Τέσσερις Επίκαιροι Σχολιασμοί (22 Μαΐου 2016).

I

Πως η «Ευρώπη» συνετρίβη δίχως καν να το συνειδητοποιήσει (ή επιλέγοντας να απωθεί ή/και να στρουθοκαμηλίζει): ''Το 1950 υπήρχαν δυόμιση (2,5) Ευρωπαίοι για κάθε (1) Αφρικανό. Μέχρι το 2050 θα υπάρχουν τέσσερις (4) Αφρικανοί για κάθε (1) Ευρωπαίο''.

Με αυτή την παρατήρηση ξεκινά η παρουσίαση για το θεματικό πάνελ: The Rise of the Radical Right in Europe after the Migrant Crisis and Paris, που θα πραγματοποιηθεί στην Φιλαδέλφεια στα πλαίσια του APSA (American Political Science Association) 2016 Annual Meeting & Exhibition με τίτλο: Great Transformation. Political Science and The Big Questions of Our Time.

Όσο ορισμένοι μίλαγαν για «οικονομία» και για μάχη «συστημάτων» (τα τελευταία 50-60 χρόνια) συντελέστηκε μια παγκόσμια δημογραφική επανάσταση, την οποία (πέρα από το ότι αγνοούσαν επιδεικτικά ή υποβάθμιζαν) μόλις τώρα έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν και να αισθάνονται.

Σημειώσεις

[-] Αναλυτικά οι εξελίξεις και οι θεματολογίες αυτές έχουν εξεταστεί στο ιστολόγιο υπό τις ετικέτες Μακροδομές και Δημογραφία.

[-] Εν τω μεταξύ, ένας ακόμα (του «σκληρού πυρήνα» μάλιστα) υποκύπτει... Στο τέλος θα απομείνουν να βλέπουν τον κόσμο αποκλειστικά με ευρωκεντρικά και δυτικοκεντρικά γυαλιά και να μιλάνε για παντοδυναμία της «Ευρώπης» και γενικότερα της «Δύσης» ο Μητσοτάκης και οι ευρωκομμουνιστές - και φυσικά όλα τα απομεινάρια και απολειφάδια του ψυχρού πολέμου και του διπολικού συστήματος.

A World in Disarray: American Foreign Policy and the Crisis of the Old Order, by Richard Haass: A visionary examination of the deteriorating ability of the U.S. and other global powers to shape the world in their image, and the end of the world order they sought, from the president of the Council on Foreign Relations (δεν ενδιαφέρουν τόσο οι λύσεις που προτείνει όσο οι διαπιστώσεις που κάνει).

Things fall apart; the center cannot hold.

II

Γεια σου μωρή ριζοσπαστική «αριστερά» της προόδου που στις μέρες σου η νεο-αποικιοκρατία έφτασε στο απόγειο της! (ξέρω, τα μετρά που ψηφίζονται εμπεριέχουν μονάχα ''ιδιωτικοποιήσεις και εξορθολογισμό δαπανών'')... «Δεν μπορώ να φανταστώ ποια θα ήταν η αντίδραση σε Παρίσι και Μασσαλία, εάν η Γαλλία έπρεπε να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που επιβλήθηκαν στους Έλληνες», δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker στην εφημερίδα Le Monde.

Πώς να το φανταστεί ο άνθρωπος! Αυτό που διαδραματίζεται με τον Συ.Ριζ.Α στην εξουσία ξεπερνά κάθε φαντασία. Η επιτυχία του Συ.Ριζ.Α ξεπερνά κάθε φαντασία (τα ετεροκαθοριζόμενα νεο-αποικιακού τύπου εξω-εθνικά παραρτήματα και υβρίδια επιτέλους αποδίδουν καρπούς!) καθώς τα μέτρα που ψηφίζονται ακυρώνουν πλήρως τον ρόλο της «δεξιάς» αντιπολίτευσης και της Ν.Δ. Τι να πει πλέον το κόμμα αυτό; Να προτείνει τι ακριβώς; Μια καλύτερη διαχείριση - υφολογική κυρίως και άνευ ουσίας - της υπάρχουσας κατάστασης; (άσε που αυτοί χρησιμοποιούν επιχειρήματα τα οποία σε πείθουν πως οι άνθρωποι νομίζουν ότι μιλάνε σε κομματικές επιτροπές, μαντριά και νεολαίες).

