Πρόσω ὁλοταχῶς... (Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος)

Οὔριος ἄνεμος σὲ κάθε πλοῦ σας νὰ φυσᾶ,
καὶ ἥλιος λαμπερὸς τὸ δρόμο σας νὰ φωτίζει.

Τρικυμία ἀπρόσμενη ἐὰν σᾶς συνταράξει,
μὲ πλεύση κατάλληλη νὰ τὴ διαβεῖτε ὡς πέρα.

Τοὺς ναυαγοὺς νὰ τοὺς προσέχετε ἐς ἀεί,
ρητῶς, ὁ ἅγιος νόμος τῆς θαλάσσης τὸ προστάζει.

Στὰ ἄρμενα, ἔξυπνο τὸ νοῦ σας νὰ κρατεῖτε,
νὰ ἐνθυμεῖστε τὸ πῶς ὀρθῶς στρέφεται τὸ πηδάλιο.

Διότι πιὰ μὲ τόσα ἀντίμετρα στὰ (Η/Μ) κύματα,
εὔκολα τοῦ καθενὸς πλανεύεται ἡ πυξίδα.

Ὑφάλους ὕπουλους πολλοὺς θὰ συναντῆστε,
μὰ χάρτη τέλειον ἔχετε - τὴ νόηση ν᾿ ἀντιτάξτε.

Κι ἄν ποτε σειρῆνες θελκτικὲς σᾶς τραγουδήσουν,
νὰ μὴν πιστέψετε σ᾿ αὐτῶν τὶς δόλιες ὑποσχέσεις.

Ὅτι τὸ ἀγκυροβόλιο παρ᾿ ἐκείνης τῆς ἁλός,
τὴν καταδίκη θὰ σημάνει γιὰ σῶμα καὶ γιὰ πνεῦμα.

Στὶς ἀφειδεῖς χλιδὲς τῆς Κίρκης μὴν ξεχνιέστε,
διότι ἐπαίσχυντη φθορὰ βεβαίως θὰ ἐπιφέρουν.

Θὰ σᾶς πληροῦν στὴ σάρκα οἱ ἀπολαύσεις,
ποὺ ὅμως τὴν ψυχὴ δηλητήρια θὰ γεμίζουν.

Ὅποτε ἂν τὸ ἄλγος βαρὺ τοῦ νόστου ἐγερθεῖ,
ἀργὰ θὰ εἶναι γιὰ μετάνοια, ποὺ δὲ θ᾿ ἀρκέσει.

Ἀφοῦ ὁ βεβιασμένος ἀπόπλους πρὸς τὴ λύση,
θ᾿ ἀφήσει πίσω τὸν Ἐλπήνορα, ἄψυχο, ἐλπίδα καθενός.

Στῆς Καλυψῶς τὴν παραδείσια νῆσο μὴν πλευρίσετε
διότι ἡ ἀγκάλη τῆς Πηνελόπης τῆς πιστῆς μόνον ἀξίζει.

Κι ἂν πειρατὲς φανοῦν στὴ ρότα ξαφνικά,
μὴ τοὺς φοβᾶσθε, ἡ ἀλήθεια τελικῶς ψηλὰ θὰ λάμψει.

Τὰ ὅπλα σας ἂς εἶν᾿ ἀσφαλισμένα συνεχῶς,
καὶ μόνο τὸ δίκαιον ἂν ἀμυνθοῦν νὰ βγαίνουν.

Ἐὰν δὲ τύχει τοῦ πλοῦ ἡ διάρκεια νὰ μακρύνει,
τὸ σχέδιον εἰδικῶς, ἂς στοχεύσει εἰς ἄνετη ναυτιλία.

Τὸ ἔρμα τὸ σαθρὸ σκέψεων ἀδιεξόδων ἀποβάλετε,
καὶ μὴν ἀνάψετε ποτὲ λύχνο ἐν μεσημβρίᾳ.

Ῥηξικέλευθοι ὅποτε στὴ ζωὴ λαχταρήσετε νὰ φανεῖτε,
ἀσκόπως μὴ γκρεμίσετε ὅσια καὶ παραδόσεις.

Ἂν τοῦ Πυθέως τὸν πλοῦ θέλει κάμετε καὶ μακρύτερο,
μὴ λησμονήσετε ἀρχές, τὰ ἐν οἴκῳ, τοὺς ἀνθρώπους.

Ὅταν γῆ ἄγνωστη ἀντικρίσετε, ὅταν πατήσετε νέους τόπους,
μέριμνα ἀρχικὴ ἡ ἀδιάλειπτη θύμηση τῆς καταγωγῆς.

