«… τὰ τοσαῦτα κακὰ εἰρήνην προσαγορεύουσιν»! (Σοφ. Σολ. 14,22)

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος

Τοιαῦτα καί τοσαύτα κακά ἐνεργοῦνται ἐπί τῶν ἡμερῶν μας ἀπό τήν αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ στούς κόλπους τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὧν ἀριθμός οὐκ ἔστιν. Τά πάντα δέ οὐχί κρυφίως καί ἐν παραβύστῳ, ἀλλά ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ὑφηλίου ἁπάσης καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ πλέον. Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία σημαδεύεται ἀπό γεγονότα, τά ὁποῖα γράφονται ἀνεξίτηλα στίς σκοτεινές σελίδες της. Παρ` ὅλα αὐτά, φαίνεται πώς ἐπικρατεῖ παντοῦ ἡσυχία! Φαίνεται! Ἡσυχία, μέχρι φοβερῆς ἀνησυχίας! Ὡς νά μήν συμβαίνει τίποτε τό ἰδιαίτερο, τίποτε τό φοβερό καί καταστροφικό. Κλῆρος καί λαός συνεχίζει τήν πορεία του, ὡς νά μήν διακυβεύεται τίποτε ζωτικό ἀπό τήν ἱερή Ἱστορία του, ἀπό τήν ἁγία Πίστη του.

Ποιός ὁ λόγος ὅμως καί ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς ἠχηρῆς σιωπῆς; Προφανῶς ἡ «pax Fanariana» καί τό διαχρονικό καταστροφικό ἐργαλεῖο της: «Διαίρει καί βασίλευε»! Δηλαδή, ἐπί τό λαϊκότερον: «Φοβᾶται ὁ Γιάννης τό θεριό καί τό θεριό τόν Γιάννη»! Αὐτή εἶναι, δυστυχῶς, ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα. Εἶναι ὁ παντί τρόπω διασπειρόμενος καί ἐπιβαλλόμενος φόβος στίς καρδιές τῶν πιστῶν. Ἡ σκοπίμως δημιουργηθεῖσα σύγχυση στά...ἐκκλησιαστικά καί δογματικά θέματα καί οἱ ἄμεσες ἤ ἔμμεσες ἀπειλές καί ἐκφοβισμοί, ἀποδυνάμωσαν τήν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη μεταξύ τῶν πιστῶν καί ἔφεραν σέ δύσκολη θέση ἀκόμη καί ἔνιους ὀρθοφρονοῦντες ποιμένες, ὥστε νά μήν ἔχουν τήν ἄνεση, τό θάρρος καί τήν ἐλευθερία νά συμπνευματιστοῦν καί νά προχωρήσουν, τοῦ λαοῦ συνεργοῦντος, στίς ἀναγκαῖες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀντιρρήσεις.

Εἶναι βέβαια ἡ σιωπή αὐτή μία μορφή δειλίας καί δέν ἀπέχει τῆς ἀληθείας, καθώς ἡ ζωή καί τά μαρτύρια τῶν ἁγίων ἐπιβεβαιώνουν καθ’ ὑπερβολήν τήν ἄποψη αὐτή. Πόσοι ἐπίσκοποι παραδοσιακοί, μεταπήδησαν ἐν μίᾳ νυκτί στήν ἀπέναντι ὄχθη καί «ἔγιναν θέατρο» ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων! Πώς λοιπόν «ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης ἔσται μέθ’ ἠμῶν»; (Β Κόρ. 13,11).

Παρεμπιπτόντως, ἐντύπωση προκάλεσε ὁ πρωτοφανής ἀριθμός ἐπισκέψεων τοῦ Ἀμερικανοῦ πρέσβη σέ Μητροπολίτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, μέσα σέ ἐλάχιστο χρόνο καί ἐνῶ τό οὐκρανικό ζήτημα βρισκόταν σέ κρίσιμη καμπή! Σάν τί νά σήμαινε αὐτή ἡ κίνηση; Ὁ ἀγαθός λογισμός μας λέει πώς ὁ ἄνθρωπος συγκινήθηκε ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ἀναζητοῦσε νά τήν γνωρίσει, γιά νά τήν ἀσπαστεῖ! Ἀλλά ἔρχεται καί ὁ ἄλλος, ὁ πονηρός, καί ἀντιλέγει: «Τί γυρεύει ἡ ἀλεποῦ στό κοτέτσι»;

