ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ (ΠΕΖΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Α')

Διάβασα κάποιο βιβλίο και πίστεψα πὼς εἶμαι σοφός. Διαβάζω τώρα πιὸ πολλά· κι ὅσο διαβάζω τόσο πιὸ πολὺ καταλαβαίνω τὴν ἀσοφία μου. Ἂν τὸ εἶπε ἄλλος δὲν πειράζει νὰ τὸ ξαναπῶ κ' ἐγώ. Ἐγὼ δὲν κυνηγῶ τὴ λεγόμενη πρωτοτυπία.

***

Τὸ ζήτημα εἶναι πῶς νὰ ξεδιπλωθοῦμε μέσα στὸ φυσικό μας καὶ πῶς νὰ δουλέψουμε καὶ νὰ γονιμοποιήσουμε καὶ να χρησιμοποιήσουμε τὰ δικά μας τὰ χαρακτηριστικά, τὰ ὅποια, κι αὐτά μας τὰ ἐλαττώματα. Κι ὄχι νὰ ζηλεύουμε, καὶ νὰ παίρνουμε τὸ κατόπι, γερμανούς, γάλλους, ἀμερικάνους, ἕλληνας καὶ ρωμαίους καὶ κάθε λογῆς φράγκους καὶ ξένους.

***

Ἀγαπῶ. Συγκρίνω. Κρίνω. Ἐγκατασταίνω. Νά οἱ σταθμοὶ τῆς κριτικῆς. Νά τὰ πατώματα ποὺ ὑψώνει. Θεμέλιο της ἡ ἀγάπη. Γιὰ νὰ βάλῃς ἕναν ἄνθρωπο ποὺ στοχάζεται ἢ ποὺ ἐνεργεῖ, στὴ θέση ποὺ τοῦ πρέπει, ἀνάγκη νἀρχίσῃς βάζοντας πρῶτα μέσα σου τὴν ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου τούτου.

***

Διαβάζω, θὰ πῇ ταξιδεύω. Ὅποιος τὰ καταφρονᾶ τὰ βιβλία, καταφρονᾶ τὰ ταξίδια. Ταξιδευτὲς καὶ περιηγητὲς μπορεῖ νὰ εἶναι τοπυ κάκου καὶ γιὰ γέλια. Τὰ ταξίδια, ποτέ.

***

Ζοῦμε σὲ κλουβιά. Πιὸ πλατιά, πιὸ στενά. Καλότυχα τὰ πλάσματα ποὺ δὲν ἔχουν φτερὰ γιὰ νὰ χτυπᾶνε στὰ σύρματα ἀπάνου καὶ γιὰ νὰ σπαράζουν. Καλότυχ' οἱ κοντόφωτοι ποὺ δὲ φτάν' ἡ ματιά τους ἴσα μὲ τὰ σύρματα καὶ θαρροῦν πὼς ζοῦν ἐλεύθερα στὸν ἀνοιχτὸν ἀέρα.

Πηγή: Πεζοὶ δρόμοι Α', Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος Ι΄. Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ

Ἑλλήνων Φῶς