Η ΥΨΗΛΟΤΑΤΗ ΚΟΡΥΦΗ*
Ὑπάρχουν μέσα στὴ ζωὴ τῶν λαῶν μερικὲς ἡμερομηνίες κρίσιμες. Εἶναι ὁρόσημα, καὶ εἶναι σταθμοί. Ὁρόσημα ποὺ ἔχουν στηθῆ γιὰ νὰ σημαδεύουν τὶς ἀκρότατες ἐπιδόσεις των, ὅπως τὰ τρόπαια. Στὸν ἥσκιο τους σταματᾷ γιὰ λίγο...
Tagged: Συλλογική μνήμη
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ "ΙΣΤΟΡΙΑΣ" ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΤΣΧΑΪΜΕΡ
Ένα ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε ως έθνος στην παγκόσμια κοινότητα είναι το πολύ απλό εξής: ____Τί είναι ένας άνθρωπος, ένας λαός, μία υφήλιος χωρίς ιστορική και εμπειρική μνήμη; Και είναι καλό ερώτημα,...
Το κράτος που μισούσε τους νεκρούς του
Προ ημερών επαναπατρίστηκαν από την Κύπρο, μετά την ταυτοποίησή τους με τη μέθοδο DNA, οι σωροί των πεσόντων της ελληνικής ακταιωρού «Φαέθων» που σκοτώθηκαν τον Αύγουστο του 1964 από τουρκικά πυρά. Η απίστευτη κρατική...
Υπέρ ελευθερίας πεσόντων
Χρήστος Μποκόρος Πώς ακούγεται σε μια επιθετικά καταναλωτική συνθήκη διαβίωσης το πρόταγμα: Ελευθερία ή θάνατος; Συλημένο το νόημα, γράμμα κενό στον πολιτισμένο μας κόσμο, απαίτηση ανόητη, όταν δεν προκαλεί αμηχανία. Κι ας δονεί ακόμη...
Ἡ συμβολὴ τῆς Ἑλλάδας στὴ νίκη
Γράφει ὁ Νατσιὸς Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκὶς "Ὀμπρὸς κ' ἡ Ἑλλάδα σκώθηκε Καὶ διασκορπάει τὰ σκότη! Ἀνάστα ἡ Ἀνθρωπότη, Κι ἀκλούθα τὴν...Ὀμπρός!" (Ἄγγελος Σικελιανὸς) «Κατακλίθημεν ἄνθρωποι καὶ ἀνηγέρθημεν ἔθνος», γράφει ὁ Ἄγγελος Βλάχος τὴν μεγάλη ἐκείνη...
Ἔτσι κερδίζονται οἱ νίκες…
γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Δάσκαλος-Κιλκίς Ξεφύλλιζα αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἕναν τόμο, τιτλοφορεῖται: «Ἡ ἐποποιΐα 1940-41», ἐκδόσεις «Ἀρχεῖον Ἱστορικὸν Σελίδων» (τοῦ 1965), ὁ ὁποῖος περιέχει, σὲ φωτοτυπίες, πρωτοσέλιδα ἐφημερίδων τῆς ἐποχῆς τοῦ 1940-41, κατὰ τὴν...
Ανάμεσα στη Σκύλλα της οικονομικής χρεοκοπίας και τη Χάρυβδη της πνευματικής πτώχευσης
Θ. Μαλκίδης Είναι εντυπωσιακή η προθυμία της αποκαλούμενης πολιτικής τάξης, η οποία αφού κατανάλωσε και εξευτέλισε ανερυθρίαστα κάθε τι ελληνικό, σημαντικό και σπουδαίο, πέτυχε να υποδουλώσει και να ξεπουλήσει τον εθνικό, πολιτισμικό, δημόσιο και...
Κοκόρο ιτάι («η καρδιά μου πονάει», στα γιαπωνέζικα) και άλλες μικρασιάτικες ιστορίες
Δημοσθένης Γκαβέας «Κοκόρο ιτάι» (Η καρδιά μου πονάει), αυτή ήταν μια από τρεις λέξεις της ιαπωνικής γλώσσας που έμαθαν οι Έλληνες Μικρασιάτες εκείνο τον «μαύρο» Σεπτέμβριο του 1922. Οι άλλες δύο ήταν «αριγκάτο» (ευχαριστώ)...