Πρῶτα δέησι εὐχαριστήρια, κι ὕστερα στοὺς ἰθαγενεῖς,
τὴ φίλια μεταλαμπάδευση τῶν ἀγαθῶν ἠθῶν σας.

Ὁ λογισμός: ὅ,τι βρεθεῖ - καλό, τοῦ νοῦ ἂς διαφεύγει,
διότι ὀρθὴ πορεία, ἡ δημιουργικὴ ἐγκράτεια μόνη χαράζει.

Τότε θἆναι βέβαιον πὼς τῆς ζωῆς τὸ δύσκολο ταξίδι,
σὲ λιμένες τῆς χαρᾶς ὁλόφωτους θὰ σᾶς φέρει.

Κι ἀποικίες καλές, πρόσφορες καὶ ἀποδοτικές,
θὰ δομήσετε ἐν τῷ ἅμα μὲ τοῦτες τὶς ἀρχές.

Καραδοκοῦν ὅμως τὰ στίφη τῶν βαρβάρων,
εἴτε ἀπὸ Βόρεια ἔρχονται εἴτε ἀπὸ Δυτικά.

Κινοῦνται μεθοδικῶς καὶ ἡ ἐκστρατεία τους,
τρομάζει τοὺς ἀδαεῖς καὶ τοὺς πλανῆτες ἕλκει.

Τοῦ Ξέρξη ἡ ὄψη ὑπέρλαμπρη, τοῦ μέγα βασιλέα,
ταχέως στὴν πλειονότητα ἐπιβάλλει νὰ μηδίσουν.

Ἔχει ἄλλωστε ἀπείρους θησαυροὺς μαζί του,
στὴ δὲ πολύχρυση Περσέπολη ἀπείρους καὶ δωρίζει.

Τάζει ἄστρα κι οὐρανὸ σ᾿ ἐπίδοξους συνεργάτες,
μὲ πρέσβεις γαληνοὺς κι εὐέλικτους διπλωμάτες,

σὲ ὅποιους, στὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου αὐτοῦ,
ὕδωρ καὶ γαῖα, ἢ ἄλλως τὴν ψυχὴ θὰ παραδώσουν.

Καταφέρει νὰ πείθει εὐχερῶς καὶ νὰ προσηλυτίζει,
τινὲς στρεφόμενους πλέον κατὰ τῆς φατριᾶς των.

Πρῶτα ὁ Ἱππίας, ὕστερα ὁ Δημάρατος, ἄθλια πρόσωπα,
ἐναντίον τῆς ἰδίας φυλῆς, κινοῦνται, ὁδηγοῦν

λάτρεις κυρίως χαμερπεῖς τῆς ὕλης καὶ τῆς σάρκας,
τοὺς δοκοῦντες ὅτι κακὸς ὁ μὴ ἔχων, οἱ δ᾿ ἔχοντες ὄλβιοι.

Μὰ τοὺς μηδίσαντες οὐδεὶς τοὺς συλλογᾶται,
ὅταν ἡ φύση τους ἡ ἄκρατη σὲ κρίση περιπίπτει.

Τοῦ Ἐφιάλτη γὰρ τὸ ὄνομα θὰ παραμένει πάντα,
χείριστου ὀνείρου ἀκριβέστατο συνώνυμο.

Τότε τὰ βέλη τῶν ἀθανάτων μυρίων στρατιωτῶν,
σκιάζουν τοὺς αἰθέρες ὅλους καὶ κάθε λογισμό.

Αὐτοὶ ὅμως ποὺ ἔδειραν, φεῦ, τὰ ὕδατα τ᾿ ἁλμυρά,
ἀνθρώπους νοήμονες νὰ κυβερνήσουν ἄλογο εἶναι.

Ὡς τόσον ἵστανται ἀσάλευτοι Ἴωνες καὶ Δωριεῖς,
ἀκλόνητοι, ἐνάντια σὲ ἰταμὲς φοβέρες κι ἀπειλές.

Κι ἂν στὴν πρώτη μάχη πάντες οἱ τριακόσιοι ἐπέσαν,
σ᾿ ἀρχὲς δικαίου ὑπάκουσαν, μονάχα εἰς ἐτοῦτο.

Ἂν δὲ τὰ ξύλινα ἔκαψαν τῆς Ἀκροπόλεως τείχη,
ὁ χρησμὸς δεικνύει ἄμεση ναυπήγηση τῆς ἰσχύος.

