«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἔφθασε, ἐπισήμως, ὁ χειμών. Ἴσως ὁ τελευταῖος ἀπὸ μίαν σειρὰ ἄλλων, πολὺ σκληρῶν καὶ κρύων καὶ κλειστῶν χειμώνων, ποὺ ἦλθαν γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσουν καὶ νὰ μᾶς δόσουν εὐκαιρίες γιὰ ἐσωτερικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἐπανατοποθετήσεις....
Ἄρχισε ψύχρα. Τὸ γύρισε ὁ καιρὸς σὲ ἀναχώρηση. Ἡ πρώτη μέρα τοῦ Σεπτέμβρη ξοδεύτηκε σὲ κάποια ὑδρορροή. Ὡς χθὲς ἀκόμα ὅλα ἔρχονταν. Ζέστες, ἡ διάθεση γιὰ φῶς, λόγια, πουλιά, πλαστογραφία ζωῆς. Γονιμοποιοῦνταν κάθε βράδυ...
Λιόφυτα λιωτὰ σὲ Ἰούλιο καὶ στριγκὴ μάγγανου ἤχησις Λάχεσιν ἔχει τὸ νόημα τοῦ φωτὸς ἐκνοεμβρίσει. Ὀδυσσέας Ἐλύτης Πηγή: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - Ἐκ τοῦ πλησίον, ΙΚΑΡΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ Ἑλλήνων Φῶς Φωτογραφία: wikiart
Ὁ ὕπνος εἶναι βαρὺς τὰ πρωινὰ τοῦ Δεκέμβρη μαῦρος σὰν τὰ νερὰ τοῦ Ἀχέροντα, χωρὶς ὄνειρα, χωρὶς μνήμη, κι οὔτε ἕνα φυλλαράκι δάφνη. Ὁ ξύπνος χαρακώνει τὴ λησμονιὰ σὰν τὸ μαστιγωμένο δέρμα κι ἡ...
Βουνὰ ψηλά, βουνὰ ἰσκιερά, βουνὰ γυμνά, βουνὰ πρασινισμένα, μικρὸς ἂν εἶμαι, αἰσθήματα τρανὰ γεννᾶτε μέσα μου καὶ ταιριασμένα! Μιᾶς ἐποχῆς πανάρχαιας, μιᾶς χρυσῆς, σβυστῆς, μὲ τρώγ' ἡ ἐνθύμηση κ' ἡ ἐλπίδα· μοῦ φαίνεται, βουνά,...
Φίλε, τοῦ φθινοπώρου ἦρθεν ἡ Ὥρα στὴν πόρτα μου ἔξω. Κίτρινο φορεῖ στεφάνι ἀπὸ μυρτιά. Στὰ νικηφόρα χέρια της μία κιθάρα θλιβερή, Κιθάρα παλαιϊκὴ ποὺ κλεῖ πληθώρα μέσα της ἤχους καὶ ἤχους. Ἱερὴ κοιτίδα....
Γυρίσαμε πάλι στὸ φθινόπωρο, τὸ καλοκαίρι σὰν ἕνα τετράδιο ποὺ μᾶς κούρασε γράφοντας μένει γεμᾶτο διαγραφές, ἀφηρημένα σχέδια στὸ περιθώριο κι ἐρωτηματικά, γυρίσαμε στὴν ἐποχή τῶν ματιῶν ποὺ κοιτάζουν στὸν καθρέφτη μέσα στὸ ἠλεχτρικό...
Μέσ' ἀπὸ μιὰ ροδακινιὰ ξανθὴ Ὁ Αὔγουστος τὶς χάρες του σκορπίζει 'Σὰν τὸ χλωρὸ ροδάκινο μυρίζει, 'Σὰν τὸ χλωρὸ ροδάκινο ἀνθεῖ: Καρποβολοῦν 'ς τὸ διάβα του οἱ κάμποι, Τὸ κῦμ' ἀνατριχιάζ', ἡ νύχτα λάμπει....
