Θέρος, Τρύγος….ή επιδοτούμενη (νεοελλαδική) ραθυμία;
Ηρακλής και Ανταίος
λεπτομέρεια από κρατήρα του Ευφρόνιου, 5ος π.Χ αι.
Άρθρο αναγνώστη του ιστολογίου
Τον ημίθεο και ΄Ηρωα Ηρακλή της Μυθολογίας μας όλοι τον γνωρίζουμε, έστω, κι από τά μαθητικά μας χρόνια. Γνωρίζουμε επίσης και τους αγώνες του ή και τους άθλους του παιδιόθεν, έστω, αποστεωμένα, αφυδατωμένα ή και επιγραμματικά.. αποσπασματικά. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι πρόγονοί μας όλοι, μά όλοι τους ήσαν ειδωλολάτρες, γιατί έτσι μας είπαν αυθαίρετα, δήλα δή, ελάτρευαν τά είδωλα! και όχι Ιδεολάτρες!!! Κανείς ωστόσο, εννοώ φωτισμένος δάσκαλος ή εκπαιδευτικός συνδεδεμένος κι αυτός πάντοτε με τον λώρο της μισθοσυντήρησης - με όλον τον σεβασμό - πού έχει καθήκον, δεν μπήκε στον κόπο να μας εξηγήση ή να μας ερμηνεύση από παιδιά ακόμη, τι σημαίνει πραγματικό είδωλο επί της ουσίας, αγώνας ή άθλος, πολύ δε περισσότερο τι σημαίνει «πάρεργον άθλου».
Οι άλλοι οι δογματισμένοι ψευδοθολοκουλτουριάρηδες της πλέριας δημοκρατικιάς δημοκρατίας τους, «αφώτιστοι» και επαΐοντες μάς μαθαίνουν συνταγές μαγειρικής κινέζικης και ευρωπαϊκής κουζίνας, συνωστισμούς, ξένες γλώσσες, χαλαρότητα, πολυπολιτισμικότητα - πού είναι και της μόδας-μαλθακότητα και άλλα κομψά, χρήσιμα ενδιαφέροντα, φυσικά, πάντοτε εγκυκλίως. Φαίνεται πώς, αυτό το «εγκυκλίως» ωρολόγιο πρόγραμμα δεν προβλέπει! κάτι τέτοιο ή ο χρόνος δεν τους το επιτρέπει, ή μάλλον δεν τους επαρκεί!!! και έτσι πορευόμαστε χρόνια τώρα, οι κοινοί θνητοί, (αστοί και χωρικοί) σε χειροπιαστή άγνοια ως θρασείς ράθυμοι θερινοί Μυκονόπληκτοι χάσκακες … και η Πάλη του Γίγαντα Άνταίου με τον ημίθεο Ηρακλη καλά να κρατή, στο «πάρεργο» αυτό του γραμματικού Απολλόδωρου.
Εκείνος, λοιπόν, ο Ήρωας ημίθεος Ηρακλής ο γιός του Δία και τής Αλκμήνης, πάλεψε στούς δώδεκα (12) Άθλους του και εξακολουθεί να παλεύη στο δρόμο του πρός στίς Εσπερίδες γιά τά μήλα τους-κάπου στην Μυθική Λιβύη- καί όχι σε κάποια μαρμαρένια αλώνια, αλλά, στο παλαιότερο, στο προχθεσινό και στο καθημερινό μας γίγνεσθαι, με τον Γίγαντα Ανταίο, τον γιό του Ποσειδώνα και της Γής. Ήταν έξυπνος, δυνατός, ρωμαλέος, σωματαράς άντρακλας ο Ηρακλής. Στην αρχή δοκίμασε όλες τις πάλες, την Ορθίαν ή Ορθοπάλην ή Όρθοστάδην. Ήταν ένας αγώνας καμωμένος στα ίσα, ντόμπρος και σταράτος παρά την πρόκληση του Γίγαντα, όπως και οι προηγούμενοι πού