Ὡς Θεμιστοκλῆς ἐπώνυμος θεωρούμενος στὸ βῆμα,
τραπεῖτε μόνον σὲ ἐνέργειες, χρηστὲς καὶ λογικές.

Σὲ προτεινόμενους λόγους αὐτοὺς μὴν ἀντιδράσετε,
ὡς κάποιος βαρύθυμος, ἁψὺς Εὑρυδιάδης.

Ἀκούσατε λοιπὸν λόγους συνέσεως καὶ σωφροσύνης,
ποὺ πρὸς ὑμᾶς ἐκφέρονται σαφῶς καὶ εὐθαρσῶς.

Ὁ φόβος ὁ ἀνυπέρβλητος τῶν ἐπερχόμενων βαρβάρων,
μὲ ὀπισθοδρόμηση μόνο σ᾿ αἰώνια δουλεία πλοηγεῖ.

Καὶ ἡ ἀναντίρρητη ὑπακοὴ στὴν κοσμικὴ ἐξουσία,
πνεῦμα χαμερπὲς δηλοῖ, πλήρως δὲ βαρβαρῖζον.

Δὲ θὰ ὑποχωρήσετε ποτὲ ἐμπρὸς στὸ ἰσχυρόν,
ὅταν αὐτήν, τὴ γνήσια καλοσύνη προμαχεῖτε.

Εὐθύς, ὀρθώσετε τὸ ἀνάστημά τε καὶ τὸ θάρρος,
καὶ λαλεῖστε στεντόρεια ἔναντι τῶν βαρβάρων:

«Ἐμπρός, ἐλευθερῶστε πατρίδα, τέκνα, γυναῖκες,
τοὺς οἴκους, τὰ ἱερά, τοὺς τάφους τῶν προγόνων.»

Ἀμέσως σὲ τούτους τοὺς λόγους δικαίωση θὰ ἐπέλθει,
ὅτε αὔτανδρα ποντισθοῦν τὰ Μηδικὰ τὰ πλοῖα.

Ἄρα ἐξ αὐτῶν τῶν πράξεων καὶ πραγμάτων,
οἱ ψυχικοὶ εἰσβολεῖς σὲ ἄτακτη θὰ τραποῦν φυγὴ.

Ἡ ἄμεση συνέπεια τῆς βαθιᾶς ἐλευθερίας,
θὰ εἶναι ἡ συμπόρευση μὲ τοὺς καλοὺς κανόνες.

Ὅπως ὁ Κίμων ἀκριβῶς νὰ πράττετε στοὺς δρόμους,
μ᾿ αἰσθήματα φιλάνθρωπα, κι ἀνυστερόβουλα.

Καὶ νά, ὀφέλη πνεύματος κι εὐδοκίμηση περισσή,
ἀφοῦ ἀποδίδει ἡ σοφία τοῦ Περικλέους χρυσοῦν αἰῶνα.

Κι ὅποτε ἡ κοσμική σας δύναμη τὴν ὕπαρξη ἐκχειλίσει,
ἐπιεικῶς σὲ Μήλιους, Σάμιους καὶ Ρόδιους νὰ φερθεῖτε.

Προσοχὴ πιότερη ὅταν φανεῖ ὁ γητευτὴς Ἀλκιβιάδης,
γιὰ νὰ σηκώσει κατὰ Συρακουσῶν ἄκαιρη ἐκστρατεία.

Ναυτίλοι κακοὶ θὰ ἔλθουν αὐτόκλητοι τάχα ὑπέρ σας,
ποὺ ὅμως στοὺς Αἰγὸς ποταμοὺς εὐθείαν θὰ σᾶς πᾶνε.

Ὁ Λύσανδρος μὲ τὸ στόλο του ἔμπροσθέν σας θὰ σταθεῖ,
δαίμων κακός, μὲ ἀκονισμένα, ὀξέα τὰ ἔμβολα.

Προσβλητικοὶ ὅλοι οἱ καταπέλτες θὰ καταστοῦν,
ὅταν τὴν ἀμυντική σας ἀδυναμία ἀντιληφθοῦν.

Σὲ μία πλεκτάνη ἀναπόδραστη θὰ πέσετε μὲ μίας,
ὅπου βολὲς πολλὲς ἐναντίον σας καίριες θὰ ῥιφθοῦν.

Τότε οἱ ἡττημένοι, στὴν ἀξιοπρέπεια θὰ σφαγιασθοῦν,
καὶ οἱ τριάκοντα τύραννοι τὸ νοῦ σας θὰ ἁλώσουν.

Ὅτι τοῦ ἐμφυλίου πολέμου οἱ κακὲς συνέπειες πολλές,
ἡ διάρκειά τους δύναται δέ, αἰωνίως νὰ στιγματίζει.

Ἡ ἐσχάτη πλάνη δυστυχῶς χειρότερη θά ῾ναι ἀπ᾿ ὅλες,
γιὰ τὴν ἀπολύτρωση ἀπὸ κεῖ, πολλὰ πρέπει νὰ γίνουν.

Τὸ ὅτι ὁ Νέαρχος ἐπιτυχῶς περιέπλευσε τὴ Γεδρωσία,
τῆς φιλαδέλφου ὁμόνοιας τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τοῦτο.

Τῶν λεγεώνων ἡ προέλαση ἐπιτυχὴς ποτὲ δὲ θά ῾ταν,
ἂν ἐντὸς τῶν ἀδελφῶν δὲ βασίλευε λατρεία τῶν ἀλλοτρίων.

Κι ἂν ἀντὶ ἀπὸ ἀλλαχοῦ, ἐχθροὶ ἔλθουν ἀπ᾿ τὴ Δύση,
τὸ νοῦ σας σύμπαντα μύρια φορὲς νὰ γρηγορεῖτε.

Τάματα θὰ σᾶς προτίθενται, πατρικίων ἐξουσίες,
ὅπως γίνετε ἐξυπηρέτες Γραικύλοι τῆς συγκλήτου.

Μὴ σᾶς καταβάλουν τῆς Πύδνας, τοῦ Ἀκτίου οἱ ἧττες,
ἀναμείνατε τάχιστα τὸν ἐρχομὸ τῆς αἰωνίας νίκης.

Τὰ μελανὰ ἄρμενα καθαιρέσατε ἀπὸ τῶν ἱστῶν,
ὅτι τὸ αἰσιόδοξο μήνυμα τώρα θὰ γίνει πράξη.

Ἡ ἄψογη διδασκαλία, τέλεια κηρύσσεται στοὺς ἀνθρώπους,
ὅπου δεικνύει μὲ ἀνάλυση τὴν ἄριστη ναυτιλία στὸ βίο.

Εἶναι τὸ νέο κέλευσμα, τῆς ἀγάπης ἡ καινὴ ἐντολή,
ἡ ἔγερση, ἡ ἐγρήγορση, ἀρετῶν πασῶν ἐφαρμογὴ.

Τὰ ῥήματα, τὰ ἔργα ποὺ ἔγιναν, τὰ θαυμαστὰ σημεῖα,
κατέδειξαν κι ἀπέδειξαν ἀψευδῶς τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας.

Περιφρούρηση ἀδιάλειπτη ὅλων τῶν περασμάτων,
συνθήματα γιὰ ἐξακρίβωση τῶν δόλιων ἢ τῶν φίλων.

Παρατάξετε τοὺς δρόμωνες μαζὶ καὶ τὶς γαλέρες,
ἤτοι σῶμα, πνεῦμα, ψυχὴ καὶ προσευχὴ συνάμα.

Ἡ ἀποφασιστικότητα, φυγὴ ἂς μὴ κληθεῖ ποτέ της,
μὰ εὐκλεὴς παραμονὴ σὲ πατρικές, βαρύτιμες ἀξίες.

Ἀπολιτίστους ἐλέγξατε προτοῦ σᾶς προσεγγίσουν,
ἀναχαιτίστε τους μὲ ὁρμὴ πρὶν ἀνεβοῦν στὰ τείχη.

Ἐκτοξεύσατε τὸ πῦρ τὸ ὑγρὸν κατὰ τῶν πολεμίων,
προστασία φοβερή, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητο τρόπαιο.

Ληστρικοὶ ἐπιδρομεῖς Σαρακηνοὶ ἔρχονται πανταχόθεν,
μὰ πρώτη τους ἐπιθυμία, τὴν πίστη σας ν᾿ ἀλλάξουν.

Μὴ φεύγετε οὐδὲ καθίστασθε ἑκούσιοι πεπτωκότες,
ἡ συνείδηση μὲ σαφήνεια, ἐμπρός σας τὸ καλόν δεικνύει.

Ὡς ναύαρχος Νικήτας Ὠορύφας κινηθεῖτε συνετῶς,
δίχως στῆς ἑσπερίας τὶς κολακεῖες νὰ παραδοθεῖτε.

Ἂν δὲ ὡς πορφυρογέννητοι ἀνετράφητε καὶ ζεῖτε,
νὰ ἐνθυμεῖσθε ἐς ἀεί, οἱ πάντες ἴσοι εἶναι.

Μὰ ἡ σπείρα ἡ Καταλανή, ὅλη θὰ λυμανθεῖ τὴ χώρα,
αὐτοὺς τοὺς ἀνήμερους λύκους σὰν ὁρίσετε φύλακές σας.

Διότι οἱ αὐθεντικοὶ ἀπόγονοι, διάδοχοι Καρλομάγνου,
ἀξίως εἰσέτι τὴν αἰμοδιψῆ γενιά τους διαιωνίζουν.

Ἀπρόσκλητοι, ὑποχθόνιοι σκληροὶ καὶ βίαιοι τὰ μάλα,
οἱ Βίκινγκς καταπλέουν, οἱ ἐρυθροὶ δαιμόνοι.

Μὲ ὄνομα ἀλλιώτικο, ὡς Νορμανδοὶ ἱππότες,
μὲ κάποιο τάχα ὀρθολογισμὸ ὡς λάβαρο ἐπ᾿ ὤμου.

Οἱ σταυροφόροι κάθε λογῆς, ἄρχοι, τυχοδιῶκτες,
ἐνδύματα φέροντες ἐπίσημα, ἀξιώματα καὶ στόμφο.

Εὐθυτενεῖς κι ἀφ᾿ ὑψηλοῦ ἡ παγκόσμια προσφορά τους:
οἱ ἀδυσώπητοι βιασμοὶ καὶ οἱ ἀνηλεεῖς σφαγὲς ἀμάχων.

Σιδηρόφρακτοι θεωρούμενοι σκορπίζουνε τὸν τρόμο,
καὶ σπόρο σπείρουνε φαρμακερὸ στὸ λογισμὸ ἀδυνάμων.

Ἐτοῦτοι οἱ ἀνόητοι ἀπερίσκεπτα ὑπὲρ κακοῦ θὰ ζήσουν,
καὶ ὡς αὐλικοί δουλόφρονες, κακὸ θὰ ὑπηρετοῦνε.

Εἶναι δὲ πλέον ἄρχοντες στὴ σύγχρονη κοινωνία,
μὲ πάθος γιὰ χρῆμα, ἔκδηλο, γιὰ δόξα καὶ ἀπολαύσεις.

Οἱ φιλάρπαγες κι ἔκφυλοι ἀλλοδαποὶ μνηστῆρες,
περὶ τὴν ἐπικαρπία τῶν ἀνίδεων ψυχῶν ὅλον ἐρίζουν!

Δὲν εἶναι ἀσυλλόγιστη, οὔτε κακεντρεχὴς γενίκευση ἐτούτη,
ὁ Ἰουστινιάνης κι οἱ σὺν αὐτῷ, ἔδρασαν καὶ ἔπεσαν δικαίως.

Μὴ θεωρεῖτε σώφρονα τοῦ Βησσαρίωνος τὴ στάση, ἀλλά:
κρεῖττον φακιόλιον ἐν Πόλει τουρκικό, ἢ μὴ τιάρα παπική.

Ἐθελοδουλία κάποιοι ἀπερίσκεπτοι θὰ καταλογίσουν τότε,
εἶναι ὅμως διάσωση τῆς ἐσωτερικῆς, τῆς ὄντως ἐλευθερίας.

Πάλι καλεῖσθε νὰ μὴν ἐγκαταλείψετε τοὺς προμαχῶνες,
ψηλὰ στὶς ἐπάλξεις νὰ σταθεῖτε, στοῦ Ρωμανοῦ τὴν πύλη.

Τὸν τρόπο ἄριστης ζωῆς ἔδειξεν ἀναλυτικῶς κι ἐμπράκτως
μὲ διὰ βίου παράδειγμα Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἡσυχαστής.

Ἀκούσατε τοῦ Μάρκου Εὐγενικοῦ τὶς πράες νουθεσίες,
καὶ σὲ παραχωρήσεις δουλικὲς ποτὲ νὰ μὴ προβεῖτε.

Κι ἂν πυροβόλα βρόντηξαν τοῦ Μωχαμέτη τρομερὰ,
ἐτοῦτο στὸν δυτικὸ Οὐρβανὸ ὀφείλεται, τὸ μισθοφόρο τέρας.

Σὲ περιόδους μακραίωνες σκοτεινιᾶς ἂν θὰ βρεθεῖτε,
μὴν ἐκποιήσετε γιὰ ἐφήμερα προνόμια τὴν ἀδιάψευστη πίστη.

Τὸν ἀποτροπιασμό σας ἡ ἔξωθεν ἀποπλάνηση νὰ γεννᾶ,
καὶ τὴ χλεύη: Φράγκο, βαράγγο, πίτσι καραμάγκο!

Προδότες ἐπικίνδυνοι, λόγιοι, κόλακες, ἐξωμότες,
γίνονται αὐθέντες ἐχθρικοί, μπέηδες καὶ τοῦ κακοῦ ἐργάτες.

Ἐξαπολύει παντοῦ τὴν πειρατεία ὁ Βαρβαρόσσας,
μὲ θάνατο, μὲ ἀμέτρητες συμφορές, μὲ αἷμα ὠκεανό.

Στὰ γράμματα, τὸ διαφωτιστικὸ ὄφη μὴν ὑπακούσετε,
ὅταν μὲ βέλη πεπυρωμένα πονηρά σας βάλλει δυτικόθεν.

Μὴν προσλαμβάνετε ἄκριτα γνώση καὶ θεωρίες κοσμικές,
ἐφ᾿ ὅσον σᾶς ἐξορίζουν ἀπὸ τὶς παντοτινές, ἀληθινὲς ἀξίες.

Ἀπέχθεια ἁρμόζει σὲ θεωρίες τοῦ ὕφους Βαροὺχ Σπινόζα,
μὰ σ᾿ αὐτὲς τοῦ Καλλιβρούτση Νικοδήμου αἴγλη καὶ εὐφημία.

Ἂς κρίνετε σοφότερα τὴν ἐπανάσταση τοῦ τρόμου καὶ σκότους,
τοῦ Ροβεσπιέρου, τοῦ Μαρᾶ, τῆς λαιμητόμου τρομοκρατίας.

Σὲ ἀπάντηση προτάξετε λόγους τοῦ Αἰτωλοῦ Κοσμᾶ,
τὶς πατρικὲς γραφές μας, τὰ ἔθιμα τὰ χρηστά, τὰ ἤθη.

Συμπαράταξη χρήζει τὸ τολμηρὸ ἀτόπημα τοῦ Κατσώνη,
εἶναι παράδειγμα λαμπρὸ κ᾿ ἂν μὲ πόνο ἀποτύχει.

Τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸ ἀνασταίνεται ξανὰ ἀπ᾿ τὸ σκοτάδι,
ὁ Ἅη Νικόλας εἶναι ποὺ βοηθᾶ τοὺς ἀγαθοὺς ναυμάχους.

Σιγὰ - σιγὰ μαζέψετε τῆς καρδίας τὰ πλούτη πάντα,
στὸν ἀγώνα τῆς πίστεως προσφέρετε, στὸ δίκαιο ἀγώνα.

Μὲ τοῦ Κανάρη, Παπανικολῆ, Σαχτούρη, ἐφόδιο τὴν τόλμη,
πυρπολήσατε, ποντίσατε τὴ ναυαρχίδα τῆς ὑπεροψίας.

Σὲ ναυμαχίες μεγάλες καὶ μικρές, στὸν τύραννο ἐνάντια,
μὲ σῶμα καὶ καρδία ἡρωική, Μιαούλης, Μπουμπουλίνα.

Ἂν δέ, λυσσᾶ ὁ βεζύρης Μέτερνιχ μὲς τὸν κακὸ θυμό του,
εἶν᾿ διότι τὰ βλοσυρά του σχέδια, βεβαίως θ᾿ ἀποτύχουν.

Τὸ Γκρὰν-Σινιόρη ὁποῦ ἡ Εὐρώπη φοβᾶται καὶ πληρώνει,
μία χούφτα ξυπόλητοι νικοῦν, μὲ τὴν ψυχὴ κατατροπώνουν.

Ἀλήθεια μεγάλοι ὑπῆρξαν: Βύρων, Φαβιέρος, Σανταρόζας,
ποὺ ὡς καὶ τὴ ζωὴ τοὺς χάρισαν γιὰ τοὺς ἱερούς μας στόχους.

Τὸ μόνο ἐμπόδιο, ἡ διχόνοια, τῆς ἔριδος πάλι τὸ μῆλο, νά·
τσακίζει τὰ φτερά, θυσιάζει τὴ φυλὴ ὑπὲρ τῆς φιλαρχίας.

Τότε ἀνυπερθέτως θ᾿ ἀποβιβάζεται ὁ ἀμείλικτος Μπραΐμης,
μ᾿ ἀσκέρι κι ἱππικὸ τρανὸ ποὺ σκιάζει καὶ θάνατο ἐξαπλώνει.

Σβήνονται μὲ τὴν ἔμπρακτη μετάνοια τὰ κρίματα, τὰ πάθη,
συμπυκνωμένη ἐκχέεται ἡ ἐλευθερία ἀπὸ βαρεῖς δεσμούς.

Στὸ Μανιάκι ἐπέρχεται ἡ αὐθυπέρβαση τοῦ Παπαφλέσσα,
ἡ αὐταπάρνηση, στὴν ἐπίτευξη, ἄγουσα, τῆς ἀνεξαρτησίας.

Ὅτι ἡ σθεναρὴ ἀντίσταση ἐνάντια στὶς φαῦλες ἐπιθέσεις,
πράξη σοφίας ἀποτελεῖ, μ᾿ ἔμπνευση ἁγνὴ καὶ πατρογονική.

Μὴν ἀναρωτηθεῖτε ποτὲ ἐὰν ἡ ἀνυπέρβλητη θυσία αὐτὴ ἀξίζει·
ἀφοῦ στὰ Ἠλύσια πεδία ὁδηγεῖ τοὺς εὐκλεῶς πεσόντες.

Ἀφοῦ χάριτες μέγιστες εἰς τοὺς ἁγνοὺς γενναίους χρωστοῦμεν,
ἡ συνεισφορά τους ἔφερε ἀνάσταση στοὺς καταφρονημένους.

Ὅμως σὰν ἔλθουν βασιλεῖς ξένοι νὰ βασιλέψουν,
τὴν περήφανη μὴν κύψετε κεφαλὴ εἰ μὴ μόνο στὴν πατρίδα.

Θὰ δεῖτε ἄσπιλους ἀγωνιστὲς παράφορα ν᾿ ἀδικοῦνται,
ἀγνωμοσύνη κι ἐμπαιγμὸ κατὰ πρόσωπο νὰ εἰσπράττουν.

Αὐθέντες αὐτόκλητους καὶ πιεστικοὺς νὰ μὴν ἀποδεχθεῖτε,
στὴ λήθη θάπτουν εὐκλεεῖς ἀγῶνες, μαρτύρια ἐκούσια.

Γράφει γράμματα ψυχῆς ὁ ἀσπούδαστος Μακρυγιάννης,
ἱστορώντας τὴν ἄθλια ἐπιβουλὴ καινοφανῶν τυράννων.

Ἀναγνώσατε λέξεις λίαν ἐπιμελῶς, βαθέων νοημάτων,
ἀνθρώπων θαρραλέων καὶ εἰλικρινῶν, τὴν ἄψογη πολιτεία.

Πάλι οἱ προστάτιδες δυνάμεις ὡς κέρβεροι θὰ σταθοῦν,
ἀποκλείοντας λιμένες ἱκανοὺς καὶ ζωτικοὺς διαύλους,

ὥστε ἐκβιαστικῶς νὰ διεκδικοῦν κυριότητα ἐπὶ παντός,
καὶ νὰ σφετεριστοῦν τὴ γῆ, τὴ θάλασσα, τὶς καρδίες.

Ὑψῶστε μέγα ἀνάστημα, μὲ ἀκατάβλητη τόλμη ἰσχύος,
μὲ ἀμυντικὸ σκοπό, ἀποπλεύσατε αἰσιόδοξα πρὸς τὸ μέλλον.

Τὸ νοῦ στραμμένο πάντα νὰ ἔχετε πρὸς τοὺς εὐεργετημένους,
ὁποῦ οὐδεὶς ἀχάριστος κι ἀγνώμων ὡς οἱ τοιοῦτοι γίγνεται.

Γεμίζουν δόξες καὶ παράσημα οἱ ὕπουλοι ἕσπεροι ὄφιδες,
οἱ ξεκλισμένες παντιέρες τῆς δειλίας, ὁλάκερη ἡ σαβούρα.

Τῆς ὑψηγορίας ἡ ἔχιδνα κατάστηθα μή σας δακνύει,
ὅτι σὲ κομπασμοὺς κι ὑπερηφάνεια ἄκαρπή σας διασύρει.

Ἂν ἔλθει ἐξ αἴφνης πάλι ἡ ὥρα τῆς θυσιαστικῆς ἀνάγκης,
στρατευθεῖτε μὲ πνεῦμα πρόθυμον, ριχθεῖτε εἰς τὰ πλοῖα.

Στῆς ἀγαθότητας νὰ ὑποταχθεῖτε τὶς δίκαιες προσταγές,
σὲ κάθε τομέα τῆς ζωῆς, τοῦτο ἐφαρμόζει ἀψόγως.

