Προδοσία = ἡ ἀθέτησις τῶν πρὸς ἀσφάλειαν τῆς πατρίδος ὑποχρεώσεων

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

Ἀνοίγω ἕνα ὁποιοδήποτε λεξικὸ καὶ πηγαίνω στὸ ρῆμα προδίδω: Διαβάζω στὸν «Φυτράκη»: «Δίνω στὸν ἐχθρὸ τὴν εὐχέρεια νὰ βλάψει τὴν πατρίδα μου». Προσφεύγω στὸ παλαιὸ τοῦ «Δημητράκου», στὴν λέξη «προδοσία». Ἑρμηνεύει: «Ἀθέτησις τῶν πρὸς ἀσφάλειαν τῆς πατρίδος ὑποχρεώσεων». Ἐρωτῶ: Αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν με τοὺς Σκοπιανοὺς ἀπατεῶνες καὶ μὲ τὴν λυσσασμένη Τουρκιά, ἡ στάση τῆς δημοκρατικὰ ἐκλεγμένης ἑλληνικῆς κυβέρνησης πῶς μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ; Ἡ παράδοση τοῦ ἐθνικοῦ μας ὀνόματος, τῆς Μακεδονίας, στοὺς Σκοπιανούς, ἡ διαγραφὴ ἀπὸ τὴν ἱστορία μας τοῦ πιὸ ἐνδόξου τμήματός της, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία;

Ὁ συνεχὴς ἐξευτελισμός, ἡ δουλοπρέπεια, ἡ ἡττοπάθεια, ἡ καλλιέργεια κλίματος φόβου καὶ ὑποχωρητικότητας στὸν λαό, ἔναντι τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ καὶ τῶν συνοδῶν ὕβρεων, ἀπὸ τὴν χώρα ποὺ δὲν ἔχει ἱστορία ἀλλὰ ποινικὸ μητρῶο, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; Ὅταν ἐμβολίζεται ἀπὸ ἐχθρικὸ πλοῖο, κανονιοφόρος τοῦ λιμενικοῦ σώματος, ἡ ὁποία βρίσκεται σὲ ἀποστολὴ προστασίας τῶν ἐθνικῶν μας θαλάσσιων συνόρων καὶ ἡ ἐκλεγμένη Κυβέρνηση, ὠχριῶσα ψελλίζει διπλωματικὰ σίελα περὶ ἑπόμενης φορᾶς, νηπιώδεις λεονταρισμοὺς τοῦ τύπου «ἂν ξαναγίνει θὰ τὸ πῶ στὴ μαμά μου», εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; Ἡ σύλληψη καὶ φυλάκιση Ἑλλήνων στρατιωτικῶν ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἡ ὕποπτη δικαιολογία περὶ καιρικῶν συνθηκῶν πῶς χαρακτηρίζεται;