πραγματοποίησε, ύστερα από επιθυμία των Θεών και του Ευρυσθέα. Αδύνατον, όμως, να κατανικήση τόν Ανταίο με τις τεχνικές του καί να καταβάλλη τον Γίγαντα. Έπειτα δοκιμάζει την αλίνδησην ή την κύλισην εντελώς γυμνός, όπως αρμόζει στην περίπτωση, μά και πάλι ο Γίγαντας Ανταίος αντέχει, αμύνεται καί αποφεύγει τήν συντριπτική του ήττα. Στέκεται σταθερά στα ποδάρια του, πατά στη Μάνα Γή του. Γνωρίζει καλά, όπως φαίνεται, ότι: η Γή ευ πάσχουσα, ευ ποιεί! (άν η Γή ευεργετείται μέ τήν καλλιέργειά της, ευεργετεί τόν άνθρωπο! «καλώς δέ κακείνος, είπεν, ος έφη τήν γεωργίαν Μητέρα καί τροφόν τών άλλων τεχνών είναι, καί αι άλλαι πάσαι τέχναι καί κατά γήν καί κατά θάλατταν, όπου δ΄ άν αγκασθή η Γή χερσεύειν, αποσβέννυνται καί αι άλλαι τέχναι». Σέ ελεύθερη απόδοση: καλά μίλησε καί έκείνος πού είπε ότι: η γεωργία είναι Μητέρα καί τροφοδότρια τών άλλων επαγγελμάτων διότι, όταν η γεωργία πηγαίνει καλά, δυναμώνουν καί όλα τά άλλα επαγγέλματα καί σέ στεριά καί σέ θάλασσα, ενώ όπου αναγκαστικά η Γή μείνει χέρσα, μαραζώνουν καί τά άλλα επαγγέλματα.(Ξενοφώντος Οικονομικός- απόσπασμα). Και πάλι δέν πτοείται ο Ηρακλής και απροκάλυπτα πλέον, Θεϊκή αδεία, αρχίζει τά γρονθοκοπήματα και κάτω από τη μέση, τις ροπαλιές, την τρομοκρατία, τον φθονερό δόλο, τις απαγορευμένες λαβές, ενδεδυμένος το τομάρι του λιονταριού της Νεμέας. Και ώ! του Θαύματος!!! Μόνο με τον μετεωρισμό κατάφερε, επιτέλους να αδρανοποιήση τον κραταιό Γίγαντα. Δήλα δή τον άρπαξε καί τον σήκωσε από την Μάνα Γή Του.
Κάτι ανάλογο και ακριβώς, δήλα δή, πού επισυμβαίνει εδώ και κάποιες δεκαετίες, ιδιαίτερα στην Ελληνίδα ύπαιθρό μας και παντού σ΄αυτόν τον Ευλογημένο σιτοφόρο τόπο μας, πού είναι ο Γίγαντας Ανταίος. (χάριν παραδείγματος: τά Πακτωλικά επιλεκτικά κατασπαραχθέντα πακέτα Ντελόρ και κατασπαρασσόμενα δέλεαρ τών επιδοτήσεων (πρίμ) – κυρίως από Υπουργούς, γενικούς γραμματείς, προϊσταμένους οπεκεπέ και λοιπούς υπηρεσιακούς «παράγοντες»- εξευτελιστικών τιμών τών παραγομένων αγροτικών προϊόντων, το τεράστιο κόστος των καλλιεργειών, οι ελάχιστες εξευτελιστικές συντάξεις γήρατος τού ΟΓΑ, τά τεχνάσματα τών σπογγωδών εγκεφαλοπαθειών τών βοοειδών, οι διοξίνες των ορνίθων, η γρίπη τών πτηνών, αυτή η «νέα» τών χοίρων, τά καρτέλ των φαύλων μεσαζόντων, τό ξεπούλημα τής ΑΤΕ στό άπληστο καρτέλ τής πειραιώς! Τά καρτέλ των άπληστων «έγκριτων» εισαγωγέων από άλλες χώρες