ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ
Μέσ' ἀπὸ τὰ κάγκελα τ' ἀόρατατῆς ἀπέραντής μας φυλακῆς,μέσα στὸ κελλὶ τὸ παγερό μαςδὲν ἐβάσταξες στὸν πόνο τῆς φυλῆς,κ' ἔπεσες σὰ δρῦς,ἀπὸ τὰ χτυπήματακάποιων μαύρων ξυλοκόπων,στὸ σκοτάδι τῆς νυχτιᾶς τῆς τραγικῆς,δίχως νὰ προσμείνεις τὴν...