ΣΥΝΘΕΤΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

Άρθρο του Francesco Lamendola
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Στις ημέρες μας, δεν είμαστε μόνο μάρτυρες σημαντικών αλλαγών στα ήθη και στις ανθρωπολογικές αντιλήψεις, αλλά βρισκόμαστε και σε κατάσταση διαρκούς συναγερμού, έναντι ενός υποχθόνιου εχθρού. Όπως χαρακτηριστικά μας λέει η προπαγάνδα του συστήματος, είναι ‘ο εχθρός που κάθε μικρή ή μεγάλη δημοκρατία πρέπει να καταπολεμήσει’, δηλαδή η τρομοκρατία. Πράγματι, κάθε φορά που θα ανοίξουμε τους τηλεοπτικούς δέκτες μας, θα ακούσουμε πως οι ‘δυτικές δημοκρατίες’ βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο εξαιτίας της τρομοκρατίας. Ειδικές αστυνομικές και στρατιωτικές ομάδες δημιουργούνται για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου και οδηγίες προφύλαξης διανέμονται στους πολίτες. (Σ.τ.Μ. Για να μην υπολογίσουμε τον χορό των δις με τις διάφορες εταιρείες ασφαλείας και όλων των σχετικών).

Φυσικά, αυτό είναι απλά το προσκήνιο. Στα παρασκήνια, οι ηθοποιοί βγάζουν τις μάσκες και παίρνουν οδηγίες από το σκηνοθέτη τους.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Webster Griffin Tarpley, στο βιβλίο του 9/11 Synthetic Terror: Made in USA γράφει: «Η τρομοκρατία, στην σύγχρονη εποχή, είναι το μέσον με το οποίο οι εκφυλισμένες ελίτ εξαπολύουν εναντίον των λαών μυστικούς πολέμους, που θα ήταν πολιτικά αδύνατο να τους κάνουν φανερά».

Σύμφωνα με την αφελή οπτική, η τρομοκρατία γεννιέται εξαιτίας της καταπίεσης, της οικονομικής μιζέριας και της πολιτικής απελπισίας. Οι καταπιεζόμενοι λαοί δημιουργούν, αυθόρμητα, οργανώσεις που καταλήγουν στον ένοπλο αγώνα εναντίον των καταπιεστών. Αλλά αυτή είναι η πιο σπάνια από τις εξαιρέσεις. Η αφελής αυτή άποψη δεν λαμβάνει υπόψιν τους κύριους θεσμικούς παράγοντες στον κόσμο της τρομοκρατίας, τις μυστικές υπηρεσίες όπως τη CIA, το FBI,την NSA, την (πρώην) KGB, την (πρώην) Stasi, την MI6, τη Μοσάντ κλπ. Οι μυστικές υπηρεσίες, των ισχυρών καπιταλιστικών ή (των πρώην) κομμουνιστικών κρατών, είναι θεσμοί στους οποίους βρίσκεται επί το έργο η ίδια η ουσία των σκοτεινών δυνάμεων: η επιβολή της θέλησης, η κατάκτηση και ο έλεγχος, με τη χρήση κάθε δυνατού μέσου. Οι σύγχρονες μορφές μυστικών υπηρεσιών ανάγονται στη Γαληνοτάτη Βενετική Δημοκρατία, φημισμένη για το συμβούλιο διοίκησης των μυστικών υπηρεσιών της, το ‘Συμβούλιο των Δέκα’ και το διαδεδομένο δίκτυο του από κατασκόπους, πληροφοριοδότες και προβοκάτορες.

Παρ’ όλες τις πολιτισμικές διαφορές, όλες οι μυστικές υπηρεσίες είναι βασικά όμοιες. Η τρομοκρατία, γενικά, αρχίζει με αυτές τις υπηρεσίες και σήμερα επεκτείνεται στα ιδιωτικοποιημένα πλοκάμια τους, όπως εκείνα που χρησιμοποιούν οι Αμερικανικές υπηρεσίες. Ο σκοπός τους είναι να ιδρύουν τρομοκρατικές ομάδες ή να διεισδύουν σε αυτές που ήδη υπάρχουν, ώστε να τις έχουν υπό την έμμεση καθοδήγηση τους. Ο κόσμος των πρακτόρων είναι, «ένα βασίλειο ψεύδους, εξαπάτησης, βίας, ανείπωτης σκληρότητας και προδοσίας. Είναι ο πιο σκοτεινός και θλιβερός τομέας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δεν γνωρίζει ούτε έλεος, ούτε ελπίδα, ούτε λύτρωση… »

Η επισκόπηση του Webster Griffin Tarpley ξεκινά από τη ‘Συνωμοσία της Πυρίτιδας’, στο Λονδίνο του Ιακώβου Α΄, το έτος 1605 (συνομωσία πίσω από την οποία κινούνταν οι μυστικοί πράκτορες της Βενετίας, που ήθελαν να προκαλέσουν μία σύγκρουση μεταξύ της Αγγλίας και της Ισπανίας) και φθάνει μέχρι τον Osama Bin Laden, που τον κατατάσσει στην κατηγορία των ‘δολωμάτων’, μαζί με το Lee Oswald, το δολοφόνο του J. F. Kennedy. Πράγματι, τα ‘δολώματα’ είναι οι δολοφόνοι ή οι αρχηγοί τρομοκρατικών οργανώσεων εντελώς χειραγωγούμενοι από τις μυστικές υπηρεσίες, με σκοπό να κάνουν τις πιο βρώμικες δουλειές. Μετά το τέλος της χρησιμότητας τους, τους εξαφανίζουν ή τους σκοτώνουν ή τους κλίνουν σε κάποια ψυχιατρική κλινική.

Η μελέτη του Tarpley περιλαμβάνει επίσης τις περίπου τριάντα απόπειρες δολοφονίας σχεδιασμένες από τη CIA εναντίον του De Gaulle, εξαιτίας της άρνησης του να εντάξει τη Γαλλία στο πολιτικό-στρατιωτικό σύστημα του N.A.T.O. Την επιτυχημένη εξόντωση του Enrico Mattei, ο οποίος προσπάθησε να απαγκιστρώσει την ιταλική οικονομία από το άγγλο-αμερικανικό πετρελαϊκό καρτέλ. Τη δολοφονία του Kennedy καθώς και ολόκληρη την περίοδο της ιταλικής και γερμανικής τρομοκρατίας τη δεκαετία του 1970. Θυμίζουμε ότι ο συγγραφέας, στο παρελθόν, είχε ασχοληθεί με το φαινόμενο των Ερυθρών Ταξιαρχιών και ειδικά με την απαγωγή του ιταλού πολιτικού Aldo Moro, φθάνοντας στο συμπέρασμα ότι άνθρωποι όπως ο Toni Negri, για παράδειγμα, έπαιξαν το ρόλο του ‘δολώματος’.

Όμως στο βιβλίο υπάρχουν αναφορές και για τον G. Mazzini (1805– 1872) και τη Giovine Italia, που σύμφωνα με τον Tarpley, δεν θα ήταν άλλο από μία από τις τόσες τρομοκρατικές οργανώσεις χρηματοδοτούμενες και χειραγωγούμενες από το Βρετανικό Ναυτικό, για να δημιουργήσει δυσκολίες στις τρεις δυνάμεις που ο αγγλικός φιλελευθερισμός αποκαλούσε ‘αυθαίρετες’: την Αυστρία, την Πρωσία και τη Ρωσία. Πολύ μεγάλη θα ήταν η συζήτηση ακόμη και για να συνοψίσουμε μόνον το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου Tarpley. Αλλά, επαναλαμβάνουμε, πρόκειται για μία συναρπαστική ανάγνωση, που διεγείρει συνεχώς την κριτική αίσθηση του αναγνώστη, και τον οδηγεί να τοποθετηθεί με νέο τρόπο έναντι των υποτιθέμενων ‘αληθειών’ της σύγχρονης ιστορίας.

Το (προσωρινό) σημείο άφιξης είναι, φυσικά, η απόπειρα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001: το πιο κλασικό, το πιο στυγνό, το πιο κυνικό τρομοκρατικό κτύπημα που σχεδιάστηκε από την κρυφή ολιγαρχία, για να επιτύχει τους στόχους της. Με άλλα λόγια να καταφέρει να παραπλανήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, αποκτώντας μία λευκή εντολή από τους πολίτες ώστε να επιβάλει μία παγκόσμια αστυνομική δικτατορία. Το πρόσχημα ασφαλώς για την επιβολή αυτή ήταν η υπεράσπιση των ‘ιερών’ αξιών της ‘ελευθερίας’ και της ‘δημοκρατίας’ και φυσικά να αιτιολογήσει τους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Σημείωση: Ίσως η πιο απροκάλυπτη και θρασύτατη τρομοκρατική επιχείρηση που σχεδιάστηκε ποτέ να είναι αυτή. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι ο ‘υπερβάλλων ζήλος’ προδίδει.

Τελειώνοντας, το Δεκέμβριο του 2017, η εκπομπή Panorama (BBC) έδειξε ότι το ASI (Adam Smith Institute), υποστηριζόμενο από την κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας, για την εκπαίδευση της αστυνομίας στις ‘απελευθερωμένες περιοχές’ (sic) στη Συρία, χρηματοδότησε στην πραγματικότητα την Αλ Κάιντα.

Πηγή: Θεόδοτος