γεωργικών αγαθών…και άλλων γράσσων, η διάλυση των περισσοτέρων αγροτικών συνεταιρισμών, οι μοσαντικοί Υβριδικοί* σπόροι, τά καρτέλ σιτηρών - γάλακτος - κρεάτων, η επιβολή μονοκαλλιεργειών, το ξερίζωμα πολλών Αμπελώνων, (γι αυτό άραγε θα πεθάνουν η Δήμητρα κι ο Διόνυσος;) τό ξεπάτωμα τών οικόσιτων καί συνανθρωπευομένων ζώων, η απαγόρευση της ελεύθερης βόσκησης των ποιμνίων, (ζήτωσαν οι ετήσιες πυρκαγιές ) τό ξερίζωμα τής αυτάρκειας της διαχρονικής παραδοσιακής οικιακής οικονομίας, τών παραδοσιακών κατά φύσει επαγγελμάτων, η εκποίηση και το κλείσιμο εργοστασιακών μονάδων επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων {π.χ. ΕΒΖ}, ο κομματικός διορισμός στο δημόσιο νέων Χωρικών τότε… κι απ΄ τά παράθυρα, η τεμπελοποίηση σήμερα πολλών χοντροκοιλαράδων -αρρώστων πλέον -Αγροτών, η αστυφιλία, η περιφρόνηση, η κατασυκοφάντηση και ερημοποίηση της Υπαίθρου μας, η προαναγγελόμενη φορολόγηση των χωραφιών από τους υβριστές κίναιδους πού δεν πάτησαν ποτέ τους Χώμα κλπ). Μια προσεκτική σημερινή αδογμάτιστη ματιά και με το χέρι στην καρδιά, σε ένα οποιοδήποτε ερειπωμένο πλέον Ελληνικό Χωριό, (το μέγκα βοθροκάναλο έχει και σχετικό σήριαλ "το κάτω παρτάλι" μάλιστα!) τρρράτζικ!!! επαληθεύει τον ισχυρισμό, και χωρίς να μυρίζζζζ΄ κουπρρριά η μπάρα τ΄ς κουμπάρας τ΄ Κίτσιου….
Και ο Γίγαντας αντέχει (και Ναί θα αντέξη!!!) τά γρονθοκοπήματα, τις ροπαλιές το σήκωμα από την Μάνα Γή Του, σε πείσμα των όποιων κακόβουλων Υβριστικών κακοτοπιών, και ανίερων σχεδιασμών, γιατί είναι γνωστό το οικτρό τέλος του ημίθεου Ήρωα Ηρακλή, πού αναπαύεται στην Ολύμπια Μακαριότητα με θέλημα των Θεών, όπως και το: «΄Ω! Φύση Πολυμήχανη, Μητέρα, Περίπλοκη, Μέγιστη, Φιλική, Πάνσοφη Κόρη, Γής καί Θαλάσσης, Βασιλεύουσα. Πάντων μέν σύ καί Πατήρ καί Μήτηρ, Κραταιή, Αθάνατη, Αιωνίας Ζωής Πρόνοια, Πάντων εσύ Βασιλεύουσα». (Ορφικά: Ορφεύς πρός Μουσαίον, τό φύσεως θυμίαμα - αρώματα).
Και η Ιωνική Αισώπια νηφαλιότητα -χρόνια τώρα - εκ του σύνεγγυς, κραυγάζει: Ω! κάκιστα ζώα! Τών οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε;
Ακούει κανείς;
υ.γ.1 Εξαιρετικά αφιερωμένο στούς εξωνημένους άπονους "γεωπόνους" καί σκυλογιατρούς τών βορείων προαστίων, στούς απανταχού αδίστακτους σκυλολάτρες (στούς πράκτορες εταιριών δολοφώνων τής Μάνας Γής μας) καί στούς αφελείς "καταναλωτές" εισαγωμένων τροφών πού ξεπέρασαν κάθε μέτρο καί όριο.
