Ἀρνοῦμαι
Αὐτὴ ἡ χώρα, Ἑλλάδα ποὺ ὀνομάζεται,
ἔχει περίπου δέκα μὲ ἕνδεκα ἑκατομμύρια Ἔλληνες.
Ἐμᾶς... ἐμᾶς ποὺ εἴμεθα Δημοκράτες καὶ ὑπερήφανα Ἐλεύθεροι.
Τόσον Ἐλεύθεροι,
ὥστε οἱ δρόμοι μας ὀνομάστηκαν ἀπὸ ἡγέτες ὅπως,
ἐλευθερίου βενιζέλου, παπανδρέου, καραμανλῆ…
Τόσον ἐλεύθεροι,
ὥστε οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν εἰς τὸ κέντρον τῶν Ἀθηνῶν
δὲν κυκλοφορεῖ πλέον μόλις ὁ ἥλιος ἀποχωρήσει…
Καὶ τόσον δημοκράτες,
ὥστε φορολογούμεθα γιὰ νὰ συντηροῦμε τὸ σύστημα
ποὺ περιθάλπει καὶ διατηρεῖ ἐν ζωῇ μερικοὺς ἀπὸ ἐμᾶς,
ὅπως κάποιον ποὺ σκοτώνει ἕνα παιδὶ
καὶ κατόπιν τὸ μαγειρεύει…
Ἀρνοῦμαι νὰ εἶμαι μέρος αὐτῆς τῆς κοινωνίας.
Ἀρνοῦμαι νὰ εἶμαι πολίτης αὐτῆς τῆς δημοκρατίας.
Εἶμαι πλέον ἐχθρὸς αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας,
εἶμαι ἐχθρὸς αὐτῆς τῆς δημοκρατίας,
εἶμαι ἐχθρός σας…
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
5-5-2015
