Η παράσταση της ντροπής, ο ομφάλιος λώρος και οι ανελέητες ερινύες
Η αυλαία έκλεισε. Στον Τύμβο, στα σπλάχνα του οποίου κατά ένα παράδοξο τρόπο, συνυπάρχουν η περηφάνια με την ντροπή, ανέβηκε χθες η τελευταία παράσταση του θεάτρου. Η τραγωδία του «Νοράτλας» περνά στην Ιστορία. Με ένα κασελάκι με μερικά οστά, ένα Μετάλλιο Εξαίρετης Προσφοράς και μια «συγγνώμη», η Πολιτεία κι ένα τσούρμο υποκριτές, έγραψαν τον επίλογο. Ο Τύμβος θα συνεχίσει να φιλοξενεί στην βιτρίνα του την τιμή για τους Έλληνες λεβεντονιούς. Αυτούς οι οποίοι προτίμησαν αντί της ντροπής, που κάποιοι πουλημένοι προδότες σχεδίασαν σε κάποια γραφεία στην Αθήνα και αλλού, να ανεβούν τα σκαλοπάτια τα οποία οδηγούν στην αιώνια αθανασία. Ο Τύμβος, ωστόσο, θα συνεχίσει να κρύβει στα σπλάχνα του και τα τεκμήρια της προδοσίας. Το «Νοράτλας» θα μείνει για πάντα εκεί θαμμένο να θυμίζει τον εφιάλτη…
Στη χθεσινή τελευταία παράσταση ήταν όλοι τους εκεί. Αξιωματούχοι της Πολιτείας, του Κράτους, της Ελληνικής Δημοκρατίας, τεχνοκράτες. Μαζεύτηκαν για να παίξουν τον τελευταίο κακάθλιο υποκριτικό τους ρόλο. Κάποιοι αναζητώντας εξιλέωση, άλλοι για να εξορκίσουν τις ενοχές, κάποιοι για να εκμαιεύσουν οφέλη… Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι… Εκείνοι οι οποίοι επί 14 μήνες από τότε που άρχισαν οι εκσκαφές, μετέτρεψαν την επιχείρηση σε προσωπικό show. Παρελαύνοντας αμέτρητες φορές από τα κανάλια. Η υπομονή εξαντλείται σε κάποιες περιπτώσεις από το δυσθεώρητο ύψος της υποκρισίας. Όπως στην περίπτωση ενός από τους πρωταγωνιστές της κατάπτυστης διαχείρισης του δράματος του μοιραίου «Νοράτλας». Να δίνει συνέντευξη και να δηλώνει συγκλονισμό για τα ευρήματα μετά από 42 χρόνια. Ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος σε επίσημο έγγραφο το 2003 αντιτίθετο στην εκταφή επικαλούμενος μεταξύ άλλων ότι οι οικογένειες των καταδρομέων ενημερώθηκαν ότι οι συγγενείς τους είναι νεκροί. «Επομένως, από ανθρωπιστικής πλευράς, δεν συντρέχουν άμεσοι λόγοι για να δοθεί προτεραιότητα στην εκταφή του χώρου», έγραφε συγκεκριμένα με ανερυθρίαστο τρόπο. Επικαλούμενος οικονομικούς λόγους επειδή θα καταστρεφόταν ο Τύμβος ή ότι θα φέρει στην επιφάνεια «λάθη και παραλείψεις».
Έδωσαν χθες στους συγγενείς των θυμάτων Μετάλλιο Εξαίρετης Προσφοράς. Απύθμενη υποκρισία! Να απονέμουν, 42 χρόνια μετά, μετάλλια σε κάποιους που γνώριζαν ότι βρίσκονταν εκεί θαμμένοι. Τι έκρυβαν επί 42 χρόνια οι υποκριτές; Την ελληνική παρουσία στην Κύπρο; Έλεος! Άραγε, όταν ο μόνος διασωθείς ήρωας του «Νοράτλας», ο Θανάσης Ζαφειρίου, χρόνια ολόκληρα έδινε συνεντεύξεις για την τραγική πτήση, ως τι το έκανε; Σαν λαθρεπιβάτης του μοιραίου αεροσκάφους; Ή μήπως 42 χρόνια κρύβατε την ντροπή; Φοβόσασταν να αντικρίσετε το μέγεθος της προδοσίας; Ό,τι και αν θέλατε να κρύψετε, απλώς, παίζατε με τον πόνο των οικογενειών των τιμημένων λοκατζήδων. Άκουγα χθες τη μαρτυρία ενός συγγενή θύματος. Ράγισε η καρδιά μου. Οι γονείς του πέθαναν, είπε, πριν από δύο χρόνια. Με τον καημό ότι δεν μπόρεσαν να θάψουν τον λεβέντη τους. Έστω τα απομεινάρια του…
Ο χώρος του Τύμβου αποκαταστάθηκε. Στολίστηκε. Για να υποδεχτεί τους «ηθοποιούς», που έδωσαν χθες την τελευταία παράσταση. Ήξεραν καλά το ρόλο τους. Ήταν όλοι «περήφανοι». Και συγκινημένοι. Είπαν και «συγγνώμη». Για ποιο πράγμα; Γιατί έκρυβαν θαμμένους τους λεβεντογιούς τους; Γιατί δεν τους τίμησαν όταν έπρεπε; Ή μήπως επειδή οι λεβέντες της Ά Μοίρας Καταδρομών έκαναν λάθος που επιβιβάστηκαν στη μοιραία πτήση; Διότι οι περήφανοι πρασινοσκούφηδες ανέβηκαν στη μοιραία πτήση με αυταπάρνηση. Πιστεύοντας ότι ερχόντουσαν να υπερασπιστούν ελληνική γη. Πίστευαν ότι υπήρχε ομφάλιος λώρος. Χθες, δεν είχε κανείς το κουράγιο να εξηγήσει στους συγγενείς των παλληκαριών ότι κάποιες δεκαετίες μετά την τραγωδία, ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει ομφάλιος λώρος. Ότι τον απέκοψαν. Ότι το μόνο που συνδέει τα παλληκάρια, που θυσιάστηκαν γι’ αυτό τον δύσμοιρο τόπο, είναι κάποιοι… πολιτισμικοί δεσμοί, όπως ο Χάρης Γεωργιάδης μας είχε πληροφορήσει!!! Κανείς δεν είχε ακόμη τα κότσια να τους πει γιατί εκείνοι που ευθύνονται για την προδοσία και το μοιραίο λάθος, δεν σύρθηκαν ποτέ στο εδώλιο. Ποιο είναι άραγε πιο τραγικό; Ο χαμός σε μια αποστολή εκτελώντας το χρέος προς την πατρίδα ή η διαπίστωση 42 χρόνια μετά, ότι δεν άξιζε τον κόπο (σύμφωνα με την τοποθέτηση αυτών που είδαν τον ομφάλιο λώρο κομμένο). Η τελευταία παράσταση δόθηκε. Οι ηθοποιοί αποχώρησαν. Πάνω από το χώρο του «θεάτρου», όμως, οι ερινύες θα συνεχίσουν εσαεί να γυροφέρνουν ανελέητα… Οι ήρωες μπορούν να παρηγοριούνται για ένα πράγμα: Τον ομφάλιο λώρο τον απέκοψαν μόνο κάποιοι θλιβεροί πολιτικοί. Οι απλοί άνθρωποι αυτού του νησιού δεν θα τον αποκόψουν ποτέ. Ο Τύμβος θα παραμείνει το σιωπηλό σύμβολο του ομφάλιου λώρου. Και οι καρδιές των Ελληνοκυπρίων οι παντοτινοί φύλακες του!
Γ. Καλλινίκου
Πηγή: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
