ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ*
ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ
Αὐγοῦλες ἀπριλιάτικες χαράζουν στὰ βουνά μας,
Αὐγοῦλες χαμογελαστές, αὐγοῦλες διαμαντένιες,
Καὶ τὰ λουλούδια ἀνοίγουνε στοὺς κάμπους, στὰ βουνά μας,
Καὶ ροβολᾶνε οἱ λαγκαδιὲς καθάριες, ἀσημένιες.
Στὲς περσυνές των τὲς φωλιὲς ἦρθαν τὰ χελιδόνια
Καὶ σχίζουν γύρο μας τρελλὰ τὸ δροσερὸ τ' ἀγέρι.
Ὄξω στὰ δάση τὰ σκιερὰ λαλοῦν γλυκὰ τ' ἀηδόνια,
Καὶ τὰ τρυγόνια, οἱ πέρδικες πετᾶνε ταῖρι ταῖρι.
Νά την προβάλλ' ἡ Πασχαλιὰ ξανθή, χρυσοντυμένη,
Καὶ μὲ λουλούδια ἐδῶ κ' ἐκεῖ χίλια φιλιὰ σκορπάει.
Ὅλοι φιλιοῦνται σήμερα, ἐχθροὶ κι' ἀγαπημένοι,
Τὴν ἔχθρα καὶ τὸ πείσμωμα καθένας λησμονάει.
Ἔλα καὶ σύ, ποὺ ὤμορφη μοιάζεις αὐγὴ τ' Ἀπρίλη,
Ξανθούλα πεισματάρα μου. Τὸ πεῖσμα σου λησμόνει.
Καὶ δός μου τὸ γλυκὸ φιλὶ στὰ ροδαλά σου χείλη...
Γελάει καθένας σήμερα, φιλιέται, δὲν πεισμώνει.
1888 Ἰωάννινα.
Κ. Δ. ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ
* Σημ. τ. «Ν.Ε.» - Τὸ ἄγνωστο αὐτὸ ποίημα τοῦ Κ. Κρυστάλλη μᾶς τὸ ἀνακοίνωσε ὁ κ. Γ. Κ. Κατσίμπαλης μὲ τὴν πληροφορία ὅτι δημοσιεύτηκε μὲ τὴν ὑπογραφὴ Κρ. στὸ «Ἀνθοστεφὲς Ἡμερολόγιον», σελ. 150
Πηγή: «Νέα Εστία» τχ. 764, 1959
Φωτογραφία: https://gr.pinterest.com/
Ἑλληνων Φῶς