Μία παρένθεση: 18 Ὀκτ 1925. Στὴ θέση Δεμὶρ Κάπου κοντὰ στὸ ὄρος Μπέλλες, βουλγαρικὲς δυνάμεις ἄνοιξαν πῦρ ἐναντίον τοῦ 69ου ἑλληνικοῦ φυλακίου μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σκοτωθούν δυο στρατιῶτες καὶ ὁ διοικητὴς τοῦ συνοριακοῦ τμήματος λοχαγὸς Χαρ. Βασιλειάδης, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νὰ διαπραγματευτεῖ μὲ τοὺς Βούλγαρους, ὑψώνοντας λευκὴ σημαία. Ἀκολούθησε ἡ κατάληψη τοῦ ἑλληνικοῦ φυλακίου. Πῶς ἀντέδρασε ὁ τότε δικτάτορας Θεοδ. Πάγκαλος. Ἔδωσε διαταγὴ στὸ Γ´ Σῶμα Στρατοῦ νὰ εἰσβάλει στὸ βουλγαρικὸ ἔδαφος καὶ νὰ καταλάβει τὸ Πετρίτσι, κέντρο δράσεως τῶν κομιτατζήδων. Παράλληλα ἐπιδόθηκε στὴ βουλγαρικὴ κυβέρνηση ἑλληνικὴ διαμαρτυρία μὲ τὴν ἀπαίτηση: 1) νὰ ζητηθεῖ συγγνώμη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα 2) νὰ τιμωρηθοῦν οἱ ἔνοχοι 3) νὰ καταβληθεῖ στὴν Ἑλλάδα ἀποζημίωση 2.000.000 γαλλικῶν φράγκων. Ὅπως γράφει ἡ Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους τῆς Ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν, (τόμ. ΙΕ´ σελ. 294), «Ἂν τὸ ἐπεισόδιο παρέμενε ὑπόθεση μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν, ἡ βουλγαρικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἑλληνικῶν ἀπαιτήσεων θὰ ἦταν σχεδὸν βέβαιη». Ἡ Βουλγαρία ὅμως κατέφυγε στὴν «Κοινωνία Τῶν Ἐθνῶν» (τότε ΟΗΕ) καὶ βρῆκε παρηγοριὰ καὶ «κατανόηση». Ἡ Ἑλλάδα καταδικάστηκε γιὰ τὴν προέλαση τοῦ στρατοῦ, ὅμως οἱ Βούλγαροι ἔκτοτε λούφαξαν -καὶ αὐτὸ συμβαίνει τρία χρόνια μετὰ τὴν μικρασιατικὴ καταστροφὴ- καὶ ἅπαντες γείτονες, φίλοι καὶ ἐχθροί, ἔλαβαν τὸ σαφὲς μήνυμα ὅτι ὁ στρατός μας πολεμᾶ καὶ δὲν φοβᾶται. (Τὶς προάλλες εἴδαμε τὸ “χέρι” τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ ΓΕΣ νὰ σταματᾶ τὴν μάνα τοῦ αἰχμάλωτου στρατιωτικοῦ, γιὰ νὰ μὴν δυσαρεστηθεῖ ὁ κὺρ Φώτης Κουβέλης. Θυμᾶμαι πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια, ἤμουν καλεσμένος στὴν Θέρμη Θεσσαλονίκης, ἀπὸ σύλλογο, γιὰ ὁμιλία, παρόντος καὶ τοῦ τότε διοικητῆ τοῦ Γ´ Σώματος Στρατοῦ, τοῦ νῦν ἀρχηγοῦ ΓΕΣ. Σὲ κάποια στιγμὴ στηλίτευσα τὸν ἀνεκδιήγητο κ. Μουζάλα, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀποκαλέσει τότε τὰ Σκόπια, Μακεδονία. Ὁ ἀρχηγός, λοιπόν, σηκώθηκε καὶ ἀποχώρησε ἐνοχλημένος, γιατί, ὅπως εἶπε σὲ κάποιον διοργανωτὴ τῆς ἐκδήλωσης, “θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ κατηγορεῖται ἐνώπιόν του ὑπουργὸς τῆς κυβέρνησης”. Ἔτσι εἶναι “ὅταν τσακᾶς τ’ μέση σ᾽ ” καὶ γονατίζεις, ἀνεβαίνεις ψηλά…).

Τώρα ἡ νῦν κυβέρνηση μὲ στρατὸ ὀργανωμένο, μὲ ἄριστα ὁπλικὰ συστήματα, πῶς ἀντιδρᾶ; Ψοφοδεῶς, ἐκλιπαρώντας τὸν ἀνθύπατο Ἀμερικανὸ πρεσβευτή, διαμαρτυρόμενη ἐντόνως στὴν Ε.Ε. τοὺς ἑταίρους μας, δηλαδὴ τοὺς «γίγαντες», ὅπως ἡ χαριτόβρυτος γραία τοῦ Βερολίνου, ὁ γηροκόμος νυμφίος τοῦ Παρισιοῦ, ὁ οἰνόφλυξ (ἐκ τοῦ οἴνος+φλύω. Φλύω σημαίνει βράζω καὶ μεταφορικῶς λαλῶ μάταια, φλυαρῶ) πρόεδρος τῆς Ε.Ε., ὁ θηλύγλωσσος πρωθυπουργὸς τοῦ Λουξεμβούργου καὶ λοιποὶ παρόμοιοι καὶ ἀδιάφοροι. Βεβαίως ὅλοι αὐτοὶ θὰ ἐπέμβουν πάραυτα καὶ «θὰ τρέμει ἡ πατούσα» τοῦ Ἐρντογάν. (Ἀκούσαμε τὴν κ. Μέρκελ νὰ ἀποκαλεῖ τὸν σκοπιανό «Μακεδόνα». Πῶς ἀντέδρασε τὸ ΥΠΕΞ; Ὀρνιθοειδῶς).

Καὶ προχωρῶ στὰ ἐπιμέρους. Ὅταν δηλώνει ὁ πρωθυπουργὸς τῆς χώρας ὅτι δὲν ὑπάρχουν θαλάσσια σύνορα, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; (Τὸ αἷμα τοῦ Κανάρη καὶ τοῦ Μιαούλη ἀκόμη πορφυρώνει τὰ κύματα τοῦ Αἰγαίου). Ὅταν δηλώνει ὅτι τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας δὲν πρέπει νὰ τὸ μονοπωλοῦν οἱ Σκοπιανοί, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία;

