ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Σιμά Σας μόνο, ἐκεῖ μονάχα πρέπει, στήν πιό ἀψηλή τοῦ μόχθου Σας κορφή πού τά ἔργα δέ χωρίζουν ἀπό τά Ἔπη, σά θἄμουνα στό πλάϊ Σας, ἀδελφοί, ἐκεῖ πού ἡ λόγχη καί τό πνέμμα...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Σιμά Σας μόνο, ἐκεῖ μονάχα πρέπει, στήν πιό ἀψηλή τοῦ μόχθου Σας κορφή πού τά ἔργα δέ χωρίζουν ἀπό τά Ἔπη, σά θἄμουνα στό πλάϊ Σας, ἀδελφοί, ἐκεῖ πού ἡ λόγχη καί τό πνέμμα...
Ὀμπρός μέ ὀρθή, μεσούρανη τῆς Λευτεριᾶς τή δάδα, ἀνοίγεις δρόμο, Ἑλλάδα, στόν Ἄνθρωπον! Ὀμπρός! Ὁρμᾶνε πρῶτοι οἱ Ἕλληνες κι' ὅλ'οἱ λαοί σιμά Σου (μεγάλο τ'ὄνομά Σου) βροντοφωνοῦν: «Ὀμπρός, Ὀμπρός, νά γίνουμε ὁ τρανός στρατός...