υ.γ. 2 ΄Υβρις- εως: Πάσα αυθάδης βία πού πηγάζει από τήν υπερβολική δύναμη ή πάθος, ή αυθάδεια, ή αυθάδη αλαζονεία, ή προπέτεια. ΄Η λέξις συναντάται στόν Όμηρο: (Ο-329). Η Υβρις ακολουθείται από τήν βία, πού καί οι δύο «κατοικούν» στόν σιδερένιο Ουρανό, δήλα δή, στόν σκοτεινό καί σκληρό τόπο, όπου οι υβριστές έχουν πάνω καί μέσα στά κεφάλια τους. ΄Η Υβρις ακόμη αντιπαλεύεται τήν ευνομία. ΄Ανθρώπινες πράξεις οι οποίες προσβάλλουν τήν «δίκην» καί τό «νέμειν», δήλα δή, τό κοινόν συμφέρον καί τήν διανομήν κατ’ αξίαν τών αγαθών, επειδή δι’ αυτών τών ανθρωπίνων υβριστικών πράξεων, κλονίζεται η αρμονική ανάπτυξη στό κοινωνικό γίγνεσθαι. Καί αυτές ακόμη οι πράξεις ονομάζονται «Ύβρεις» (΄Ησίοδος, έργα καί ημέραι στίχ. 252 – 255). ’Επομένως, Υβριστής είναι ο άνθρωπος ο βίαιος, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο αλαζονικός, ο αχαλίνωτος, ο άρπαγας, ο άπληστος, ο ακόλαστος, ύβρις >α (επιτατ., α>υ) + βρι - αυθάδεια, αλαζονεία, προπέτεια, το ατίθασον. υβρίζω, υβρίσδω, υβρικώς, ύβρισμα, υβρισμός, υβριστής, υβριστήρ, υβριστικός, ύβριστις, ύβριστος, υβρίστρια, βρίζω, βρίσιμο, βρίξιμο, βρισίδι, βρισιάρης, βρισιά, βριξιά, Βρισηίς, Βρισηίδα, Βρισεύς.
θέρω > θάλ-πω, θάλλω, τρέφω (αόρ. έ-θρε-ψα), θρε- > θερ- (ρε>ερ) και θαλ- > θερ- (α>ε, λ>ρ)- θερμαίνω, ζεσταίνω. θέρομαι, θερεία, θέρος, θερόεις, θερσίχθων (χθών), θερτήρια, θερείω, θερίζω (αρχή καλοκαιριού), θέρειος, θέρετρον, θερήγανον (άγανον), θέρηγνον, θερίνεος, θερινός, θέρισις, θέρισμα, θεριστός, θερισμός, θεριστήρ, θεριστής, θήρα (ε>η), αθέριστος.
Ηρακλής και Ανταίος κρατήρας του ζωγράφου Ευφρόνιου, 5ος π.Χ αι.
τρυγάω>θέρος + άγω > θεροαγω > θροαγω > θρογάω > τρυγάω (θ>τ, ο>υ, αγ>γα), διότι κατά το θέρος συνάγονται οι καρποί- συλλέγω καρπούς, τρύγη, τρύγημα, τρυγήσιμος, τρύγησις, τρυγητής, τρυγητός, τρύγος, τρύξ, τρυξώδης, τρυγώδης, τρυγωδός (άδω), τρύγοιπος (ίπος), τρυγοιπέω, τρυγίας, τρυγίζω, τρυγιός, τρύγω.
ράος > ά-ρα, ρα, άρ-τι (αρ>ρα) φέροντα την έννοια του αμέσως, της ανυπομονησίας (απερισκεψίας),της προχειρότητας (ραδιουργέω)-εύκολος, έτοιμος να κάνη ή να πράξη κάτι, πρόθυμος, υποχρεωτικός, απερίσκεπτος, αμελής, αδιάφορος, ήσυχος. ράϊος, ρήιος (α>η), ρηίδιος (είδος), ραία, ρήδιος, ράδιος, ρηϊδίως, ραΐζω, ρηΐζω, ραδιέστερος, ρήιστος, ράστος, ράϊστος, ρηίστη, ράων, ρήιον, ραότερος, ράον, ρηίτερος, ρηίτατα, ρήτερος, ράστα, ραδίως, ρέα (α>ε), ρεία, ρα, ραδιώτερος, ρηίτατος, ραδιώτατος, ραστώνευσις, ραστώνη, ρηστώνη, ραστωνεύω, ραστωνέω, ραδιουργία (έργον), ραδιουργέω, ραδιούργημα, ραδιουργός, ραδιούργος, ραδιουργικώς, ράθυμος (θυμός), ραθύμως, ραθυμία, ραθυμέω.
ΑΥΤΑ.... τά λίγα............... καί συγνώμη.-
Πηγή: ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ
