Οι «συναισθηματικοί δεσμοί» των συνομιλιών και οι δικοί μας…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, γίνε διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!
Ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσέ, το περιβόλι κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να ’ρθει,
κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα .

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Μετά τις παλιότερες ανακοινώσεις περί χρηστών και ιδιοκτητών των κατεχόμενων περιουσιών, μια νέα δημοσίευση της «Μιλιέτ» προκαλεί, αν όχι τα νεύρα μας, τις έντονες ανησυχίες και τα πνεύματα των γιαγιάδων μας. Τούτο γιατί ενώ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι υπόλοιποι μεσίτες της όποιας λύσης επιμένουν ότι το περιουσιακό δεν έχει συζητηθεί ή, τουλάχιστον, δεν έχει κάποια εξέλιξη, η τουρκική εφημερίδα δημοσίευσε αυτές τις μέρες ότι ένα από τα κυριότερα ζητήματα του Κυπριακού θα λυθεί με τη φόρμουλα του «συναισθηματικού δεσμού».

Τι σημαίνει αυτό; Ότι όσοι το 1974 ήταν κάτω από δέκα χρονών δεν θα έχουν δικαίωμα στην περιουσία τους (και για κάποιους μπορεί να ακουστεί «βιώσιμο»). Η «Μιλιέτ» αναφέρεται επίσης, επικαλούμενη διπλωματικές πηγές, ότι οι θρησκευτικές περιουσίες, οι περιουσίες που μετά τη λύση θα χρησιμοποιηθούν για σκοπούς ασφάλειας, οι περιουσίες που χρησιμοποιούνταν για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, οι περιουσίες που δεν διατέθηκαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν δεν θα συμπεριληφθούν στο πλαίσιο του «συναισθηματικού δεσμού». Ευχαριστούμε.

Στο ρεπορτάζ, το οποίο ΚΑΝΕΙΣ δεν διέψευσε μέχρι την ώρα που σημειώνονται εν βρασμώ ψυχής αυτές οι γραμμές, επισημαίνεται ότι το κριτήριο αυτό ως προτεραιότητα θα εφαρμοστεί για τα κτήρια που θα επιστραφούν και μετά επιστρέψουν τα χωράφια που είναι άδεια. Αναγνωρίστηκε, πάντως, σύμφωνα πάντα με την τουρκική εφημερίδα το ατομικό δικαίωμα περιουσίας. Κι ας μη διαφαίνεται από ολόκληρο το δημοσίευμά της. Κι ας επιμένει ο κατοχικός ηγέτης για δικαιώματα χρηστών. Κι ας επιμένει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για επιστροφή προσφύγων. Κι ας είμαστε όλοι πρόσφυγες.

Ναι, είμαστε ΟΛΟΙ πρόσφυγες. Κι ας μην ήμασταν ούτε δέκα χρονών το 1974, που αιωρείται στα δημοσιεύματα σαν μια ακόμα περαστική χρονιά. Κι ας μην ξέρουμε αν θα πιστέψουμε τη «Μιλιέτ», τον Ακιντζί, τον Αναστασιάδη ή το βιβλίο του Χριστόφια. Κι ας μην καταλαβαίνουμε από «έντιμους συμβιβασμούς» και ρεαλιστικά κουραφέξαλα. Εμείς αναγιωθήκαμε δίπλα στη γιαγιά. Που μέσα στους προσφυγικούς τέσσερις τοίχους της επέμενε να συκοφαντεί τους Τούρκους, που της κρατούν ακόμα το σπίτι, τα περβόλια, την ψυχή της. Κι ας έφυγε πια, ας πλανάται ελεύθερη πάνω από τον Καραβά της, ας αναπαύθηκε πλάι στον παππού που έφυγε δυο χρόνια μετά την εισβολή. Ποιος καραγκιόζης θα απαγορεύσει στα παιδιά και στα εγγόνια τους να ποτίσουν τις λεμονιές, να μαζέψουν τις ελιές, να ανασάνουν στο περβόλι του σπιτιού, που στέκεται καλά και φωνάζει αθόρυβα στον κατεχόμενο τόπο; Ποιος καραγκιόζης θα τολμήσει να καθορίσει τι είναι «συναισθηματικός δεσμός» και τι δεν είναι όταν ακόμα και τα πεζούλια μας αποπέμπουν τους «χρήστες» και καρτερούν αενάως την επιστροφή των δικών τους; Είμαστε ΟΛΟΙ πρόσφυγες. Κι ας μην ήμασταν ούτε δέκα χρονών το 1974. Ποιός θα μετρήσει τους «συναισθηματικούς δεσμούς»; Ας έρθει κι ας διαλέξει. Καραγκιόζηδες…

Πηγή: Γαλατικό Χωριό