«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Σὲ καμαρώνω θάλασσα δική μου
Ποὺ μοιάζεις μ' ἑνὸς ἄγγελου τὴν αἴγλη
Κι ἔχεις φτερὰ γιὰ νὰ μὴν ἀποθάνω
Ἄν μὲ ζεστάνει ὁ πόθος τῆς ζωῆς σου
Καὶ μαζί σου τραβήξω στὸν οὐρανὸ
Μέσα στὰ μάτια τοῦ ἀγέρα ταξιδεύοντας
Καὶ μὲ λουλούδια τὴν ἀνάσα τῶν πουλιῶν.
Πηγή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ, Ἐκδόσεις Ἰωλκὸς
Ἑλλήνων Φῶς
Ένας Έλληνας - ο Μακρυγιάννης (Γιώργος Σεφέρης)
27 Απρ, 2015
Οδυσσέας Ελύτης - Απόσπασμα από το Άξιον Εστί (1959)
18 Μαρ, 2015
Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών 1.4.1955
1 Απρ, 2015
15 Απρ, 2015
ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ – ΠΟΝΤΟΣ
19 Μάι, 2015