Μήν ἀπατώμεθα. Οἱ ρυθμιστές τῆς νέας Τάξης Πραγμάτων «… τὰ τοσαῦτα κακὰ εἰρήνην προσαγορεύουσιν»! Μία νέα οὐνιτίζουσα ψευδοεκκλησία κατασκευάζεται. Ἀμέτοχή τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κατά συνέπεια ἔξω τοῦ βίου καί τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Προχωροῦν ἀκάθεκτοι οἱ οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ἔχουν προετοιμάσει πεδίο δράσεως, μέ τήν βοήθεια ἰσχυρῶν καί πονηρῶν δυνάμεων στήν ἕνωση μέ τούς αἱρετικούς. Μετά δέ καί τήν δήλωση τοῦ πατριάρχη, ὅτι ἡ ἕνωση μέ τούς παπικούς εἶναι ἀναπόφευκτη, διότι οἱ διαφορές μας εἶναι περισσότερο ἱστορικές παρά δογματικές (spzh.news), ἔχουν ἀνοίξει οἱ δρόμοι τῆς αὐθαιρεσίας στήν ἀνά τήν οἰκουμένη Ὀρθοδοξία. Δυστυχῶς, «… τὰ τοσαῦτα κακὰ εἰρήνην προσαγορεύουσιν» οἱ οἰκουμενιστές!

Λέγει ὅμως ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας: «Λέγομεν οὔν ὡς οὐ πάσα εἰρήνη ἄψογος καί καλῆ, ἀλλ` ἔστιν ἐπισφαλής πολλάκις καί πόρρω τῆς θείας ἀγάπης βάλλουσα΄ οἶον ὅταν εἰρηνεύωμεν καί συμφωνῶμεν ἐπί καταλύσει τῆς ἀληθείας. Ταυτήν οὔν τήν εἰρήνην οὐκ ἦλθε δοῦναι Χριστός. Τουναντίον μέν οὔν βούλεται ἠμᾶς διαφέρεσθαι πρός ἀλλήλους ὑπέρ τοῦ καλοῦ, ὅ καί ἐν τῷ διωγμῷ γέγονε». Ἐλεύθερη ἀπόδοση: «Σᾶς λέγω λοιπόν πώς ὁποιαδήποτε εἰρήνη δέν εἶναι καθαρή καί καλῆ, ἀλλά μπορεῖ νά καθίσταται πολλές φορές ἀσταθής καί ἀβέβαιη καί νά μᾶς ὁδηγεῖ μακριά ἀπό τήν θεϊκή ἀγάπη, ὅπως ὅταν εἰρηνεύουμε καί συμφωνοῦμε, ἀγνοώντας καί ἀπορρίπτοντας τήν ἀλήθεια. Ὁ Χριστός λοιπόν δέν ἐνανθρώπισε, γιά νά μᾶς προσφέρει αὐτήν τήν εἰρήνη. Ἀντιθέτως, ἐπιθυμεῖ νά διαχωρίζουμε τή θέση μας μέ τούς ἄλλους, ὅταν πρόκειται νά ὑποστηρίξουμε τό καλό, κάτι τό ὁποῖο ἔγινε καί μέ τούς διωγμούς».

Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος στόν στίχο (Μάτθ. 10,34) ἑρμηνεύει: «Οὐ πανταχοῦ ὁμόνοια καλόν. Καί ἐπί τοῦ πύργου ἐκείνου (τῆς Βαβέλ) τήν κακήν εἰρήνην ἡ καλή διαφωνία ἔλυσε καί ἐποίησεν εἰρήνην». Ἐλεύθερη ἀπόδοση: «Δέν εἶναι πάντοτε καλή ἡ ὁμόνοια. Διότι καί στήν περίπτωση τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ τήν κακή εἰρήνη τήν διέλυσε ἡ καλή διαφωνία καί ἔφερε τήν πραγματική εἰρήνη».

Ὁ δέ Ζιγαβηνός: «δεῖ πρώτον ἀποκοπῆναι τό ἀνιάτως ἔχον, εἴτα τό λοιπόν εἰρηνεῦσαι πρός τέ ἑαυτό καί πρός τόν Θεόν». Ἐλεύθερη ἀπόδοση: «πρέπει πρῶτα νά ἀποκοπεῖ τό μέλος πού εἶναι ἀνίατο, ἔπειτα νά εἰρηνεύσει τό λῆμμα καί ὡς πρός τόν ἑαυτό του καί πρός τόν Θεό».

Πλέον τούτων πάντων, ὅμως, εἶναι ἀνάγκη νά ἐνημερώνεται ὁ λαός καί νά μένει ἑνωμένος ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι καί ὁ Θεός θά δώσει τήν ἀπάντηση, πού αὐτός γνωρίζει!

Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 12-12-2019

(Μνήμη τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, τοῦ κατατροπώσαντος τόν αἱρετικό Ἄρειο κατά τήν Ἅ΄Οἰκουμενική Σύνοδο (325 μ.Χ) στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας).

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό