Πασχίζοντας νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες…
Διαβᾶστε τὶ ἔλεγε ὁ Γερμανὸς φιλόσοφος Νίτσε γιὰ τοὺς Ἕλληνες τὸ 1872, γιὰ νὰ καταλάβετε τὸ «ἀνεξήγητο» μῖσος ὅλων τῶν Δυτικῶν γιὰ ἐμᾶς.
Τὸ κείμενο εἶναι ἀποκαλυπτικό, διαφωτιστικὸ καὶ προφητικό:
«Ἀποδεδειγμένα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἐξελλίξεώς του ὁ δυτικοευρωπαϊκὸς πολιτισμὸς προσπάθησε νὰ ἀπελευθερώσῃ τὸν ἑαυτό του ἀπ᾿ τοὺς Ἕλληνες. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ εἶναι διαποτισμένη μὲ βαθύτατη δυσαρέσκεια διότι ὁτιδήποτε κι ἂν δημιουργοῦσαν, φαινομενικὰ πρωτότυπο καὶ ἄξιο θαυμασμοῦ, ἔχανε χρῶμα καὶ ζωὴ στὴν σύγκρισή του μὲ τὸ Ἑλληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν καὶ κατέληγε νὰ μοιάζει μὲ φθηνὸ ἀντίγραφο, μὲ καρικατούρα.
Ἔτσι ξανὰ καὶ ξανὰ μία ὀργὴ ποτισμένη μὲ μῖσος ξεσπάει ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ μικροῦ καὶ ἀλαζονικοῦ ἔθνους, τὸ ὁποῖο εἶχε τὴν τόλμη νὰ ὀνομάσῃ βαρβαρικὸ ὅ,τι δὲν εἶχε δημιουργηθεῖ στὸ ἔδαφός του…
Κανένας ἀπ᾿ τοὺς ἐπανεμφανιζομένους ἐχθρούς τους δὲν εἶχε τὴν τύχη νὰ ἀνακαλύψῃ τὸ κώνειο, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μπορούσαμε μιὰ γιὰ πάντα νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ᾿ αὐτοὺς (τοὺς Ἕλληνες). Ὅλα τὰ δηλητήρια τοῦ φθόνου, τῆς ὕβρεως καὶ τοῦ μίσους ἔχουν ἀποδειχθεῖ ἀνεπαρκὴ νὰ διαταράξουν τὴν ὑπέροχη ὀμορφιά τους.
Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι συνεχίζουν νὰ νοιώθουν ντροπὴ καὶ φόβο ἀπέναντι στοὺς Ἕλληνες. Βέβαια, ποῦ καὶ ποῦ, κάποιος ἐμφανίζεται ποὺ ἀναγνωρίζει ἀκέραιη τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀλήθεια ποὺ διδάσκει ὅτι οἱ Ἕλληνες εἶναι οἱ ἡνίοχοι κάθε ἐπερχομένου πολιτισμοῦ καὶ σχεδὸν πάντα τόσο τὰ ἅρματα ὅσο καὶ τὰ ἄλογα τῶν ἐπερχομένων πολιτισμῶν εὶναι πολὺ χαμηλῆς ποιότητας σὲ σχέση μὲ τοὺς ἡνιόχους, οἱ ὁποῖοι τελικὰ ἀθλοῦνται ὁδηγώντας τὸ ἅρμα στὴν ἄβυσσο, τὴν ὁποίαν αὐτοὶ ξεπερνοῦν μὲ Ἀχίλλειο πήδημα».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Γέννησις τῆς Τραγωδίας» κεφ. 15.
Πηγή: Φιλονόη καὶ φίλοι...
