Συμφωνία στο θέμα των εγγυητικών δικαιωμάτων, ισούται με Αχίλλειο πτέρνα για τον Κυπριακό Ελληνισμό
άρθρο του Πανίκου Ελευθερίου
Οι στιγμές είναι δύσκολες και πρέπει τα πράγματα να λέγονται με το όνομα τους! Το τελικό ξεπούλημα στο Κυπριακό, βρίσκεται επί θύρας. Φαίνεται ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός θα ξαναζήσει μέρες αγωνίας, ακόμα πιο επώδυνες από εκείνες του 2004. Όμως αυτή τη φορά, σε ένα «επαναληπτικό δημοψήφισμα» επί της νέας έκδοσης του σχεδίου Ανάν, θα έχουμε διαγγέλματα υπέρ του ΝΑΙ. Αυτό του προέδρου («ηγέτη της κρίσης», τελικά και της «λύσης»), ίσως κι αυτό του Αρχιεπισκόπου (πράγμα που απευχόμαστε). Όσον αφορά δε την… «στήριξη στις προσπάθειες για την «επανένωση»» από τους Ευρωπαίους «εταίρους», αυτή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Επομένως, καμία σχέση δε θα έχουν οι «συσχετισμοί δυνάμεων», με αυτές του 2004.
Αν κρίνουμε από αυτά που βγαίνουν στην επιφάνεια και από τις δηλώσεις των κυβερνώντων και άλλων θιασωτών της «λύσης» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, μπήκε για τα καλά το νερό στο αυλάκι. Η πλύση εγκεφάλου για να ξεγελαστούν οι ιθαγενείς, ήδη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το μόνο που μας γλιτώνει είναι η έγκαιρη κινητοποίηση για να ενημερωθεί ο λαός για την αλήθεια, που πρέπει να επιπλεύσει πάνω από τα ψέματα και τις υπερβολές που πλασάρουν οι εραστές της Δ.Δ.Ο., για να μας «πουλήσουν» την Ανανική «λύση». Με τον πρόεδρο να δηλώνει ότι το Ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν πρέπει να «μολύνει» τα συμφωνηθέντα της λύσης και τον Γ. Κασουλίδη να είναι τόσο κατηγορηματικός στο ότι αυτή τη φορά θα πρέπει να αποφασίσουν οι ηγέτες για τον λαό και όχι να αφεθεί ο λαός να αποφασίσει (όπως έγινε το 2004) και με την επίπλαστη ατμόσφαιρα «λύσης» που μας περιβάλλει μετά την «εκλογή» Ακκιντζί, είναι φανερές οι προθέσεις και το προς τα πού οδηγούνται τα πράγματα.
Ο στόχος βέβαια είναι να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η πορεία προς την «λύση» είναι μη αναστρέψιμη και ότι η κάθε αντίσταση είναι μάταιη. Θέλουν να συγχύσουν τον λαό και να τον φέρουν προ τετελεσμένων. Αφού συμφωνηθούν τα πάντα, αφού αναληφθεί μια γιγαντιαία εκστρατεία προβολής του «μεγάλου επιτεύγματος» της «συμφωνημένης λύσης» σε ένα πρόβλημα που εθεωρείτο δισεπίλυτο, αφού μας δελεάσουν με τα «πλούσια οφέλη» που υποτίθεται ότι θα προκύψουν από την πολυθρύλητη «λύση» κι αφού συναινέσουν οι εγγυήτριες δυνάμεις τώρα που ευθυγραμμίστηκαν τα άστρα (η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά στον αναπνευστήρα και δύσκολα θα αντισταθεί στις πιέσεις), θα πάμε σε δημοψήφισμα για την τελική επικύρωση των συμφωνηθέντων.
Αυτή τη φορά, ακόμα και αρκετοί από τους πλέον δύσπιστους θα συναινέσουν τελικά, αφού θα ξεγελαστούν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά κυρίως από μία από τις τελευταίες «πινελιές» που θα μπουν, για να πωληθεί η «λύση» (εκτός από τα «περιστέρια της ειρήνης» και τα μπαλόνια που θα γεμίσουν τον Κυπριακό ουρανό). Αυτή η τελευταία «πινελιά», δεν είναι άλλη από την εξεύρεση «αποδεκτής φόρμουλας» για τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Κατάλαβαν φαίνεται ότι σε αυτό το καίριο σημείο κρίνεται σε μεγάλο βαθμό η αποδοχή ή όχι της προωθούμενης «λύσης» και εκεί θα εστιάσουν την προσοχή τους. Ας θυμηθούν οι αναγνώστες των γραμμών αυτών, τις απαντήσεις που παίρνουν οι ίδιοι από τους συνομιλητές τους, στις συζητήσεις επί του θέματος. Στο σπίτι, στην παρέα, στο καφενείο κ.ο.κ. Αν έγινε μια ερεύνα/σφυγμομέτρηση στην Κυπριακή κοινωνία (θεωρείται σίγουρο ότι έγινε) με στόχο να συλλέξει τις δημοφιλέστερες απαντήσεις στο ερώτημα. «ποιος είναι ο πιο σοβαρός λόγος που σε κάνει να είσαι επιφυλακτικός στην λύση που συζητείται στο Κυπριακό;», σίγουρα η απάντηση που επικράτησε θα ήταν η ακόλουθη: «Τα πιθανά Τουρκικά εγγυητικά δικαιώματα». Προσοχή όμως! Όπως πολύ καλά ξέρουμε, η «λύση» που βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι απαράδεκτη στο σύνολο της και δεν «νοσεί» μόνο στο θέμα της ύπαρξης ξένων εγγυητικών δικαιωμάτων.
Συμπερασματικά, επειδή οι Τούρκοι δεν είναι ηλίθιοι κι επειδή ωρίμασαν οι συνθήκες για να πάρουν τα πάντα στο Κυπριακό (εφαρμογή «λύσης», Δ.Δ.Ο., αυτό διασφαλίζει), που θα τους παρέχουν τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου, ειδικά σε μια συγκυρία που ο «διεθνής παράγοντας» χρειάζεται πάλι την Τουρκία για τις εκδουλεύσεις του, για την καταπολέμηση του Ισλαμικού κράτους, έφτασε ο καιρός για να πουν το ΝΑΙ στην «λύση», ακόμα κι αν αυτή θα είναι χωρίς το τυπικό των εγγυήσεων. Ποιο θα είναι το αντάλλαγμα για τις εκδουλεύσεις αυτές; Μα η Κύπρος φυσικά, όπως ήταν και το 2004. Μακάρι να κάνουμε λάθος στην πρόβλεψη μας αυτή και να μην καταστεί το θέμα των εγγυήσεων της Τουρκίας «Αχίλλειος πτέρνα», για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ας μην επαναπαύεται κανείς λοιπόν, θεωρώντας ότι η Τουρκία θα επιμείνει μέχρι τέλους στα επεμβατικά δικαιώματα. Δεν τα χρειάζεται πλέον. Ίσως θα το δούμε σύντομα και θα μας έρθει «κεραμίδα στο κεφάλι», η επίτευξη συμφωνίας και στο θέμα των εγγυήσεων.
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος
Φωτογραφία: Βομβαρδισμός της Αμοχώστου κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 από τη Wiki
