To κελάδημα της Τσίχλας
Τσίχλα την παρανομιάζανε στο χωριό την Αννούλα. Κι έζησε και πέθανε τσίχλα. Ήτανε μιας μπουκιάς ανθρωπάκι. Αδύνατη, με ψιλά κανιά, δίχως βάρος, πετούμενη. Δεν περπατούσε — πήδαγε κ έτρεχε. Αλλά για ποιο χωριό μιλάμε;...
Tagged: Κώστας Βάρναλης
Τό ’40 στά σχολικά βιβλία Γλώσσας: δειλία, ἡττοπάθεια καί διασυρμός τοῦ Ἔπους!!
Γιορτάζουμε τό «ΟΧΙ», γιατί ἄν γιορτάζαμε τό «ΝΑΙ», θά εἴχαμε κάθε μέρα ἐπέτειο! (Φοιτητικό σύνθημα) Στόν πανηγυρικό λόγο πού ἐκφώνησε στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, στίς 27 Ὀκτωβρίου τοῦ 1960, ὁ μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης,...
Πρόλογος (Κώστας Βάρναλης)
Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα! Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα, τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα. Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα, σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο...
«Κάνε κουράγιο Ἑλλάδα μου…»
Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς «Ὅτι μᾶς ἔφαγαν οἱ ξένοι ὡς γλάροι» Μακρυγιάννης «Ποιὸς τὸ περίμενε στ’ ἀλήθεια νὰ βγοῦν ψευτιὲς καὶ παραμύθια καὶ νὰ ξεχάσουν τώρα πιὰ τὰ λόγια ἐκεῖνα τους, ποὺ μᾶς...
Ἀρχὴ σοφίας (Κώστας Βάρναλης )
«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ». Ὁ ἕνας Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου, καὶ χάηδεμα τ' ἀνέμου, κελάηδημα πουλιοῦ, ξανάνιωμ' Ἀπριλιοῦ! Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη! Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει. Λίγη χαρὰ σ' ἀφτὰ...
Οἱ μοιραῖοι (Κώστας Βάρναλης)
Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα, μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισές, (ἀπάνου στρίγγλιζε ἡ λατέρνα,) ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές, ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια, νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια. Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάϊ...