Τα δύο αυτά κόμματα έχουν ταυτιστεί και με τον εξευτελισμό δύο θεμελιωδών για την πολιτική και κοινωνική ζωή εννοιών. Οι μεν εξευτέλισαν την αξιοπρέπεια, οι δε τον ρεαλισμό.

Από εδώ και στο εξής, τα μόνα κόμματα που έχουν λόγο ύπαρξης είναι αυτά που θα ασχοληθούν με τη ρίζα του προβλήματος (την οποία τονίζω εδώ και χρόνια γιατί πολύ απλά όλα από εκεί ξεκινούν και όλα εκεί καταλήγουν): Την ανάκτησης κυριαρχίας (εσωτερικής και εξωτερικής) σε πολλαπλά επίπεδα.

Οι υπόλοιποι είναι διαχειριστικοί σχηματισμοί κενοί νοήματος, ουσίας και περιεχομένων. Τα ετεροκαθοριζόμενα αυτά κόμματα βασίστηκαν και πούλησαν ένα μονάχα πράγμα: παραταξιακό και κομματικό λαϊκισμό και φανατισμό (όχι απλά κομματικό πατριωτισμό).

Μια γνωστή φράση λέει πως ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος ή ενός απατεώνα. Πλέον θα πρέπει να λέμε πως η αριστερά και η δεξιά, το παραταξιλίκι και ο κομματισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο ενός καθάρματος ή ενός απατεώνα. Στα σάπια και παρηκμασμένα κόμματα εντάσσονται ή παραμένουν τα πλέον ωφελιμίστικά στοιχεία.

Δίχως αίσθηση του κοινωνείν και του ανήκειν, δίχως κοινωνία και έθνος, μονάχα το κόμμα και η παράταξη τους απέμεινε για πατρίδα (ταυτίζοντας τα με όλα τα προηγούμενα).

Προειδοποιώ (εδώ και καιρό): Δίχως εθνικό πλαίσιο αναφοράς και προστασίας, δίχως εθνικό κράτος θα μετατραπούμε σε νεο-κολίγους και νεο-δουλοπάροικους (ή σε Παλαιστίνιους και Κούρδους) του 21ου αιώνα.

Υστερόγραφο: Μαγκιά, σάπια «αριστερίλα-δεξιίλα» και οπαδιλίκι (να ουμ). Ας κυλιστούν τώρα όλοι αυτοί μαζί στον αριστεροδεξιό βούρκο τους σαν τα γουρούνια. Και κάτι τελευταίο. Όσες και όσοι είναι πολύ «αριστεροί» και πολύ «δεξιοί» (να ουμ) βαριοί και ασήκωτοι «αριστεροδεξιοί» μάγκες (να ουμ), μπορούν να αποχωρήσουν και να μην παρακολουθούν-διαβάζουν το παρόν ιστολόγιο.

Σημείωση

Μετά από τόσες δεκαετίες... «σκυψίματος», η γεροΝουΔούλα δεν μπορεί με τίποτα (με τίποτα όμως) να πείσει πως δύναται να αναλάβει τον ρόλο προάσπισης και ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας. Έχει ξεσυνηθίσει αυτό το κοστουμάκι. 'Άλλωστε το είχε στην ντουλάπα να σκονίζεται και να το τρώει ο σκόρος, καθώς η νέα εποχή και οι νέες συνθήκες απαιτούσαν ''pooled sovereignty'' και ''ευρωπαϊκή κυριαρχία'' (και όχι παρωχημένα και ξεπερασμένα δόγματα περί εθνικής κυριαρχίας). Τι της τα γυρίζετε τώρα της γριάς και την δυσκολεύετε; Αφήστε την ήσυχη με τα σκουριασμένα δόγματα της περί ευρωπαϊκής παρατάξεως κ.λπ. Τι την περάσατε; Για κανένα θηλυκό τζόβενο να αρχίσει τώρα στα γεράματα τις επαναστατικές εθνοκυρίαρχες γυμναστικές;

Η «διαμαρτυρία», κατ' ουσίαν, έχει περίπου ως εξής: Είπαμε ρε παιδιά να εκχωρήσουμε τμηματικά και να ρευστοποιήσουμε την κυριαρχία (προκειμένου να ενσωματωθούμε στην ευρωπαϊκή υπερδομή ως μηχανισμός εγχώριας επιβολής της και να αναγνωριστούμε ως τοπική ελίτ)... Αλλά εσείς το τερματίσατε (και μας κλέψατε και τη δόξα).

