Πόσο ναζιστής είσαι;
της Κατερίνας Γκαράνη
Τελειώσαμε με το αυτομαστίγωμα, αποδεχτήκαμε ότι αυτά που παθαίνουμε καλά κάνουμε και τα παθαίνουμε διότι λαός λαμογιών και βολεμένων ήμαστε και μάς αξίζουν χίλια μνημόνια μπας και συνέλθουμε. Να γίνουμε επιτέλους ένας σωστός λαός που βαράει προσοχές, να είναι τυπικός σε όσα του ζητάνε οι επίτροποι και να προσέχουμε τι λέμε και πώς το λέμε διότι ο χαρακτηρισμός "τρομοκράτης" και "φασίστας" στέκεται σαν πέλεκυς πάνω από τις γλώσσες μας.
Τελειώσαμε και με τις επαναστάσεις του διαδικτύου, των καφενέδων, των ουζερί και των συντεχνιακών συνελεύσεων. Όλα θα πάνε πρίμα από εδώ και στο εξής. Στρατιωτάκια ακούνητα, αγέλαστα, πάρτε το χαρτάκι προσωρινής απασχόλησης βαράτε προσοχές στον αναμορφωτή των Βρυξελλών και θα την βγάλουμε την ζωή όπως και να' χει. Εντάξει, μπορεί να μην την βγάλουμε όλοι την ζωή αλλά σε ένα καθεστώς ευρωπαϊκό είναι γνωστό ότι μόνο οι Άριοι αντέχουν και αυτό τελικά είναι το ζητούμενο της όλης προσπάθειας εξυγίανσης που επιβάλλεται εδώ και 7 συναπτά έτη: Οι "χωλοί" να ψοφήσουν και οι "ανθεκτικοί" στις αλλαγές να διαιωνιστούν.
Δεν είναι κακό να αυτοχαρακτηρίζεσαι "χωλός" όταν ένα σύστημα ναζιστικό παίρνει μπροστά χωρίς να έχει την ανάγκη ενός Μένγκελε να σου μετρά το κρανίο με την μεζούρα για το αν ανήκεις σε φυλή μη αποδεκτή ή όχι. Η μεζούρα τώρα μετράει την ψυχή. Όση λιγότερη έχεις τόσο περισσότερες οι πιθανότητας να μπεις στο κλαμπ των Άριων. Δεν έχει πλέον καμία σημασία αν είσαι Αλλεμάνος ή Σλάβος ή Άραβας ή μείγμα πεντακοσίων φυλών. Ούτε αν είσαι γυναίκα, άντρας, ομοφυλόφιλος ή οποιασδήποτε άλλης γενετικής ταυτότητας. Τα έχει ξεπεράσει πλέον αυτά η Ευρώπη. Το θέμα είναι να είσαι συνειδητά πρόθυμος να σταθείς στην ουρά, να χτυπήσεις την κάρτα εργασίας, να πληρώνεις το οξυγόνο που αναπνέεις και να γεννάς παιδιά που θα είναι ακόμη καλύτεροι στρατιώτες από ότι είσαι εσύ. Το πήγε δέκα σκαλοπάτια παραπάνω ο ναζισμός το ξεκαθάρισμα.
Ακόμα και η σήμανση πλέον δεν γίνεται με το περιβραχιόνιο του κίτρινου αστεριού στο μπράτσο όπως με τους Εβραίους αλλά με την πλαστική καρτούλα της τραπέζης που αποδεικνύει σύμφωνα με την κίνησή της πόσο καλός πολίτης της κοινωνίας των Άριων είσαι. Άλλωστε ως στρατιώτης καθήκον έχεις να εργάζεσαι για να φουσκώνουν οι πόντοι στην κάρτα και να καταναλώνονται όχι όπως γουστάρεις εσύ αλλά όπως συμφέρει την Κοινωνία των Υπεράνθρωπων. Διότι τι σόι υπεράνθρωπος μπορείς να είσαι αν δεν αποδέχεσαι να εργάζεσαι με τους όρους που σου επιβάλλει ένα σύστημα "που θέλει το καλό σου"; Πώς άλλωστε θα μπορείς να έχεις το κοινωνικό επίδομα της μη πείνας και της μη δίψας όταν θα γίνεται αλλαγή του εργατικού δυναμικού για μεγαλύτερη ανάπτυξη; Θα μπαίνουν οι πιο καλοί Άριοι για εργασία και οι λιγότερο δυνατοί ή απλά υπερχρησιμοποιημένοι θα μπαίνουν στις αποθήκες των μικρών διαμερισμάτων με κόφτη ρεύματος και νερού αλλά με ένα ικανοποιητικό επίδομα έτσι ώστε να μπορούν να αγοράζουν κονσέρβες από τα σούπερ μάρκετ που το σύστημα χρηματοδοτεί για να μην πεινάσεις και αρχίσεις να δαγκώνεις το λαρύγγι του "νομοταγή" και πιο εύρωστου για την κοινωνία των Άριων γείτονα.
Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αυτό που ήδη συμβαίνει αλλά είναι η ουτοπία του ναζισμού που έχει ήδη χτίσει τα θεμέλια της και γίνεται πραγματικότητα. Καθόλου τυχαία βέβαια δεν έγινε η αρχή σε λαούς που δήθεν δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά με το να στέκονται στην ουρά, να βαράνε προσοχές προς το σύστημα και να αποδέχονται τους νόμους του κράτους σαν να είναι οι δέκα εντολές του Μωυσή. Γι' αυτό χαρακτηρίστηκαν συγκεκριμένοι λαοί "τεμπέληδες", "λαμόγια", "κλέφτες" και όλα τα υπέροχα κοσμητικά επίθετα. Όσο προς τα βόρεια θα πηγαίνει η νέα Κοινωνία των Άριων τόσο πιο βατά θα είναι πράγματα. Κοινωνικές αντιστάσεις και πολεμικές αντιστάσεις δεν σημειώνονται σε λαούς που έμαθαν ότι πληρώνοντας το συγχωροχάρτι στον ιεροδικαστή ανοίγει η πόρτα για τον Παράδεισο.
Τελειώσαμε λοιπόν με την αυτοεκτίμησή μας. Μεταλλασσόμαστε σιγά-σιγά από "χωλούς" σε άριους. Και το ευχαριστιόμαστε τόσο πολύ που καμαρώνουμε όταν το σύστημα μάς δίνει μπόνους δωροεπιταγή κάνοντας κλήρωση τις αποδείξεις αγορών μας κάθε τέλους του οικονομικού έτους. Μάς κάνει δώρο ηλεκτρική σκούπα ή δέκα κιβώτια κονσέρβες από τις καλές. Πλέον δεν θα γιορτάζουμε την πρωτοχρονιά αλλά την κατάθεση φορολογικής δήλωσης. Γλέντια και χαρές που το σύστημα μας λέει "μπράβο, Άριε στρατιώτη μου, ξόδεψες το αντίτιμο της εργασίας που σου επέβαλλα, όπως ακριβώς σου όρισα".
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν γνωστό ότι πλειοψηφικά οι Έλληνες τελικά ήταν πιο Ευρωπαίοι από όλους τους λαούς της Ευρώπης. Το μάθαμε όμως κι αυτό. Καθόλου τυχαίο ότι ως μετανάστες είμαστε τα καλύτερα παιδιά. Ανάρπαστοι. Μάλιστα όταν μεταναστεύουμε μέσα σε μία εβδομάδα γινόμαστε οι πρώτοι κριτές όσων έμειναν πίσω. Το τεμπέλης και βαλκανόγυφτος το ακούς περισσότερο στην ελληνική απ' ό,τι στην γερμανική ή αγγλική γλώσσα. Βέβαια, αυτό αποδεικνύει ότι οι δεκαετίες σκληρής δουλειάς του συστήματος να αποδομήσει δια παντός την ελληνική κουλτούρα και να φαντάζει ως κάτι το ονειρικό το "ευρωπαϊκό όνειρο" (ακριβώς όπως παλιότερα το αμερικανικό) έφερε καρπούς. Στρατιωτάκια της νεοΒέρμαχτ μεγάλωναν και λογικό ακούγεται αφού η εκκαθάριση κάθε άναρχου πνεύματος έγινε με μεγάλη μαεστρία ειδικά από το 1945 και δώθε.
Τώρα γιατί ακόμα 15χρονα στην Ελλάδα αυθόρμητα αντιστέκονται και μπαίνουν φυλακή, γιατί 42χρονοι αποφασίζουν να εκτίσουν ποινή παρά να πληρώσουν αυτά που τους επιβάλλει το δικαστήριο υπέρ του επενδυτή, γιατί 55χρονοι αυτοπυροβολούνται αντί να γλείψουν το χεσμένο βρακί κανενός πολιτικάντη για βόλεμα και γιατί κάποιοι "αλήτες" ρίχνουν ξύλο ή λούζουν με χυλούς κρέπας τους πρόθυμους που εκτελούν διαταγές για το ορθό μεροκάματο του νέου ναζιστικού κόσμου της Ευρώπης, είναι ένα ερώτημα. Φαίνεται ότι ο "χωλός" είναι ένα κύτταρο που δεν παίρνει μεγάλες μετατροπές στους μη πρόθυμους και ειδικά σε αυτούς που δεν είχαν ποτέ σε μεγάλη εκτίμηση τον χαρακτηρισμό "Ευρωπαίος". Είναι ένα βλάψιμο της ψυχής που στα παλιά χρόνια λεγόταν περηφάνια.
Πηγή: στον Τοίχο
