Που οδεύουμε; Η χώρα εξακολουθεί να είναι μετέωρη και να μην διαθέτει ταυτότητα, προσανατολισμό και στρατηγική

Ένα πολιτικό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει μονάχα εάν υπάρχει ένα ελάχιστο επίπεδο συναίνεσης σε ορισμένα βασικά και στοιχειώδη ζητήματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα έθνη. Δεν υπάρχει ένα minimum συναίνεσης. Αυτό που ονομάζεται εθνική ολοκλήρωση (στις μέρες μας ακούμε για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση) και σχετίζεται με τον πολιτικό εκσυγχρονισμό και τη πολιτειακή μορφή, δεν υπήρξε ποτέ.

Η συνεχή κομματικοποίηση όλων, μα όλων, των μεγάλων ζητημάτων φανερώνει τη μυωπική αντίληψη, την έλλειψη προσανατολισμού και αντανακλαστικών, την προσπάθεια απόκρυψης της ανεπάρκειας πίσω από κόμματα παρηκμασμένα και ξεπερασμένα από απόψεως δομής και λειτουργίας, ιδεολογίας και ταυτότητας. Τα κόμματα του προηγούμενου πολιτικού συστήματος και του ιστορικού κύκλου που έκλεισε, αρνούνται να πεθάνουν και φυτοζωούν, παρασιτούν και κατακερματίζουν τον κρατικό μηχανισμό, την κοινωνία και το έθνος. Οι λειτουργίες του κράτους έχουν απορυθμιστεί, η συνοχή της κοινωνίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ο κατακερματισμός υπαρκτός, και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του έθνους έχουν μεταβληθεί θεμελιωδώς από τότε που δημιουργήθηκαν τα κόμματα αυτά. Και οι τρεις προηγούμενοι άξονες χρειάζονται θεμελιώδη επαναπροσδιορισμό. Αυτό το τιτάνιο έργο, απέδειξαν πως δεν μπορούν να το αναλάβουν.

Η χώρα δεν χρειάζεται μια συνεχή συζήτηση και αναφορά γύρω από το «νόμισμα» ή τις «δόσεις». Το «νόμισμα» και οι «δόσεις» δίχως μακροπρόθεσμη στρατηγική, προσανατολισμό και στόχο είναι ένα τίποτα. Η χώρα δεν χρειάζεται αριθμομέτρες, νομισματολόγους και λογιστές (που βαφτίζονται «μεταρρυθμιστές»), ούτε ανδρείκελα και μαριονέτες που επαναλαμβάνουν συνεχώς τη φράση «παραγωγική ανασυγκρότηση», δίχως να της προσδίδουν συγκεκριμένο περιεχόμενο (από που θα προκύψει το περιεχόμενο, από τον αριστεροδεξιό ουρανό; Από τη στρατηγική στόχευση και τη σκοποθεσία θα προκύψει).

Η Ελλάδα χρειάζεται ηγεμονική ιδεολογία, προσανατολισμό και μακροπρόθεση στρατηγική. Μία αυτόχθονη πνευματική επανάσταση, έναν άξονα γύρω από τον οποίο θα δημιουργηθεί μια κυρίαρχη συναίνεση και θα αποκτήσει ταυτότητα η χώρα (διότι η χώρα δεν διαθέτει ταυτότητα) και το επόμενο πολιτικό σύστημα, τα κόμματα τα ιδεολογικά τους περιεχόμενα, και το κράτος τη στρατηγική του. Ζούμε τη χαραυγή ενός νέου αιώνα, μιας νέας χιλιετίας και ενός νέου υπό διαμόρφωση διεθνούς συστήματος - και θέλουν να κάνουν «businnes as usual»! Έχουν καταλάβει τους μακροιστορικούς πλανητικούς μετασχηματισμούς;

Νομίζουν πως μπορούν να συνεχίσουν με νοοτροπίες «business as usual»! Βενιζελισμός εις τον αιώνα των αιώνων! Αμήν. Δεν μπορεί να μας κυβερνήσει ο Βενιζέλος από τον τάφο. Ο Βενιζελισμός, ως ιδεολογία, πέθανε. Βρίσκονται ακόμα σε κατάσταση άρνησης. Δεν έχουν τίποτα να πουν, δεν έχουν τίποτα να πράξουν, τίποτα να προτείνουν. Έναν αιώνα μετά, δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ή να συλλάβουν μια συνολική στρατηγική και ηγεμονική ιδεολογία η οποία να υποκαταστήσει τον Βενιζελισμό. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο... Βυθιζόμαστε στη μετριότητα βαφτίζοντας το κουτσομπολιό πολιτικό σχολιασμό.

Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τις μεταβολές που συντελούνται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές περιβάλλον αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την επιβίωση μας ως συλλογικότητα. Οι πολίτες κρύβονται πίσω από τα κόμματα και τα κόμματα προσπαθούν να αποκρύψουν το κενό ηγεσίας που υπάρχει στη χώρα.

.~`~.

Πηγή: Κοσμοϊδιογλωσσία