Πρὸς τὸ συλλαλητήριο τῆς Κυριακῆς

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ἀθρόα προβλέπεται ἡ προσέλευση τοῦ λαοῦ στὸ συλλαλητήριο τῆς Κυριακῆς γιὰ τὴ Μακεδονία στὴν Πλατεία Συντάγματος τῶν Ἀθηνῶν. Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ κινητοποίηση ἀπὸ τὶς περὶ τὴν Ἀθήνα Μητροπόλεις καὶ ὄχι μόνο ἀπὸ αὐτές, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ διαμερίσματα Ἑλλάδος, συμπεριλαμβανομένων τῶν Μητροπόλεων τῆς Θράκης, τῆς Μακεδονίας, τῆς Ἠπείρου, καθὼς καὶ τῶν Αἰγαιοπελαγίτικων καὶ τῶν Ἰονίων νήσων. Δυστυχῶς δὲν κινητοποιήθηκε ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν, οὔτε θὰ παραστεῖ καὶ δὲν θὰ μιλήσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Ἡ ΔΙΣ πάντως ὅρισε ἀντιπροσωπεία ἐκ τῶν Μητροπολιτῶν Σύρου Δωροθέου, Δράμας Παύλου καὶ Χίου Μάρκου, ποὺ θὰ παραστεῖ στὸ συλλαλητήριο. Ὁ Μητροπολίτης Σύρου, ὡς ἀντιπρόεδρος τῆς ΔΙΣ, θὰ ἀναγνώσει τὸ Δελτίο Τύπου, ποὺ Αὐτὴ ἐξέδωσε.

Πατριωτικές, κοινωνικὲς καὶ ἐκκλησιαστικὲς ὀργανώσεις ἐπίσης συμμετέχουν. Πρόκειται γιὰ μίαν αὐθόρμητη, δημοκρατικὴ καὶ εἰρηνικὴ ἐκδήλωση, ἕνα αὐθόρμητο ξέσπασμα – διακήρυξη, ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλλάδα καὶ ὁ λαὸς ἀπορρίπτει κάθε σφετερισμὸ συστατικοῦ στοιχείου της, ὅπως εἶναι τὸ ὄνομά της. Ὅσο μπορεῖ ἕνα ἄλλο κράτος νὰ ὀνομάζεται Ἑλλάδα, τόσο καὶ ἕνα ἄλλο κράτος μπορεῖ νὰ λέγεται Μακεδονία.

Ἡ ἀμηχανία τῆς κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου στὸ Μακεδονικὸ καὶ ἡ τάση της γιὰ ἕναν «ἔντιμο συμβιβασμό», ποὺ θὰ περιλαμβάνει τὴν ὀνομασία «Μακεδονία» μὲ ἕναν πρόσθετο ὅρο, θυμίζει τὴν ἀμηχανία τοῦ πολεμικοῦ συμβουλίου στὴ Μεγάλη Βρετανία, ὅταν ὁ Χίτλερ εἶχε καταλάβει μεγάλο μέρος τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν ἀπειλοῦσε μὲ εἰσβολή. Ὁ διευθυντὴς τῆς «Ἑστίας» κ. Μαν. Κοττάκης στὸ ἄρθρο του τῆς Δευτέρας, 29ης Ἰανουαρίου 2018, ἀναφέρεται στὴν ἐξαιρετικὴ κινηματογραφικὴ ταινία «Ἡ πιὸ σκοτεινὴ ὥρα», ποὺ παίζεται αὐτὲς τὶς ἡμέρες στοὺς κινηματογράφους. Στὸ σχετικὸ ἄρθρο του περιγράφει τὴν ὑπόθεσή της, ἀναφέρεται στὰ γεγονότα κατὰ τὶς κρίσιμες ἡμέρες γιὰ τὴν Βρετανίας, ἐν ὄψει ἐνδεχόμενης ἐναντίον της ἐπίθεσης τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας καὶ δίνει μίαν πολιτικὴ ἑρμηνεία, ὅτι μὲ αὐτὴν ἐπιδιώκεται νὰ τονωθεῖ τὸ ἠθικὸ τῶν Βρετανῶν, ἐν ὄψει τοῦ Brexit.

Στὴν ἑρμηνεία τοῦ κ. Κοττάκη προσθέτω τὴ δική μου σκέψη, ὅταν εἶδα τὴν ταινία. Ἀπὸ τὴ μία ἦταν μία ἄβουλη, ἀδύναμη καὶ πρόθυμη νὰ συνθηκολογήσει μὲ τὸν πανίσχυρο Χίτλερ βρετανικὴ κυβέρνηση, ποὺ διευρυμένη σχημάτιζε καὶ τὸ πολεμικὸ συμβούλιο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἦταν ἕνας δυναμικὸς πρωθυπουργός, ὁ Τσόρτσιλ, ποὺ ἦταν ἀμετακίνητος στὴν ἄποψη ὅτι κάθε συμβιβασμὸς μὲ τὸν Χίτλερ θὰ ἦταν ταπεινωτικὸς καὶ θὰ ὁδηγοῦσε στὴν ἧττα, χωρὶς νὰ ἀποφευχθοῦν οἱ ἀπώλειες σὲ ζωές. Ἔχοντας ἀπέναντί του ὅλα τὰ μέλη τοῦ πολεμικοῦ συμβουλίου κατέβηκε ἀπὸ τὸ πρωθυπουργικό του αὐτοκίνητο καὶ ἐπιβιβάστηκε στὸ μετρὸ τοῦ Λονδίνου. Ἐκεῖ ἀφουγκράστηκε ἄμεσα τὴ θέληση τοῦ λαοῦ: ποτὲ συμβιβασμός, ποτὲ ὑποχώρηση, ἀλλὰ ἄμυνα καὶ ἀντίσταση μέχρις ἑνός. Κατέβηκε στὸ σταθμὸ τοῦ Γουεστμίνστερ, πῆγε κατευθείαν στὸ ὑπουργικὸ συμβούλιο, ποὺ τὸν περίμενε, καὶ ἀφοῦ τοὺς εἶπε ὅτι συζήτησε μὲ ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ ποὺ τὸν ἐνεθάρρυναν στὴν ἀποφασιστικὴ θέση του, ὅτι μόνο ἡ ἀντίσταση καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴ νίκη εἶναι ἡ ἀπάντηση στὸν Χίτλερ, εἶπε ὅτι πῆρε τὴν ἀπόφασή του, ἡ Βρετανία νὰ μπεῖ στὸν πόλεμο καὶ δὲν τὴ συζητᾶ.