Ὅταν τὸ 1.500.000 λαοῦ, ποὺ αὐθόρμητα καὶ εἰρηνικῶς διατρανώνει τὴν ὀργή του καὶ τὴν διαβεβαίωσή του ὅτι θὰ ὑπερασπιστεῖ τὰ ἱστορικά του δίκαια, τὸ ἀποκαλεῖ «ἑτερόκλητο ὄχλο», δηλαδὴ περιθώριο, «μαζέματα τῆς στιγμῆς», ἀσκέρι ἀνεγκέφαλο, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; Ἂν αὔριο-μεθαύριο χρειαστεῖ νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πατρίδα, ποιός θὰ πολεμήσει; Ὁ Ρουβίκωνας, οἱ ἀναρχικὲς συνιστῶσες, ἡ ἀπάτριδη καὶ δειλόκαρδη, σταλινογενὴς λέπρα, ποὺ ἐκτονώνεται καταστρέφοντας περιουσίες πολιτῶν μὲ τὴν ἀνοχὴ τοῦ ὑπουργοῦ «προστασίας τοῦ πολίτη» -ναὶ ἔτσι ὀνομάζεται ἀκόμη- εἶναι ἢ δὲν εἶναι αὐτὸ προδοσία;

Ἡ εἰσβολὴ χιλιάδων λαθρομεταναστῶν καὶ ἡ μετατροπὴ τῆς πατρίδας μας, προϊόντος τοῦ χρόνου, σὲ μωαμεθανικὸ ἐμιράτο- ὑποδεχόμενοι ἀκόμη καὶ λαθρομετανάστες ἀπὸ χῶρες ποὺ δὲν συντρέχουν λόγοι μετανάστευσης- εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; Ἂν συμβεῖ κάτι μὲ τοὺς Τούρκους, πῶς θὰ συμπεριφερθοῦν οἱ ἐν Ἑλλάδι ὀπαδοὶ τοῦ Ἰσλάμ; Δὲν θὰ τοὺς καλεῖ, οὐρλιάζοντας, ὁ βλαμμένος Ἐρντογάν, νὰ ξεσηκωθοῦν ἐναντίον ἡμῶν τῶν «ἀπίστων» καὶ ὑπὲρ τῶν «ἀδελφῶν» τους Τούρκων; Ὣς πότε θὰ καταπίνουμε τὰ δηλητήρια τῆς λεγόμενης ἰσλαμοφοβίας, ἡ ὁποία ἐνοχοποιεῖ καὶ παραλύει τὸ λαό μας; Τὸ ὅτι καταστρέφονται νησιὰ τοῦ Αἰγαίου ἐξ αἰτίας τῶν ἀνεξέλεγκτων ὀρδῶν εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; Ἡ κατάργηση τῶν ὅποιων, πενιχρῶν προνομίων τῶν πολυτέκνων, γεγονὸς ποὺ ἐπιδεινώνει τὴν δημογραφικὴ ἀπίσχνανση καὶ κατάρρευση τῆς Ἑλλάδας, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; Ἡ λαφυραγωγία τοῦ ἐθνικοῦ μας πλούτου ἀπὸ τὸ κομματικὸ χτικιό, ἡ ὑπογραφὴ μνημονίων λεηλασίας τοῦ τόπου ἀπὸ τοὺς ξένους δανειστὲς-δυνάστες, ἡ καταστροφὴ τῆς Ἐθνικῆς μας Παιδείας, ἡ κατασυκοφάντηση τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἱ συνεχεῖς βλασφημίες, ἡ ἀνοχὴ στὰ τηλεοπτικὰ διαφθορεῖα, εἶναι ἢ δὲν εἶναι προδοσία; (Δόξα τῷ Θεῷ, τὸ ΣτΕ ἔδωσε ἕνα λαμπρὸ μάθημα στοὺς ἐκκλησιομάχους τοῦ ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ὅταν ἀκούω ὅτι «πᾶμε 100 χρόνια πίσω», χαίρομαι χαρὰν μεγάλη. Κατὰ τὸν σπουδαῖο Δημ. Καμπούρογλου: «Ὄλα τὰ εθνη γιὰ νὰ προοδεύσουν πρέπει νὰ βαδίσουν ἐμπρός, πλὴν τοῦ ἑλληνικοῦ ποὺ πρέπει νὰ στραφεῖ πίσω». Ἂν οἱ… προοδευτικοὶ λένε ὅτι γυρίζουμε πίσω, τότε τὸ ἔθνος πράγματι προοδεύει. Εὖγε στὴν γενναία Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη. Εὖγε καὶ γιὰ τὴν ἀθώωση τοῦ ἀγωνιστῆ καὶ ἀνδρείου Ἐπισκόπου Αἰγίου κ. Ἀμβροσίου).

Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα τόσα περιγράφουν τὴν μεγαλύτερη ἀπὸ καταβολῆς ἑλληνικοῦ κράτους προδοσία. Ναί, εἶναι προδότες, ξεπουλοῦν τὴν πατρίδα. Γιορτάζουμε τὴν Κυριακὴ τὰ δύο «χαῖρε»: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη». Καὶ «χαῖρε, ὢ χαῖρε, λευτεριά». Ἡ Παναγία καὶ τὸ Εἰκοσιένα. Ἡ ἀπάντηση γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Γένους, μὲς στὶς δύο αὐτὲς λέξεις κρύβεται….

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία