Σχόλια (26 Μαΐου 2016).

27 Μαΐου, 2016 - 11:15

Έγραφε ένας αξιόλογός και αρκετά «προφητικός» κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990:

Τι θέλει άραγε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Δημιουργεί αυτό φυσικές ιστορικές σχέσεις και άρα φορέα ουσιαστικής πολιτικής; Πριν από 12 αιώνες ο Πάπας Νικόλαος και ο Πατριάρχης Φώτιος ήπιαν ήρεμα τον καφέ τους, κοίταξαν εν συνεχεία τα κιτάπια και τα άλλα χαρτιά τους και είπαν «χωρίζουμε». Πως ξαφνικά ευρέθηκε η Ελλάδα «μέλος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η απάντηση στο μεγάλο τούτο ερώτημα δεν είναι δύσκολη: είναι το είδος των ακαθόριστων εσωτερικών σχέσεων της δυτικής πολιτικής, οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης, που επέβαλλαν την «μελοποίηση» της Ελλάδος. Η Ελλάδα δεν μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως κράτος, αλλά ως εκκρεμούσα ιστορικώς υπόθεση, δηλαδή ως πολιτικό εργαλείο πεπερασμένης χρήσεως καθ' ο νόημα φτιάχθηκε. Και το νόημα τούτο διαρκεί, διότι οι αξεκαθάριστες σχέσεις μεταξύ Αμερικής και μεταπολεμικής Ευρώπης ρυθμίζονται δια του «μεσολαβητικού» ρόλου της Μεσογείου. Δηλαδή στην Μεσόγειο θα ίσχυαν ταυτόχρονα το ΝΑΤΟ και το πρωτόκολλο του Λονδίνου, οι ανάγκες της μεταπολεμικής εποχής και τα «ιστορικά δίκαια» των δυτικοευρωπαϊκών δυνάμεων.

Δεν θέλω να γράψω πολλά, ούτε να κάνω «ανάλυση». Εν συντομία: Παίρνω ως υπόθεση εργασίας πως η «αριστερά» βρίσκεται εκτός ιστορίας και εξαϋλώνεται και πως οι ουσιώδεις εξελίξεις και αντιπαραθέσεις πλέον έχουν μεταφερθεί στο εσωτερικό της «δεξιάς». Τι «δεξιά» πολιτικά παράγωγα έχουμε λοιπόν στην Ελλάδα; Η ελλαδική «δεξιά» είναι η μόνη «δεξιά» που παράγει κόμματα απάτες.

1) Πάση θυσία στο ευρώ No1 (επίσημη version).

2) Λατρεύεις τον Τράμπ, τον Όρμπαν και την Λε Πεν, αλλά με ευρώ στην τσέπη. Πάση θυσία στο ευρώ No2.

3) Να γίνουμε Ισραήλ, αλλά έχοντας ευρώ. Πάση θυσία στο ευρώ No3.

4) Είσαι υπέρ του έθνους και του 'έθνους-κράτους' αλλά «με το ευρώ καλύτερα». Πάση θυσία στο ευρώ No4.

Όλα αυτά είναι επιχειρήματα-θέσεις εσωτερικής κατανάλωσης, παραταξιακού λαϊκισμού και συσπείρωσης, χαμηλής ποιότητας και αντοχής. Γελάει ο πλανήτης (και μαζί του ο Τράμπ, ο Όρμπαν, η Λε Πεν και το Ισραήλ) με την ελλαδική «δεξιά». Η «αριστερά» μας τελειώνει άλλα ούτε «δεξιά» διαθέτει το κατάστημα-παράρτημα: client / vassal state (ή πιο σωστά αυτές είναι «αριστερές» και «δεξιές» ενός client / vassal state).

Γιατί τονίζω τα προηγούμενα; Γιατί ορισμένοι από αυτούς ισχυρίζονται πως είναι «εθνικιστές» ή τέλος πάντων πρεσβευτές του εθνικού αστικού δημοκρατικού πολιτικού πολιτισμού. Εάν όμως μαζευτούν «εθνικιστές» από ολόκληρο τον πλανήτη, από τα περίπου 190 κράτη που υπάρχουν, και η ελλαδική «δεξιά» τους πει πως είναι υπέρ του να έχει, το εθνικό «δεξιό» ελλαδικό κράτος ως νόμισμα του το ευρώ, τότε σίγουρο είναι πως οι «εθνικιστικές» περισσότερων από 185 κρατών, θα αρχίσουν να χλευάζουν την ελλαδική «δεξιά» και να της πετάνε ντομάτες (σάπιες κατά προτίμηση, σαν το ποιόν της).

Το πλέον εξευτελιστικό όμως δεν είναι αυτό. Το πλέον εξευτελιστικό είναι ότι θα χλευάζουν την ελλαδική «δεξιά» και θα της πετάνε ντομάτες και φιλελεύθεροι πολλών κρατών, και σοσιαλδημοκράτες και συντηρητικοί, και πάσης φύσεως «αριστεροί» και «δεξιοί» και «κεντρώοι», καθώς υπάρχουν άπειροι «μη εθνικιστές» - οι περισσότεροι - στον πλανήτη, που είναι αυτονόητα υπέρ του εθνικού νομίσματος, το οποίο φυσικά αποτελεί παγκόσμια κανονικότητα, όπως και το εθνικό κράτος άλλωστε, και όχι «εθνικιστικό» περιθώριο, όπως παρουσιάζεται στην Ευρώζώνη (βέβαια όσες και όσους είναι κατά του 'έθνους-κράτους', δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για κάτι, αυτή είναι η θέση τους. Η δική σου θέση υποτίθεται πως είναι διαφορετική).

Η ελλαδική «δεξιά» πουλάει προϊόν-απάτη για εσωτερική, παραταξιακή και κομματική κατανάλωση. Είναι η ίδια απάτη. Εξ ου και η τύχη της. Ως πρώτο βήμα, προκειμένου να βγει από την καθυστέρηση της (η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα καθυστέρησης της ίδιας της χώρας), ας προσπαθήσει να πουλήσει αυθεντικό ενδογενές προϊόν (και όχι τύπου εξω-εθνικού τοπικού παραρτήματος). Που ξέρεις, μπορεί να αλλάξει και η τύχη της.

Σημείωση

Όπως είπα και σε έναν διαδικτυακό φίλο, τους όρους αυτούς («αριστερά-δεξιά») τους χρησιμοποιώ για να με καταλαβαίνουν και να συνεννοούμαι και όχι επειδή τους πιστεύω ή ορίζω την ταυτότητα μου από αυτούς.

III

Φούρνοι γκρεμίζονται, θάλασσες χωρίζονται και οι ουρανοί ανοίγουν: η «Καθημερινή» παρουσιάζει άρθρο του - «δαίμονα» - Βλάντιμιρ Πούτιν. (Αρθρο Πούτιν στην «Κ» - Ρωσία και Ελλάδα: συνεργασία για ειρήνη και ευημερία).

Κάποτε διευκρινίσεις όπως η επόμενη, πέρα από σπάνιες ήταν και περιττές. Πλέον, ούτε σπάνιες είναι ούτε περιττές.