Μὲ τὴν ἴδια ἀποφασιστικότητα ὁ Τσόρτσιλ παρουσιάστηκε στὴ Βουλή. Μίλησε ἀπὸ καρδιᾶς καὶ μὲ πατριωτικὸ ἐνθουσιασμό, ποὺ παρέσυρε ὑπέρ του ὅλο τὸ Κοινοβούλιο. Πῆρε τὴ θετικὴ ψῆφο ὅλων, καὶ τοῦ ὑπὸ τὸν Τσάμπερλεϊν Συντηρητικοῦ Κόμματός του, ποὺ ἕως τὴν τελευταία στιγμὴ εἶχε ἐπιφυλάξεις. Ἔτσι ἡ «πιὸ σκοτεινὴ ὥρα» τῆς ἀγγλικῆς ἱστορίας μετατράπηκε σὲ φωτεινὴ καὶ σωτήρια γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα.

Στὴν Ἑλλάδα ζοῦμε τώρα μία παρόμοια «σκοτεινὴ ὥρα». Μία ἀμήχανη καὶ ἄβουλη κυβέρνηση, ἕτοιμη γιὰ τὸν συμβιβασμό, ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλουν οἱ ἰσχυροὶ τῆς Γῆς καὶ ἕναν λαὸ ποὺ τὴν ξεπερνᾶ, δὲν δέχεται νὰ ταπεινωθεῖ καὶ ζητεῖ νὰ ἀντισταθεῖ. Μία χαώδης διαφορὰ μὲ τὴν τότε Βρετανία. Στὸν πρωθυπουργό. Ἀντὶ ἑνὸς Τσόρτσιλ ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἕναν Τσίπρα…

Νὰ σημειώσω ὅτι οἱ Ἕλληνες τοῦ 2018 εἴμαστε πιὸ συνειδητοποιημένοι ἀπὸ ἐκείνους τοῦ 1904, ναὶ καλὰ διαβάσατε, τοῦ 1904, ὅταν ἄρχιζε ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας. Τότε ἔγιναν στὴν Ἀθήνα συλλαλητήρια, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τὸ Μακεδονικό! Γράφει ἡ «Ἑστία» στὶς 19 Φεβρουαρίου τοῦ 1904:
«Καθ’ ὃν χρόνον οἱ Βούλγαροι φωνάζουν: Ζήτω ἡ Μακεδονία! Οἱ Ἕλληνες πολίται ἀντιβοοῦν. Κάτω οἱ φόροι! Θέλομεν τὴν Μακεδονίαν! λέγουν ἐκεῖνοι. Δὲν θέλομεν φόρους! Λέγουν οἱ ἡμέτεροι.

Καὶ ἐνῶ ἐν Βουλγαρία ὀργανοῦνται καὶ κινοῦνται καὶ κινοῦν κομιτάτα Μακεδονικά, ἐν Ἑλλάδι ὀργανοῦνται καὶ κινοῦνται κομιτάτα κομματικά. Ἐκεῖ διὰ νὰ ἐξεγείρουν ὑπὲρ τῆς Μακεδονίας καὶ ὑπὲρ πάσης διὰ τὰ ἐθνικά των ἰδεώδη θυσίας. Ἐδῶ διὰ νὰ ἐξεγείρουν ὑπὲρ τοῦ Κόμματος καὶ κατὰ πάσης νέας Ἐθνικῆς θυσίας! Αὐτὴ εἶναι ἡ σημασία τῶν συλλαλητηρίων, ἄτινα προκαλεῖ ἡ κομματικὴ ἀντίδρασις. Σημασία ὑβριστική τοῦ ἐθνικοῦ μας ἐγωισμοῦ, τοῦ ἐθνικοῦ μας φρονήματος, τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας». Καὶ διερωτᾶται ἡ ἐφημερίδα «Πταίει ὁ λαός;», γιὰ νὰ ἀπαντήσει «Ὄχι! Πταίουν οἱ παραπλανῶντες τὸν Λαόν, οἱ διαβουκολοῦντες αὐτὸν μὲ ψεύδη».

Καὶ σήμερα ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ ἐξαπατήσουν τὸ λαὸ μὲ ψευδεῖς ἐλπίδες καὶ ὡραῖα λόγια. Ὅμως μετὰ τὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους καὶ τὰ ὅσα ὑποστήκαμε στὴ Μακεδονία καὶ στὴ Θράκη κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εἴμαστε περισσότερο συνειδητοποιημένοι στὰ ἐθνικὰ ζητήματα. Γνωρίζουμε πλέον αὐτὸ ποὺ καὶ ὁ Τσόρτσιλ σκέφθηκε, ὅτι τὶς περισσότερες φορὲς ὁ «ρεαλισμὸς» στὰ ἐθνικὰ θέματα ὁδηγεῖ τοὺς λαοὺς στὴν ἦττα καὶ στὴν ταπείνωση.-

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία