«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Πετρῳ Κ. Αποστολιδῃ Φτωχὰ γεννᾷς τραγούδια, πατρίς, φτωχὴ μητέρα! Μικρὰ πουλιὰ πετοῦνε μέσ' σὲ κλουβὶ στενό, Οἱ σταυραϊτοὶ γυρεύουνε ἐλεύθερον ἀέρα Κι' ἀπέραντο οὐρανό. Τῆς ἀρχοντιᾶς ὁ λύχνος ὁ κρυσταλλένιος φέρνει Ἀτάραχη, περίσσια, λευκὴ...
(1475) Οἱ Τούρκοι ἀναταράζουνε Ἀνατολὴ καὶ Δύσι! Τὸ ὄνειρο ποῦ τοῦ Ὀσμὰν τὸν ὕπνο εἶχε ξαφνίσει Ὅταν τὴν κόρη ἀγάπησε τοῦ σέχη τῶν Ἀδάνων, Τὸ δέντρο ποῦ ἐφάνηκε 'ς τὸν πρῶτο τῶν Σουλτάνων Πῶς...
— Πατρίδα μου, τί θὲς νὰ σοῦ χαρίσω Γιὰ τὸν καλὸ τὸ χρόνο ποῦ θὰ 'ρθῇ; — Παιδί μου, τὸ κορμὶ τὸ λιονταρίσσο Καὶ τὸ παλληκαρίσσο τὸ σπαθί, Καὶ τὴ νεραϊδογέννητη τὴ χώρα Μαζῆ...
Μέσ' ἀπὸ μιὰ ροδακινιὰ ξανθὴ Ὁ Αὔγουστος τὶς χάρες του σκορπίζει 'Σὰν τὸ χλωρὸ ροδάκινο μυρίζει, 'Σὰν τὸ χλωρὸ ροδάκινο ἀνθεῖ: Καρποβολοῦν 'ς τὸ διάβα του οἱ κάμποι, Τὸ κῦμ' ἀνατριχιάζ', ἡ νύχτα λάμπει....
'Σ τὴ χώρα δὲν τὴν ξέχασαν, καὶ τὴ θυμοῦντ' ακόμα Μὲ τὰ μεγάλα μάτια της καὶ τὸ μικρό της στόμα Τὴν ἄμοιρη Ἀνθούλα. Ὅταν χαρούμεν' ἡ γιορτὴ τ' ἅϊ Γιαννιοῦ προβάλῃ, Τὴ μελετάει καμμιὰ...
