ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

6 Αυγούστου, 2019 - 15:11

Μεταμορφώθηκε ο Χριστός!
Δηλαδή όχι Αυτός!
Αυτός πάντα είναι Φως και Αγάπη και Ζωή, και Θεός.
Αυτό που άλλαξε ήταν η αντίληψη των Μαθητών,
που είδαν για λίγο, αυτό που πάντα ήταν ο Χριστός.

Κι εμείς το γιορτάζουμε όλο αυτό.
Και το ζητούμενο είναι να βαθύνει η γιορτή αυτή και μέσα μου, και μέσα σου.

Να βγει απ' το ημερολόγιο, και να μπει και στη ζωή μου,
στα κύτταρά μου, στην καθημερινότητά μου.
Όχι μόνο τον καυτό μήνα του Αυγούστου,
μα όλο το χρόνο,
κάθε ώρα και στιγμή...

Υπάρχει άραγε μέσα μου προθυμία
για προσωπική μεταμόρφωση;
Μπορώ να αμφισβητήσω και να αλλάξω κάθε σκέψη
που με κρατάει καθηλωμένο στο άρρωστο παρελθόν μου;
Είμαι σε θέση να πάψω να βλέπω το Θεό
σαν κάποιο ψυχοπαθές Ον
που διαρκώς ψάχνει να βρει αμαρτίες
και λάθη επάνω μου;
Μπορώ να μεταμορφώσω την αντίληψη
που εδώ και χρόνια έχω
για τη φιλανθρωπία και την αγάπη του Χριστού;
Αντέχω να δω τον εαυτό μου όπως τον βλέπει ο Θεός,
δηλαδή με απέραντη αποδοχή, κατανόηση,
συγχώρεση και αγάπη;
Μπορώ να συγχωρέσω τους άλλους,
και να δω πίσω από την όποια κακία τους,
τις κρυμμένες φοβίες που έχουν,
τις ανασφάλειες
και τη μοναξιά που τους βασανίζει;

Και πιο μικρές ¨μεταμορφώσεις¨,
που όμως δείχνουν μεγάλο ψυχικό ¨σκάλωμα" και αντίσταση :
Μπορώ να πετάξω παλιά πράγματα απ' το δωμάτιό μου,
τα οποία απλά κρατάω από συνήθεια και μόνο,
και να κάνω χώρο στο σπίτι μου,
να μπει καινούργιος αέρας;

Είμαι σε θέση να βγάλω πάνω απ' την τηλεόραση
το σεμεδάκι που εδώ και δεκαετίες μένει στη θέση του,
μόνο και μόνο γιατί "έτσι το βρήκαμε",
παρόλο που κρύβει την πλήρη οθόνη
και χάνω τη θέα στη νέα τηλεόραση Plasma
που πρόσφατα αγοράσαμε;

Είναι ο νους μου πέτρα ή μαλακός πηλός στα χέρια του Θεού;
Είμαι εύπλαστο ζυμάρι, ή άκαμπτος στόκος όταν μιλώ με το παιδί μου, τον άνθρωπό μου, την παρέα μου;
Είμαι κερί ευλύγιστο ή τσιμέντωσα,
και αρνούμαι κάθε αλλαγή και μεταμόρφωση,
λόγω συνήθειας και φόβου
και βολεμένης ασφάλειας ;
Είμαι ευέλικτος στο καινούργιο
που φέρνει ο Θεός στη ζωή μου,
ή αλύγιστος
με πείσμα ασυνήθιστο και νοσηρό,
που όμως μου αρέσει να ονομάζω ¨ζήλο ιερό¨;