ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΜΑΤΩΘΗΚΕ

Επιστολικό δελτάριο: Έλληνες στρατιώτες που ασκούνται στη σκοποβολή.

(ΟΧΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΒΡΗΣ 1912)

Στὸν Eugène Clément
καθηγητὴ στὴ Nice.

1

Στὴ χώρα ποὺ ἀρματώθηκε ὅλα ἴδια,
τὸ σπίτι, ὁ δρόμος, θέατρα, κόσμος, νά τα!
Τῶν παιδιῶν ἀλαλάζουν τὰ παιγνίδια,

τῆς γυναίκας λαμποκοπᾶν τὰ νιάτα.
Μοσκοβολᾶν τὰ θλιβερὰ ζουμπούλια,
τὰ πλατάνια δροσόβολα, γιομάτα.

Τὰ βραδινὰ φανάρια στὰ πεζούλια
θαμποφωτᾶν ἀργοὺς τριγυριστάδες,
τοῦ ἀργάτη ἱδροκοπᾶν τὰ μεροδούλια,

τοῦ καφενὲ οἱ ξενύχτηδες, ἀγάδες.
Λάγγεμα πάντα ὀνείρου τ' ἀκρογιάλια,
πάντα οἱ ἔρωτες κ' οἱ ξεφαντωτάδες,

χαρά εἶναι τῆς αὐγῆς τὰ ροδοκάλλια.
Μὰ ἐκεῖθε ἀπὸ τὰ γύρω, ἀπὸ τὰ πλάτια,
σὲ κάποιους βυθοὺς, σκύψε: Ἀγάλια ἀγάλια

πῶς ἀνάφτουν ἀνήσυχα τὰ μάτια!
Παράξενα τινάζονται οἱ διαβάτες,
λόγια φεύγουν πρωτάκουστα. Παλάτια,

ἀνοίγεστε, σὰν κάστρα. Πῶς οἱ στράτες
ἀπὸ βαριὰ πατήματα βροντᾶνε!
Διγενῆδες καὶ ἀγγέλοι πρωτοστάτες

φαντάζουν οἱ στρατιπωτες ποὺ περνᾶνε.
Οἱ λυγερές, ὀρθές, καὶ εἶν' ἀμαζόνες,
γυρτές, καὶ σὰ θυσίας λαμπάδες πάνε.

Οἱ ἐρειπωμένες μαρμαροκολῶνες
παλαϊκὰ κανόνια σοῦ θυμίζουν.
Φεύγουν τὰ γνέφια, ἀρμάδες και λεγεῶνες.

Νά! Παλληκάρια τὴν Τουρκιὰ θερίζουν
καὶ τὰ παιδιὰ καβάλλα στὰ καλάμια.
Σκοποὺς τοῦ Ρήγα οἱ λοῦστροι μουρμουρίζουν,

Στ' ἄρματα! Ἡ χώρα πάει νὰ γίνῃ Λάμια.

Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος Ε΄. Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
Ἀπὸ τὸ ποίημα "Στὴ χώρα ποὺ ἀρματώθηκε (ΟΧΤΩΒΡΗΣ - ΝΟΕΒΡΗΣ 1912)", Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ (ΒΙΒΛΙΟ ΕΧΤΟ)

Φωτογραφία: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ

Ἑλλήνων Φῶς