Προδρομικές προσεγγίσεις

Στό πρόβλημα τῶν σχέσεων τοῦ κράτους καί τοῦ Ἱεροῦ, ὅπως τίθεται σέ μιά κοινωνία ἄθρησκη, πού φέρει ὅλο καί πιό πολύ στή σφραγίδα τοῦ "θανάτου τοῦ Θεοῦ".

"Ἡ πίστη" λέει "σέ μιά θεία τάξη τῶν πολιτικῶν πραγμάτων, σέ ἕνα μυστήριο στήν ὕπαρξη τοῦ κράτους, εἶναι θρησκευτικῆς προέλευσης: μέ τήν ἐξαφἀνιση τῆς θρησκείας, τό κράτος θά χάσει ἀναπότρεπτα τό ἀρχαῖο του πέπλο τῆς Ἴσιδας καί δέν θά ἐμπνέει πλέον σεβασμό.

Ἡ λαϊκή κυριαρχία, ἄν τήν δοῦμε ἀπό κοντύτερα, θά ἐξαφανίσει καί τά τελευταῖα ἴχνη μαγείας καί δεισιδαιμονίας στό πεδίο τῶν αἰσθημάτων αὐτῶν."

Ὁ "ἐκδημοκρατισμός" αὐτός τῆς Εὐρώπης, "ἕνας κρίκος στήν ἅλυσο τῶν τεράστιων αὐτῶν προφυλακτικῶν μέτρων μέ τά ὁποῖα χωριζόμαστε ἀπό τόν Μεσαίωνα", δέν ἀποτελεῖ καθόλου ἕνα ἀσυγκράτητο καί ἐνιαῖο κίνημα.

Στήν σκιά τῆς δημοκρατίας θά φυτρώσει ἡ ἄρνησή της μέ τή μορφή ἑνός "οἱονεῖ φανατικοῦ ἐνθουσιασμοῦ για τό κράτος", ἐνθουσιασμοῦ πού θά γίνεται ὅλο καί πιό δυνατός ὅσο "οἱ καρδιές θά νιώθουν κενό ἀπό τή ρήξη τους μέ τή θρησκεία καί θά ἐπιδιώκουν νά δημιουργήσουν ἕνα ὑποκατάστατο, νά κλείσουν, ἄς ποῦμε τήν τρύπα, μέ τήν ἀφοσίωση στό κράτος".

Τή στιγμή αὐτή θά διαλέξει ὁ σοσιαλισμός γιά νά ἀναμείξει τήν "τραχιά φωνή" του μέ τήν πολεμική κραυγή: "Ὅσο τό δυνατόν περισσότερο κράτος!".

"Ὁ σοσιαλισμός εἶναι ὁ φανταστικός νεότερος ἀδερφός τοῦ δεσποτισμοῦ, τοῦ ὁποίου τήν κληρονομιά θέλει νά περιμαζέψει. Οἱ προσπάθειές του εἶναι λοιπόν, μέ τήν βαθύτερη ἔννοια, ἀντιδραστικές. Γιατί ἐπιθυμεῖ μιά πλησμονή κρατικῆς ἰσχύος τέτοια πού ὁ δεσποτισμός μόνος του δέν εἶχε ποτέ: γιατί τό ἄτομο τοῦ φαίνεται ἀδικαιολόγητη πολυτέλεια τῆς φύσης πού πρέπει νά διορθωθεῖ ἀπ΄ αὐτόν μέ τήν μετατροπή σέ χρήσιμο ὄργανο κοινότητας". Ὁ σοσιαλισμός θέλει νά πραγματώσει ἕνα ἀπόλυτο κράτος "τέτοιο πού δέν ὑπῆρξε ποτέ πρίν ὅμοιό του. Καθώς δέν ἔχει πιά τό παραμικρό δικαίωμα νά ὑπολογίζει στήν παλαιά θρησκευτική εὐσέβεια ἀπέναντι στό κράτος, ἀλλά, ἀντιθέτως, ὀφείλει, θέλοντας καί μή, νά ἐργάζεται ἀδιάλειπτα γιά τήν ἐξάλειψή του - μιά καί ἀπεργάζεται τήν ἐξάλειψη ὅλων τῶν ὑπαρχόντων κρατῶν - δέν μπορεῖ νά ἐλπίζει σέ μέλλουσα ὕπαρξη παρά γιά βραχύτατες περιόδους, ἐδῶ κι ἐκεῖ, χάρη στήν ἀγριότερη τρομοκρατία. Γι΄ αὐτό καί σιωπηλά προετοιμάζεται γιά τήν κυριαρχία μέσῳ τῆς τρομοκρατίας..."

Πηγή: "ἡ ψυχρή ἰδεολογία", Κῶστας Παπαϊωάννου, ἐκδόσεις: ὕψιλον
Φωτογραφία: Pinterest

Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς