Πατροπαράδοτο σέβας

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες εκδηλώνεται κινητικότητα μεταξύ κάποιων κύκλων για επάνοδο στη λατρεία των αρχαίων προγόνων μας. Κατά τους αρχαιολάτρες ή νεοειδωλολάτρες καλούμενους, η χριστιανική πίστη στραγγάλισε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα! Και είναι αυτή, κατά τους ιδίους, ξένη προς τον ελληνικό λαό, τη φιλοσοφία του, τις ιδέες του και τον τρόπο βιωτής του. Οι υποστηρίζοντες αυτές τις απόψεις κάνουν συνάξεις στον Όλυμπο και σε άλλες τοποθεσίες, όπου υπήρχαν ιερά των προγόνων μας, και επιχειρούν την ανασύσταση της αρχαίας λατρείας διεκδικώντας μάλιστα από το κράτος την παραχώρηση ιερών, τα οποία ανήκουν σήμερα στην αρχαιολογική υπηρεσία. Είναι ελεύθεροι να συνέρχονται, να τελούν τις τελετές τους και να επιτίθενται κάποιοι από αυτούς στο διαδίκτυο με λυσσώδη μανία κατά της χριστιανικής πίστης. Χαρακτηριστική είναι η χρήση της λέξης «κτήνος» για τον Ιησού Χριστό. Την κίνηση στηρίζουν με την παρουσία τους πρόσωπα του πολιτικού κόσμου και ξένοι παράγοντες. Πρεσβευτής των ΗΠΑ απεικονίζεται να ανάβει βωμό στην έναρξη ειδωλολατρικής τελετής! Καίριο είναι το ερώτημα: Άραγε πιστεύουν αυτοί στο δωδεκάθεο και την όλη μυθολογία των αρχαίων προγόνων μας ή μήπως, εμπλεκόμενοι (ασφαλώς όχι όλοι) σε σκοτεινές μυστικές οργανώσεις σκοπό έχουν να πλήξουν την πίστη του λαού μας; Οι ΗΠΑ στηρίζουν ανά την υφήλιο όλες τις παραθρησκευτικές σέχτες, αλλά και τις παρελάσεις των ομοφυλοφίλων. Γιατί άραγε; Από άγνοια ή με βάση οργανωμένο σχέδιο διάλυσης των κοινωνιών των λαών, καθώς οι κυβερνήσεις τους όπως και εκείνες των άλλων χωρών, βρίσκονται στην υπηρεσία σκοτεινών δυνάμεων; Προσωπικά πιστεύω ότι πέρα από κάποιους αφελείς και επιπόλαιους, οι πρωτεργάτες αποκλειστικό στόχο έχουν να πλήξουν την Εκκλησία. Δεν ενδιαφέρονται για την Αφροδίτη, αλλά για τις λάγνες ιερόδουλες, ούτε για τον Διόνυσο, αλλά για την οινοφλυγία, ούτε για τον Δία, αλλά για τη μοιχεία, ούτε για τον Ερμή, αλλά για την αύξηση των κερδών με χρήση παντοίων μεθόδων.

Πώς υποχώρησε η αρχαία λατρεία, την οποία κάποιοι φαίνεται να αναπολούν; Γνωστός είναι ο θρύλος περί του λόγου της Πυθίας: «Εἴπατε τῷ βασιλεῖ, χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά, οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην, οὐ παγὰν λαλέουσαν, ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ». Αυτός διεγείρει τη μανία των αρχαιολατρών για ιστορική χάλκευση. Υπάρχει όμως πληθώρα στοιχείων, τα οποία αποδεικνύουν ότι η αρχαία λατρεία είχε καταρρεύσει πολύ πριν ο Ιουλιανός, αυτός είναι ο βασιλιάς, επιχειρήσει να την αναστήσει δια της βίας. Το μαρτυρούν όλοι οι σπουδαίοι στοχαστές της αρχαιότητας, οι οποίοι από αιώνες είχαν αποστασιοποιηθεί από τις λαϊκές δοξασίες. Ο Θαλής ήδη κατά τον 6^ο αιώνα μίλησε για Θεό δημιουργό του κόσμου. Την ίδια εποχή ο Ηράκλειτος αμφισβήτησε καίρια τις λαϊκές δοξασίες. Κατά την κλασική αρχαιότητα ο θαυμαστός και συνεπέστατος προς τις απόψεις του Σωκράτης μίλησε για έναν θεό. Τέλος οι αναγνωρισμένοι παγκοσμίως ως κορυφαίοι φιλόσοφοι, Πλάτων και Αριστοτέλης, έγραψαν ο πρώτος για το όντως ον και ο δεύτερος για το πρώτον κινούν ακίνητον. Αυτές οι ιστορικές αλήθειες θεωρούνται αποκρουστικές σήμερα από κάποιους, οι οποίοι φαίνεται να θρηνούν για τον αφανισμό του αρχαίου ελληνικού πνεύματος με την επικράτηση της νέας πίστης, που ενοχοποιούν ως υπαίτια. Άμοιροι μελέτης αγνοούν τα γραφόμενα από τον Πλούταρχο (Α΄ αιώνας μ.Χ.) και από τον περιηγητή Παυσανία (Β΄ αιώνας μ.Χ.) για απαξίωση των μαντείων και την ερήμωση πολλών ιερών, επειδή η αρχαία λατρεία είχε εγκαταλειφθεί από πολλούς πριν από την επικράτηση του χριστιανισμού στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αγνοούν τους πίθους με κάνναβη, που βρέθηκαν σε μαντεία, την οποία κάποιοι οραματίζονται να επανεισαγάγουν στην κοινωνία μας για «θεραπευτικούς» σκοπούς! Αδιαφορούν όχι μόνο για τις άγνωστες στους πολλούς διώξεις από μέρους του ιερατείου των ειδώλων επιφανών διανοητών της αρχαιότητας, αλλά ακόμη και για την πολύ γνωστή καταδίκη σε θάνατο του Σωκράτη με την κατηγορία ότι «καινά δαιμόνια εισάγει και τους νέους διαφθείρει»!

Η νέα πίστη δεν επεβλήθη στους προγόνους μας με τη βία από κάποιους εισβολείς. Βέβαια κάποιοι δυτικόπληκτοι Νεοέλληνες έγραψαν χωρίς αιδώ ότι κατακτηθήκαμε από τους Βυζαντινούς! Ένας από τους μαθητές του Χριστού, ο Απόστολος Ανδρέας, έφθασε στα χώματά μας για να υποστεί τον μαρτυρικό θάνατο δια σταυρού. Ένας άλλος, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, σύρθηκε εδώ εξόριστος από την εν πολλοίς εξελληνισμένη Μικρά Ασία. Και εκεί στο μεγάλο ανατολικό τμήμα της, στην Καππαδοκία, την αγιοτόκο με τους πολλούς μάρτυρες, έλαμψαν οι Καππαδόκες Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι μελέτησαν μαζί με άλλους, όπως τους αγίους Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον μέγα Αθανάσιο, τα συγγράμματα των αρχαίων προγόνων μας και τα θεώρησαν κληρονομιά τους! Γι’ αυτό και αργότερα μοναχοί κόπιασαν αντιγράφονταν επί έτη χειρόγραφα αρχαίων κειμένων όχι μόνο εκκλησιαστικών.

Χάρη στη νέα πίστη ο ελληνισμός χωρίς εξεγέρσεις και αιματοκυλίσματα έγινε κύριος του σκήπτρου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, της οποίας οι άσπονδοι εχθροί μας το όνομα παραχάραξαν και είναι αυτή γνωστή ως βυζαντινή. Όμως ο υπόδουλος Έλληνας αυτοπροσδιοριζόταν ως Ρωμηός κατά τη μακραίωνη δουλεία υπό τον Οθωμανό κατακτητή. Αφρίζουν κάποιοι υπερΈλληνες στο άκουσμα του όρου. Και όλοι οι «προοδευτικοί», υποταγμένοι άνευ όρων στα δυτικά ιδεολογήματα, με το αζημίωτο βέβαια, καταντούν να αρνούνται την ελληνική εθνική ταυτότητα στους σκλαβωμένους προγόνους μας, όταν δηλώνει αυτή απερίφραστα ο αυτοκράτορας και άγιος Ιωάννης Βατάτζης ήδη στην αρχή του 13^ου αιώνα. Αυτός ο Ρωμηός ή Γραικός ή Έλληνας αντιστάθηκε στη βία του κατακτητή επί αιώνες χάρη στην πίστη του. Βέβαια έφαγε και το θεριό, ο κατακτητής. Όσοι εξισλαμίστηκαν, είτε για οικονομικά οφέλη είτε μη αντέχοντας στην καταπίεση, αποκόπηκαν οριστικά από τον ελληνικό εθνικό κορμό. Το 1821 πολέμησαν στο πλευρό των κατακτητών. Και οι καθολικοί των νησιών μας, κατ’ εντολή του Πάπα, έμειναν αμέτοχοι στον αγώνα.

Αν σήμερα θεωρούμε ότι η πατροπαράδοτη, των δύο χιλιετιών, πίστη δεν είναι η πιο πατροπαράδοτη, ας την εγκαταλείψουμε αλλά ας είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας: Δεν μας συγκινούν οι αρχαίοι σοφοί, εμείς από τα πάθη της Αφροδίτης και του Διονύσου εμφορούμαστε. Και καθώς χωρίς θεό όλα επιτρέπονται καταντήσαμε πρακτικοί υλιστές με επικάλυμμα κάποια ιδεολογία ή ψευδή λατρεία. Όλοι; Ασφαλώς όχι. Είναι πολλοί ακόμη, οι οποίοι, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες, παραμένουν πιστοί. Και επειδή σ’ αυτόν τον έρμο τόπο γεννήθηκε η δημοκρατία, μήπως είναι καλό για τόσο σοβαρά ζητήματα να αποφαίνεται με δημοψήφισμα ο λαός, αντί να αποφασίζουν οι 300 των παντοίων διαπλοκών; Τα γεγονότα βοούν. Πάντως καλό είναι να έχουν κατά νου οι με πάθος πολεμούντες την ορθόδοξη πίστη, ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς θρησκευτική πίστη. Το κατέθεσε αυτό πριν από δύο χιλιετίες ο Πλούταρχος. Ας αναλογιστούν μήπως ετοιμάζουν το έδαφος, ώστε οι εγγονοί τους να δεχθούν την περιτομή και οι εγγονές τους να φορέσουν φερετζέ.

                                                                                                «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»