«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Οι άνθρωποι συνήθως θέλουμε να βλέπουμε τις διαφορές μας σε σχέση με τους άλλους. Δεν κοιτούμε τι μας ενώνει, αλλά τι μας χωρίζει. Οι διαφορές αυτές γίνονται αφορμή υπερηφάνειας. Ανωτερότητας. Αν είμαστε άνθρωποι χωρίς...
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μία διάχυτη απαισιοδοξία. Μόνο τα παιδιά και οι έφηβοι, οι οποίοι είναι στραμμένοι στον δικό τους κόσμο, κρατούνε μία νότα ευχάριστης αφέλειας που τους οδηγεί στο να είναι ήσυχοι...
Συνήθως οι χριστιανοί μπροστά στον θάνατο αισθανόμαστε την παρηγοριά του Προσώπου του Χριστού, αλλά και της πίστης στην Ανάσταση, η οποία απαλύνει λίγο την πόνο για την απώλεια των δικών μας ανθρώπων, ακόμη κι...
Έρημος τώρα ο βράχος της αγάπης — μη με λησμονήσεις πάνω του στα βραδινά πετρώματα με το φεγγάρι καθαρό πουκάμισο. Μη με λησμονήσεις βαθύτατε αέρα. Σε ακούω Εκτυφλωτικέ — πώς έρχεται η φωνή σου...
Είναι μία θύρα στὰ μάτια κάθε νεκρού μὲ καίει τρόμος απ᾿ τὴν ηλικία των λουλουδιών έτσι γρήγορα ποὺ φεύγουν έτσι γρήγορα είναι μιὰ θύρα βαμμένη μὲ τὴ σιωπὴ κι ο θάνατος μονόλιθος. Κράζει τ᾿...
Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν. Αγάπη μείνε στην καρδιά – αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου. Με την αγάπη θα...
Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι΄ όμως πονέσαμε απ΄ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τούλάχιστον. Η άλλη μισή μας ηλικία θα περάσει χαρτοπαίζοντας με το θάνατο...
Την θέλω εγώ την απελπισία μου δεν την ανταλλάσσω με θαλπωρή άλλη έχασα. Μα χάνουν και τ' άνθη τ' άνθη ανοίγουν το μοναδικό παράθυρο... Κάλλιο να πλανηθεί ο χαρταετός μου δε θέλω πια ν'...