Στὴ στερεὴ βάση τῆς κοινωνίας δέ, τὴν ἱερὴ οἰκογένεια,
τὴ δέουσα προσοχή, τὸ σεβασμό, ὑπομονὴ καὶ στέργη.

Οἱ προκομμένοι ἂς σταθοῦν στῶν περιστάσεων τὸ ὕψος,
ἂς ἀναστήσουν παῖδες εὐαγεῖς, τίμιους παλαιστὲς τοῦ ἀγώνα.

Τῆς ταπεινῆς, πλὴν τιμίας προελεύσεως ἐνθυμεῖσθε,
χρῆσθε δὲ αὐτῆς ὡς βάσεως ἀρχῶν κι ἐφαλτηρίου ζωῆς.

Μὴ παραλείψετε ποτὲ ἐλλόγως νὰ ἐνεργεῖτε πανταχοῦ,
νά ῾ναι ἡ προσέλευση ἄμεση στὶς ἱστορικὲς προκλήσεις.

Δῶστε τὸ μήνυμα ἵνα πλεύσωμε μετ᾿ ἀκαθέκτου ὁρμῆς,
μὲ νικηφόρο πεποίθηση κατὰ τῶν καλομάχων.

Ἂν πάλι ἀπώλειες ὀδυνηρὲς ὑπάρξουν στὴν πορεία,
καὶ πόνος δυσβάσταχτος ἔλθει στὴ μαύρη κεφαλή σας,

ἀνθέξετε ὡς πλήρωμα πιστὸ ἐπονείδιστες κακουχίες,
ὅτι εἶναι μέρος ἀναπόφευκτο δικαίας ἐμμονῆς.

Ὅμως ἔρχεται κάκιστη στιγμὴ αἰώνων τῆς ἱστορίας,
λόγω πάλι αὐτόκλητης βοήθειας προκύπτουνε τὰ φαῦλα.

Εἶναι ἡ ὁλοσχερὴς καταστροφὴ τοῦ ὑψηλοῦ πολιτισμοῦ,
ἡ ἀμιγὴς γενοκτονία, ὁ βίαιος ἐκπατρισμός, ἡ προσφυγιά.

Τότε σὰν τὰ σκάφη προσορμίσουν μεστά του ἄτυχου λαοῦ,
τοῦτοι εὐσεβεῖς, ἐκ τοῦ μηδενὸς θὰ γράψουνε ἀνοδικὴ πορεία.

Αὐτὴ ξανὰ θ᾿ ἀνακοπεῖ ἀπὸ τὴν ἐχθρική, τὴ δόλια εἰσβολή,
τοῦ καίσαρα τὸ ὑποβρύχιο κτύπημα ποὺ φέρει ἀποστροφή.

Ἥρωες τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, κάμνουν οἱ χαλεποὶ καιροί,
ὁποῦ ἡ συγκυρία μάρτυρες τοὺς ἔχρισε τοῦ γένους ὅλου.

Στὰ βουνά, σὲ κάμπους, σὲ θάλασσες κοντινές, μακρινές,
ἀενάως σφυρίζει ἡ ἀντίσταση τὸ σκοπὸ τῆς λευτεριᾶς.

Ὀρθώσατε τὸ παράστημα στὴν πλώρη ὑπὲρ ἀγαθῶν ἀρχῶν,
ὁμολογήσετε τὸ δίκαιο, φιλότιμοι ἐργάτες καὶ ἀγρότες.

Μειοδότες ἀλγεινοὶ θὰ παρουσιάζονται σὲ ρόλο πρωτεύοντα,
μὴ τρομάξετε, μὴ πλανηθεῖτε ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη ἰσχύ τους.

Ἐὰν δὲ τὸν ἀπεχθὴ συμβιβασμὸ ἐπιλέξετε ὡς λύση εὐμαρείας,
τοῦτο μόνον θὰ βεβαιοῖ ὅτι ἐπόντισε δυστυχῶς ἡ συνείδησή σας.

Πρὸ τοῦ κρυφίου μέλλοντος παράκληση καὶ εὐχή,
αὐθορμησία, ἐνθουσιασμός, συνάμα σύνεση καὶ ἐγκράτεια.

Ἐν κατακλείδι, βιώσετε πίστη, οἰκογένεια, πατρίδα,
μὲ ἀγάπη ἄδολη πρὸς παντοῦ, καὶ ὁ Θεὸς μαζί σας.

«Οὐ καλῶς φρονεῖ ὅστις πατρώας γῆς ὄρους ἀτιμάζων,
ἄλλων ἐπαινεῖ καὶ τρόπους ἤδεται.»

Πηγή: www.nektarios.gr