Να μιλά η Άννα-Μισέλ για εθνική κυριαρχία και ο Δένδιας για ΝΑΤΟ: Αξία Ανεκτίμητη...

Υστερόγραφο: Εάν θέλαμε να γίνουμε προκλητικοί θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως η Ν.Δ (σε συνδυασμό με την διαπίστωση πως τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν αρκετοί οπαδοί της, θυμίζουν ομιλίες σε κομματικές επιτροπές, μαντριά και νεολαίες) στα γεράματα της θυμίζει τα παλαιά κομμουνιστικά κόμματα-παραρτήματα. Στην θέση της πίστης προς την Ε.Σ.Σ.Δ έχει τοποθετηθεί η πίστη προς την Ε.Ε υπό μια υπερεθνική «ευρωπαϊκή» («χριστιανοδημοκρατική, σοσιαλφιλελεύθερη, νεοφιλελεύθερη» ή όπως αλλιώς θέλετε) «Κομιντέρν».

III

Μια εξαιρετική και σύντομη κινηματογραφική αναφορά στο πολιτικό έθνος (civic nation). Τι καθιστά τον εθνοτικά Ιρλανδό και τον εθνοτικά Γερμανό, Αμερικανούς;

- Είσαι ο πράκτορας Hoffmann, σωστά; Γερμανικής καταγωγής;

- Ναι, και;

- Το όνομα μου είναι Donovan. Ιρλανδός και από τις δύο μεριές, από μητέρα και πατέρα. Είμαι Ιρλανδός και είσαι Γερμανός. Αλλά τι καθιστά και τους δύο μας Αμερικανούς; Μόνο ένα πράγμα. Ένα. Μόνο ένα. The rulebook. Το αποκαλούμε και Σύνταγμα, και συμφωνούμε με τους κανόνες του, και αυτό είναι που μας καθιστά Αμερικανούς. Μονάχα αυτό είναι που μας κάνει Αμερικανούς.

''The rulebook, we call it the Constitution, and we agree to the rules. And that’s what makes us Americans''

Εκ των πραγμάτων, εντός των επόμενων δύο δεκαετιών, θα διαπιστώσουμε κατά πόσον το πολιτικό έθνος (civic nation) θα αντέξει όταν όλοι μαζί οι εθνοτικά Ιρλανδοί, Γερμανοί, Σκωτσέζοι, Ιταλοί, Γάλλοι, Ολλανδοί και λοιποί, δεν θα ξεπερνούν το 50% των κατοίκων των Ηνωμένων Πολιτειών: by 2044, more than half of all Americans are projected to belong to a minority group (any group other than non-Hispanic White alone). Είναι η πρώτη φορά ιστορικά που το πολιτικό έθνος (civic nation) - τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία - θα βρεθεί μπροστά σε μια τέτοια δοκιμασία (με βάση τα νέα δημογραφικά δεδομένα).

Εάν οι Η.Π.Α παραμείνουν πολιτειακά ως έχουν (δημοκρατικά κυρίαρχο εθνικό κράτος), είναι πολύ πιθανόν ως πολιτικό έθνος (civic nation) να μην αντέξουν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να μετεξελιχθούν από Republic σε Αυτοκρατορία προκειμένου να αντέξουν (η σχέση Republic - Empire σε συνάφεια με την εθνοτική, θρησκευτική, εθνική σύνθεση και τη μορφή του πολιτεύματος έχει υποτιμηθεί ιστορικά). Όμως πλέον οι Η.Π.Α δεν αποτελούν παγκόσμια αυτοκρατορική δύναμη. Άρα πως θα μετασχηματιστούν-μετεξελιχθούν από Republic σε Empire; (βλ. Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία). Θα αντέξει, εν τέλει, το πολιτικό έθνος (civic nation) και το πολίτευμα τις μεταβολές στη δημογραφική δομή; (πληθυσμιακή πυκνότητα, ηλικιακή, εθνοθρησκευτική και φυλετική σύνθεση, ρυθμός ανάπτυξης πληθυσμού σε συνάφεια με την κοινωνική συνοχή και τον αξιακό πλουραλισμό). Ιδού το μέγα πολιτικό ερώτημα.

Σημειώσεις

[-] Βέβαια οι Αμερικανοί δεν είναι απλά και μόνον πολιτικό έθνος (civic nation). Έχουν εξαιρετικά συνεκτικό και εδραιωμένο πολιτισμό, λαϊκή και μαζική κουλτούρα (την οποία εξάγουν μανιωδώς), ισχυρό υπόβαθρο μύθων και βαθιά ριζωμένο Creed. Απλά αρκετοί παλαιό-Ευρωπαίοι παραδοσιακά, με επιφανειακό και ηλίθιο τρόπο τους υποτιμούν (διάβασε το IV και σκέψου τα σημερινά χάλια ορισμένων ευρωπαϊκών εθνών).

[-] Σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να θίξω αναλυτικά τις διαφορές Ηγεμονίας, Κοσμοκρατορίας, Επικυρίαρχου Κράτους, Αυτοκρατορίας και Θαλασσοκρατίας. Οι Η.Π.Α πολιτειακά είναι Republic. Όσο και εάν ισχυροποιήθηκαν από πλευράς ισχύος και επιρροής μεταπολεμικά δεν μπορούν να θεωρηθούν Αυτοκρατορία. Οι «αυτοκρατορίες» των Αγγλοσαξόνων δεν έχουν την τυπική δομή της Αυτοκρατορίας αλλά μια δομή που διαμορφώνεται από αποικίες, προτεκτοράτα, υποτελή κράτη πελάτες, dominions, mandate, εμπορικούς σταθμούς, υπερπόντιες κτήσεις και εδάφη κ.λπ που βρίσκονται σε σχέση εδαφικής ασυνέχειας με ένα Μητροπολιτικό Κέντρο. Η δομή της Αυτοκρατορίας είναι διαφορετική (Ρωμαϊκή, Περσική, Ρωσική, Μογγολική κ.λπ). Όπως η Αθηναϊκή Ηγεμονία δεν ήταν το ίδιο πράγμα με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ουσιαστικά οι Μυκηναίοι, οι Αθηναίοι, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί (για κάποια περίοδο και οι Γάλλοι) εγκαθίδρυσαν Θαλασσοκρατίες (Thalassocracy). Μια κεντρική πολιτική οντότητα, ένα κεντρικό («δημοκρατικό και εθνικό») κράτος στον πυρήνα με εξωτερικούς δακτυλίους που περιλαμβάνουν όσα περιέγραψα πριν.

IV

I believe in the United States of America, as a government of the people, by the people, for the people; whose just powers are derived from the consent of the governed; a democracy in a republic; a sovereign Nation of many sovereign States; a perfect union, one and inseparable; established upon these principles of freedom, equality, justice, and humanity for which American patriots sacrificed their lives and fortunes. I therefore believe it is my duty to my country to love it, to support its Constitution, to obey its laws, to respect its flag, and to defend it against all enemies.

William Tyler Page, The American's Creed

Σημείωση

[-] ''a government of the people, by the people, for the people'' - ''a sovereign Nation'': τι «εθνολαϊκισμοί» είναι αυτοί ρε συ Abraham Lincoln (πρώτη φράση); Αναφώνησε ο παρηκμασμένος, γερασμένος και διεφθαρμένος, νεο-Ολιγαρχικός παλαιο-Ευρωπαίος αντιδραστικός ελιτιστής. Ο «προοδευτικός» ευρω-κοσμικιστής (euro-secularism), ο νέος Μέτερνιχ της Ιεράς Συμμαχίας της εποχής μας.

.~`~.

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία