Αυτά που δεν διδάσκει το "ελληνικό" σχολείο...
Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας Διδάκτωρ Ιστορίας Και επειδή βέβαια δεν έχει νόημα να τιμάς τους ήρωες που κάποτε λευτέρωσαν με αίμα και θυσίες αυτή τη γη, παρά μονάχα μέσα από τις δικές τους πράξεις...
Tagged: Κωνσταντίνος Κανάρης
Η Ναυμαχία της Μυκάλης (5 Αυγούστου 1824) - "Χριστός Σάμον Έσωσεν τη 6η Αυγούστου 1824"
Την είπαν Ναυμαχία της Σάμου ή και της Μυκάλης. Όπως και να'χει, ήταν μια ιστορική ναυμαχία που έλαβε χώρα στη θαλάσσια περιοχή της Σάμου μεταξύ των δύο συνασπισμένων στόλων Ύδρας και Σπετσών, κατά του...
Η ανατίναξη των Εθνικών πλοίων στον ναύσταθμο του Πόρου από τον Ανδρέα Μιαούλη (1η Αυγούστου 1831)
Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο Ναύπλιο στις 11 Ιανουαρίου 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας κυβέρνησε συγκεντρωτικά και αυταρχικά αναστέλλοντας όλα τα προηγούμενα "συντάγματα" και "πολιτεύματα" και όλους τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς που υπολειτουργούσαν ως...
Η θυσία – καταστροφή των Ψαρών (20 - 22 Ιουνίου 1824)
Η καταστροφή των Ψαρών από τους Τούρκους κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις θυσίες που πρόσφερε το γένος στο βωμό της ελευθερίας στην επανάσταση του 1821. Το μεγάλο δράμα που συγκλόνισε το πανελλήνιο και συγκίνησε...
Χίος (1822)
Ἡ Τραγωδία τῆς Χίου, Λαμπρὴ 1822, εἶχε ἀγανακτήσει ὅλους τοὺς ξεσηκωμένους Ἕλληνες. Πιὸ πολὺ τοὺς νησιῶτες. Θέλησαν νὰ ἐκδικηθοῦν τοὺς ἀδικοχαμένους Ρωμιούς, κάνοντας ζημιὰ στὴν τούρκικη ἀρμάδα τοῦ Καραλῆ, αὐτὴ ποὺ ἀφάνισε τὴ Χίο...
Στιγμές τῆς χιακῆς Ἱστορίας στήν ποίηση
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσών κ. Μάρκου Βασιλάκη Ἔργο τῆς ποιήσεως δέν εἶναι νά ἐξιστορεῖ, ἀλλά νά ἀποτυπώνει τίς σκέψεις, τά βιώματα, τήν καλλιτεχνική εὐαισθησία καί τά συναισθήματα τοῦ ποιητῆ, κατά τρόπο πού,...
Ὁμιλία Ιωάννου Στασινού στήν Ἐθνική Ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου
Διαβάτη, στάσου προσοχή: δῶ χάμω κείτονται νεκροί πού δέν ἐπρόδωσαν ποτέ, ποτέ δέν εἶπαν ψέματα, τύραννο δέν προσκύνησαν. Διαβάτη, στάσου προσοχή καί μ᾽ ἄξιο νοῦ μελέτα τους, τί ἄν χαίρεσαι τ᾽ ὡραῖο φῶς κι...
Ἡ καταφρόνηση τοῦ θανάτου στοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ ̓21
Οἱ ἐπαναστάσεις καὶ οἱ πόλεμοι ποὺ γίνονται στὶς ἡμέρες μας εἶναι συνήθως πόλεμοι συμφερόντων. Ἡ Ἐπανάσταση ὅμως τοῦ 1821 δὲν μοιάζει μ’ αὐτοὺς τοὺς πολέμους, διότι εἶχε ἄρωμα πίστεως, ἀπόφαση θανάτου, μαρτυρικὸ φρόνημα! Μιὰ...
