Γλῶσσες ἄλογες χῶρες
Τά ὅρια τοῦ λόγου ὑπερβαίνουν τά ὅρια τῆς γλώσσας. Διότι ὁ λόγος δέν εἶναι ἔκφραση ἀλλά τρόπος τοῦ εἶναι. Γιά αὐτό καί ἀναφερόμενοι στή Δημιουργία μιλᾶμε γιά τούς «λόγους τῶν ὄντων», δηλαδή τούς τρόπους...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Τά ὅρια τοῦ λόγου ὑπερβαίνουν τά ὅρια τῆς γλώσσας. Διότι ὁ λόγος δέν εἶναι ἔκφραση ἀλλά τρόπος τοῦ εἶναι. Γιά αὐτό καί ἀναφερόμενοι στή Δημιουργία μιλᾶμε γιά τούς «λόγους τῶν ὄντων», δηλαδή τούς τρόπους...
«Ποῦ νά τά πῶ τά ἑλληνικά τῆς πίκρας»(Ἐλύτης) τώρα πιά πού διδάσκουμε τήν ἑλληνική ὅπως διδάσκουν στά φροντιστήρια ξένων γλωσσῶν τίς ξένες γλῶσσες; Προκρούστεια λογική- ἀλφάβητο, λεξιλόγιο, γραμματική- σάν νά ταυτίζεται ὁ λόγος μέ...
─ Ἐκκλησιάζεται τό φῶς; Ἔχει ανάγκη ἀπό ἐκκλησιασμό τό φῶς; ─ Tί προσπαθεῖς νά μοῦ πεῖς; ─ Αὐτοπροσδιορίζεται, αὐτονομεῖται ἀπό τήν ὑπόλοιπη Δημιουργία ἤ ἀποτελεῖ λειτουργικό της κύτταρο; ─ Ὁ ἐκκλησιασμός ὅμως ἀναφέρεται στή...
«Kόκκινη κλωστή δεμένη τήν ἀνέμη τυλιγμένη, Δῶσ’της κλῶτσο νά γυρίσει Παραμύθι ν’ ἀρχινίσει» Καί τώρα πού οἱ ἀνέμες πιά δέν γυρίζουν Τώρα πού οὔτε κάν γνωρίζουμε τί ἦταν οἱ ἀνέμες Πῶς θ’ ἀρχινήσει τό...
«Τό βαρύ φύλλον τῆς αἰωνιότητος» εἶναι ὁ ἄνθρωπος κάθε φορά πού ὁ τρόπος μας τόν καταντᾶ ναυάγιο. Εἶναι τραγικό ἀλλά ὀ στίχος κυριολεκτεῖ. Ὁ τρόπος τῆς ἀνθρωπότητας γίνεται πιά τό βαρύ φύλλον τῆς αἰωνιότητας....
K. Αθηνιώτη - Παπαδάκη Δῶρα ἀγάπης ἤ δῶρα πρός ἐξαγορά συνειδήσεων; Ἡ ἀληθινή δωρεά δέν εἶναι σχῆμα ἐξωτερικό. Εἶναι ἡ συνέχεια μιᾶς ἐσωτερικότητας πού σμιλεύει πύρινα τήν ὕπαρξη πρός τό καθαγιαστικό πνεῦμα τῆς προσφορᾶς...
Βαθιά πολύ εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ στά βάθη της βρίσκεται ἡ λύση στό αἴνιγμα τῆς ὕπαρξης. Γιά αὐτό ἀγαπᾶ νά καταδύεται. Γίνεται γοργόνα. Πάντοτε ὁ νόστος τοῦ βάθους ἀποτυπωμένος στό βλέμμα της....
Οἱ ἐπιθυμίες φανερώνουν τά κενά τῆς ψυχῆς. Τό ἔλλειμα τῆς πληρότητας γεννᾶ τήν ἐπιθυμία. Ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ἀθυμία καί ἡ βαρυθυμία ὡς ἀδιέξοδο τέλμα στήν ἀνάσα τῆς ψυχῆς. Ἡ ἐπιθυμία προέρχεται ἀπό τό θυμικό...