ΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Την ώρα που ο τόπος θρηνεί και οι συγγενείς δεν έχουν θάψει τους νεκρούς τους για να ζητήσουν αμέσως μετά δικαιοσύνη για το αίμα τους, η κυβέρνηση επιλέγει να ικανοποιήσει άλλο ένα αίτημα του Κουφοντίνα.
Η μεταγωγή του στις αγροτικές φυλακές, τα «κολλέγια» του σωφρονιστικού συστήματος, δεν αποτελεί ύβρι μόνο στη μνήμη των 11 ανθρώπων που δολοφόνησε εν ψυχρώ, αλλά είναι ύβρις στην ίδια τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη. Τι προσδοκά ο πολίτης που αδικήθηκε, αν όχι την απόδοση δικαιοσύνης;
Ναι, είχε δίκιο ο αείμνηστος Ανδρέας Λεντάκης όταν έλεγε για την αποφυλάκιση των χουντικών ότι η Δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά η Δικαιοσύνη πρέπει να επιβάλλεται. Το σωφρονιστικό σύστημα στην περίπτωση του Κουφοντίνα έχει αποτύχει, αφού ο ίδιος όχι μόνο εμμένει στις ίδιες αντιλήψεις που τον οδήγησαν να σηκώσει 11 φορές το όπλο του και να αφαιρέσει ζωές, αλλά στην πρόσφατη απεργία πείνας που έκανε, διαμαρτυρόταν ότι του ζητούσαν δήλωση μετανοίας για να πάρει άδεια.
Η μεταμέλεια αποτελεί προϋπόθεση κατά το νόμο για την έγκριση άδειας, ωστόσο παρακάμφθηκε. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε ούτε απεργία, ούτε αλληλέγγυοι. Το αίτημα απλώς εγκρίθηκε. Κι αν ένας δολοφόνος έχει αυτή την προνομιακή μεταχείριση, ποιος πολίτης που αδικείται θα πιστέψει ότι θα δικαιωθεί;
Γιατί θα πιστέψει κανείς ότι θα λογοδοτήσουν όχι μόνο οι υπεύθυνοι της εθνικής τραγωδίας που ζούμε, αλλά και οι υπεύθυνοι για κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο έγκλημα; Η συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στον Κουφοντίνα είναι άλλη μια δολοφονία. Και η σφαίρα χτυπά στην καρδιά της Δικαιοσύνης.
Ματίνα Ηρειώτου
