«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
[Ἀπὸ λόγον τοῦ Ἐθνικοῦ Κυβερνήτου ἐκφωνηθέντα εἰς τὸ Ἀρκάδι τῆς Κρήτης τὴν 8-11-36, ἐπέτειον τοῦ ὁλοκαυτώματος.] Ἤξευραν, ὅτι δὲν ἠμποροῦσαν νὰ νικήσουν καὶ ἀπεφάσισαν ν' ἀποθάνουν καὶ ἀπέθανον ὅλοι μὲ τὰς γυναῖκας των καὶ...
Β ρ α β ε ῖ ο ν ἀ ρ ε τ ῆ ς κ α ὶ α ὐ τ ο θ υ σ ί α ς ἀπονέμει ἡ Ἀκαδημία μετὰ θάνατον εἰς μίαν...
Ἕνα πουλάκι ἐπέταξε μιὰ 'μέρα 'στοὺς μαύρους βράχους, ποῦ τὸ κῦμα σπᾷ κ' εἶδε ψηλὰ τὸ γλάρο 'στὸν ἀέρα τὰ κάτασπρα φτερά του νὰ κτυπᾷ... Καί κάτω του τὸ πέλαγος γυρνοῦσε 'στὸ φύσημα τοῦ...
Ἐσιγόβρεχε τότε. Μιὰ ψιλὴ σὰν ἄχνη βροχὴ μερονύκτια ὁλόκληρα, ποτίζοντας βαθιὰ τὰ ὠργωμένα χώματα τῆς κοιλάδας τοῦ Ἀξιοῦ, τὰ εἶχε τόσο μαλακώσει, ποὺ κολλοῦσαν ὄγκοι ὁλόκληροι στὰ πόδια τῶν στρατιωτῶν μας καὶ μὲ δυσκολία...
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἱερὸ πανί, τὸ γαλανὸ καὶ τ' ἄσπρο, κομμάτι ἀπ' ἀνοιξιάτικο καὶ ξάστερο οὐρανό, ποὺ εἶναι λευκὸ σὰν τὸν ἀφρὸ τοῦ κύματος, ποὺ ἀνθίζει σὲ περιγιάλι ὁλόγλυκο, σὲ πέλαο μακρινό. Αὐτὸ εἶναι...
Τ' ἀστέρια τρεμοσβύνουνε κι ἡ νύχτα εἶναι λίγη. Μὲ φῶς χλωμὸ καὶ ἄρρωστο οἱ κάμποι ἀντιφεγγίζουν Κι ὁλόγυρά του, ὅπου στραφῆ τό μάτι σου, ξανοίγει Ἐδῶ κορμιά, ἐκεῖ κορμιὰ στρωμένα νὰ μαυρίζουν. Φίλους κι...
Στὴν ἐκκλησιὰ ποὺ ἐρήμαξε τοῦ Βούλγαρου τὸ χέρι ἀπόψε τὰ μεσάνυχτα θἀρθῆ κρυφὰ —ποιὸς ξέρει, χλωμὸς Ἐκδικητής. Καὶ στὰ παληὰ εἰκονίσματα καὶ τὰ μισοκαϊμένα θ' ἀνάψῃ τὰ καντήλιά της καὶ πάλι τ' ἁγιασμένα σιγὰ...
Καὶ τὰ μάτια στὸ θάμπωμα ἀνοιχτά, καὶ τὰ μάτια σὰ σὲ ὅραμα χαμένα καὶ τὰ μάτια στὸ θάμπωμα πνιχτὰ τὰ καράβια κοιτάζουνε μακριά, τὰ καράβια σὰν ὅραμα χαμένα. Μιὰν αὐγή εἶχαν ἀφήσει τὴ στεριά,...
