, αυτή τη φορά με ένα πούλμαν γεμάτο συμβολαιογράφους. Το "Κατσαριδιστάν", όπως ήδη το λένε πια οι ίδιοι οι πρώην κάτοικοί του, εγκαταλελειμμένο και ρημαγμένο, αποφάσισε να το δωρίσει ο Δήμαρχος ως μόνος νομέας και κληρονόμος, στα παράσιτα των οποίων οι ξενιστές ξενιτεύτηκαν στις πόλεις. Μια καινούργια σελίδα γύρισε, καταγράφοντας στην παγκόσμια ιστορία την πρώτη παγκόσμια νίκη της σκουληκομερμηγκότρυπας εναντίον των παρηκμασμένων δίποδων. Στον τοίχο του δημαρχείου, με λευκά γράμματα σε μαύρο φόντο, στη σκουληκίστικη βέβαια γλώσσα, που αποτελείται από καμπυλωτά ιδεογράμματα, το άρθρο 6 του Συντάγματος όπως τροποποιήθηκε κατά την τελευταία του αναθεώρηση:

" ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΚΑΤΣΑΡΙΔΟΧΩΡΙ. ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ, ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ: ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. "

Ο Κατσαριδάνθρωπος φύσηξε στο μικρόφωνο και ξεκίνησε την ομιλία του:

" Συνκατσαρίδες και συνκατσαρίδισσες..."

Πηγή: ΤΟ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ
Αναδημοσίευση από: Οι μάσκες πέφτουν